ឈ្វេងយល់ពីបាយបត្តបូរ
នៅក្នុងវចនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានពន្យល់ថា បាយបត្តបូរ គឺជាបាយដែលទាយកគេបម្រុងទុកថែម ក្រែងភិក្ខុសង្ឃឆាន់មិនគ្រាន់ ឬហៅម្យ៉ាងទៀតថា បាយសម្រាប់បំពេញផលឱ្យប្រេត គឺបាយដែលទាយកប្រគេនភិក្ខុសង្ឃ…
នៅក្នុងវចនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានពន្យល់ថា បាយបត្តបូរ គឺជាបាយដែលទាយកគេបម្រុងទុកថែម ក្រែងភិក្ខុសង្ឃឆាន់មិនគ្រាន់ ឬហៅម្យ៉ាងទៀតថា បាយសម្រាប់បំពេញផលឱ្យប្រេត គឺបាយដែលទាយកប្រគេនភិក្ខុសង្ឃ…
នៅក្នុងវចនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បានពន្យល់ថា បាយបត្តបូរ គឺជាបាយដែលទាយកគេបម្រុងទុកថែម ក្រែងភិក្ខុសង្ឃឆាន់មិនគ្រាន់ ឬហៅម្យ៉ាងទៀតថា បាយសម្រាប់បំពេញផលឱ្យប្រេត គឺបាយដែលទាយកប្រគេនភិក្ខុសង្ឃ ហើយឧទ្ទិសផលជូនបុគ្គលដែលចែកឋានទៅកាន់បរលោក ។
ប៉ុន្តែសម្រាប់បាយបត្តបូរដែលយើងរៀបចំសព្វថ្ងៃនេះពុំមែនជាបាយទៀតទេ បានក្លាយទៅជាអង្ករ នំនែក ផ្លែឈើសុទ្ធៗសព្វមុខ សម្រាប់បំពេញបន្ថែមឱ្យកាន់តែសម្បូណ៌បែប លើចង្ហាន់របស់ពុទ្ធបរិស័ទហើយនាំយកទៅប្រគេនព្រះសង្ឃ ។
តាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំយល់ថា បើទោះជាបាយបត្តបូរនោះជា បាយបំពេញបន្ថែមក្តី ជាអង្ករ ផ្លៃឈើ ឬវត្ថុរួមផ្សំដទៃទៀតក្តី មិនខុសទេ សំខាន់ឱ្យតែយើងរក្សាលំអាននេះឱ្យបាន ព្រោះជាគ្រឿងសម្រាប់សម្គាល់វប្បធម៌មួយជ្រុងឱ្យបច្ឆាជនបានស្គាល់ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ