មានក្តីសន្តោសទើបបានសុខ
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់សម្តែងថា សន្តុដ្ឋី បរមំ សុខំ ប្រែថា ការសន្តោស គឺជាសេចក្តីសុខដ៏ឧត្តម។ បើនិយាយពីការងារក្នុងអង្គភាពវិញ ប្រសិនបើបុគ្គលិកគ្រប់ផ្នែកមិនមានការសន្តោសឱ្យគ្នាទេ…
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់សម្តែងថា សន្តុដ្ឋី បរមំ សុខំ ប្រែថា ការសន្តោស គឺជាសេចក្តីសុខដ៏ឧត្តម។ បើនិយាយពីការងារក្នុងអង្គភាពវិញ ប្រសិនបើបុគ្គលិកគ្រប់ផ្នែកមិនមានការសន្តោសឱ្យគ្នាទេ នឹងអាចមានការរង្គោះរង្គើផ្ទៃក្នុងស្ថាប័ន ឈានទៅរកការបែកបាក់សាមគ្គីភាពមិនខាន។ សន្តោសនោះមាន៣យ៉ាងគឺៈ
១-សកេន សន្តោសៈ ត្រេកអរតាមផ្លូវដែលខ្លួនមាន ឧទាហរណ៍ ប្រទេសយើងផលិតរបស់ណាមួយ យើងក៏ទិញរបស់នោះយកមកប្រើប្រាស់ ដោយមិនទិញនូវរបស់ដែលនាំមកពីស្រុកក្រៅឡើយ។ បែបនេះហៅថា សន្តោសចំពោះរបស់ដែលខ្លួនមាន។
២-សន្តេន សន្តោសៈ ត្រេកអរចំពោះរបស់ដែលខ្លួនបាន ឧទាហរណ៍ យើងធ្វើការមានប្រាក់ខែល្មមតែទិញកង់១ជិះ តែយើងបែរជាចង់បានម៉ូតូរហូតរសាប់រសល់ខូចចិត្ត ថ្វីត្បិតតែដឹងខ្លួនថា មិនបានទេក៏ដោយ។ បែបនេះហៅថា មិនមានសន្តោសចំពោះរបស់ដែលខ្លួនមាន ។
៣-សមេន សន្តោសៈ ត្រេកអចំពោះការគួរ។ ឯការគួរនោះគឺ គួរដល់ឋានៈ ឧទាហរណ៍ ឋានៈយើងជាជនភៀសខ្លួន យើងត្រូវនៅផ្ទះស្លឹក បើទោះជាយើងមានប្រាក់កាក់ ក៏យើងមិនអាចធ្វើភូមិគ្រឹះបានដែរ។ ការដែលយើងអាចរស់នៅក្នុងផ្ទះស្លឹកនោះ ហៅថា យើងមានសន្តោសសមគួរដល់ឋានៈយើង។ មួយទៀត សមគួរដល់កម្លាំង ឬសមគួរដល់សមត្ថភាព ឧទាហរណ៍ ជនដែលមានសមត្ថភាពលើកដែកបានតែ៥០គីឡូក្រាម តែតូចចិត្តដែលខ្លួនលើកមិនបាន៨០គីឡូក្រាមដូចគេ ឈ្មោះថា ខ្វះសន្តោសសមគួរដល់សមត្ថភាព។
ន័យមួយទៀតបង្ហាញថា គួរដល់កិត្តិយស ឧទាហរណ៍យើងជាមនុស្សស្អាតស្អំ ដែលគេឯងស្គាល់ និងផ្តល់កិត្តិយសឱ្យគ្រប់គ្នា។ ពេលមួយ គេយកលុយមកសូកប៉ាន់ បើយើងយកលុយនោះនឹងធ្វើឱ្យកិត្តិយសយើងខូច និងបានឈ្មោះថាយើងគ្មានសេចក្តីសន្តោសសមគួរដល់កិត្តិយសរបស់យើង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ