រាជធានីភ្នំពេញ ៖ សិល្បករបុរាណជាច្រើនលើកឡើងថា ហាក់មានគម្លាតគ្នាឆ្ងាយបើប្រៀបជាមួយសិល្បករសម័យ បើនិយាយពីកត្តាជីវភាព និងទីផ្សារនៃការសម្តែង ។
អ្នកសិល្បៈទាំងនោះយល់ថា អ្នកសិល្បៈបុរាណគឺពិបាករកលុយជាងសិល្បៈសម័យ ដោយហេតុថា សម័យនេះគឺយុវវ័យភាគច្រើនហាក់មិនសូវឲ្យតម្លៃលើសិល្បៈបុរាណឡើយ ប៉ុន្តែពួកគេឲ្យតម្លៃលើសិល្បៈសម័យ ។
យ៉ាងណាក៏ដោយការលើកឡើងនេះក៏មិនអាចត្រឹមត្រូវមួយរយភាគរយដែរ ក្នុងពេលដែលអ្នកសិល្បៈបុរាណខ្លះក៏មានទីផ្សារស្ទើរមិនដាច់សូរ និងមានជីវភាពមួយល្អប្រសើរផងដែរ ។
ជាអ្នកចាប៉ីដងវែងលោកសាន សុវណ្ណឌឿន បានលើកឡើងកាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា «សិល្បៈបុរាណគឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីសិល្បៈសម័យដោយសារតែសិល្បៈបុរាណគឺគេមិនសូវជាឲ្យតម្លៃនោះឡើយ ។ បុរាណទោះពូកែយ៉ាងណាក៏មិនទាន់គេសម័យដែរទាំងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ សម័យគេមានម្ចាស់ឧបត្ថម្ភ ចំណែកបុរាណគ្មានកម្មវិធី១ទេពេលនេះ ។ គេសម័យរកចំណូលបានច្រើនជាង បើល្បីវិញគេស៊ីមួយកម្មវិធីរាប់ពាន់ដុល្លារ គេមានconcert ច្រៀងម្តង៤ទៅ៤បទរាប់ពាន់ បើបុរាណនៅផ្អាប់កន្លែងលេងហ្នឹងរាប់ម៉ោង ហើយគ្នាច្រើន តម្លៃមិនស្មើនឹងគេម្នាក់ផង ។ មនុស្សល្បីដោយសារគេមានកន្លែងផ្សាយឱ្យ តែបើសមត្ថភាពមានហើយគ្មានកន្លែងលេងក៏ទៅមិនរួចដែរ គឺបាត់ដោយ ឯងៗ ។
សិល្ប:រស់បាន មានក្រសួងបីដែលពាក់ពន្ធ័ ១ក្រសួងវប្បធម៌ ២ក្រសួងព័ត៌មាន និង៣ក្រសួងទេសចរណ៍ នេះគឺការមើលឃើញរបស់ខ្ញុំ។ សិល្ប:បុរាណគឺជាព្រលឹងជាត វប្បធម៌ និងអត្តសញ្ញាណជាតិ ដើម្បីបង្ហាញឱ្យពិភពលោកស្គាល់ពីប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់នែប្រទេសជាតិយើង »។
ជាតារាកំប្លែង និងជាអ្នកលេងភ្លេងបុរាណម្នាក់ផងនោះលោក ខាត់ ចំរើន ហៅនាយ កន្តេះឡង់ អះអាងថា ស្ទើរគ្រប់ទម្រង់សិល្បៈបុរាណទាំងអស់ហាក់ពិបាករកប្រាក់ណាស់នាសម័យនេះ ព្រោះដោយរបកគំហើញនៃវប្បធម៌បរទេសបានហូរចូលមកយ៉ាងច្រើន។ បញ្ហានេះយើងក៏មិនអាចបន្ទោសខាងណាដែរ ដោយសារតែទស្សនិកជនខ្មែរមានការនិយម និងទទួលយកវប្បធម៌បរទេសលឿនខ្លាំងមែនទែន ពោលឲ្យតែមានអ្វីប្លែងគឺតាមភ្លាម ។ ជាឧទាហរណ៍បទចម្រៀងបច្ចុប្បន្នចេញភ្លាមគឺនិយមបាក់ទឹកបាក់ដី ប៉ុន្តែភាពល្បីនោះគឺមិនបានស្ថិតស្ថិរយូរអង្វែងដូចសម័យមុនឡើយ វាក៏ឆាប់សាបរលាបទៅវិញផងដែរ ។
តួយ៉ាងដូចជាសិល្បៈកំប្លែង ដែលបច្ចុប្បន្នគឺស្ទើរតែគេបំបាត់ចោលទាំងស្រុងទៅហើយ ដោយសារមិនសូវមានការគាំទ្រខ្លាំងដូចមុន ។ ពីដើមនៅពេលកម្មវិធីតន្ត្រីមួយគេតែងតែដាក់កំប្លែងនៅចុងម៉ោងកម្មវិធី តែឥឡូវប្រសិនបើដាក់ចុងម៉ោងនោះគឺមានទស្សនិកជនគាត់ដើរចេញ ហេតុនេះអ្នករៀបចំកម្មវិធីត្រូវបំបិទកំប្លែង ហើយដាក់តារាចម្រៀងកិត្តិយសដែលល្បីនៅចុងកម្មវិធីវិញ ។
អ្នករៀនកំប្លែងជំនាន់លោកគឺមានច្រើនណាស់ ហើយពីដើមឡើយកំប្លែងដែលលេចធ្លោគឺកំប្លែងតាមរយៈត្លុកល្ខោនបាសាក់ យីកេ និងអាយ៉ៃរឿងដែលមានការពេញនិយម និងជាចំណីអារម្មណ៍ដ៏ពិសេសមួយសម្រាប់ទស្សនិកជនបានសើចសប្បាយ ។ ប៉ុន្តែដល់ពេលឥឡូវគេទាត់អ្នកកំប្លែងចោលតែម្តង ហើយសម្រាប់អ្នកកំប្លែងនេះទៀតសោត ប្រសិនបើមិនចេះអ្វីក្រៅពីនេះគឺដាច់បាយតែម្តង ។
លោកខាត់ ចំរើន ស្នើឲ្យទស្សនិកជនទាំងអស់ជួយផ្តល់តម្លៃដល់អ្នកសិល្បៈបុរាណផង ព្រោះកាលពីដើមឡើយមានតែសិល្បៈបុរាណនេះប៉ុណ្ណោះដែលជាអ្នកបម្រើអារម្មណ៍ទស្សនិកជន ដោយមិនមានសម័យនោះឡើយ ។
អ្នករាំ និងអ្នកបង្ហាត់របាំល្ខោនខោលលោក ហង់ ភូមិរ៉ា លើកឡើងថា ក្នុងសម័យដ៏ទំនើបនេះយុវវ័យភាគច្រើនបាននាំគ្នាងាកទៅរកសិល្បៈសម័យស្ទើរទាំងស្រុង ដោយពួកគេហាត់មិនអើពើនឹងសិល្បៈបុរាណនោះឡើយ ។ លោកអ្នកដែលស្រឡាញ់សិល្បៈបុរាណគឺគាត់នៅតែមកគាំទ្រ ប៉ុន្តែអ្នកដែលមិនឲ្យតម្លៃសិល្បៈបុរាណទោះជាអូសដៃគាត់មកទៀតក៏មិនមកដែរ តែសំខាន់យើងទាំងអស់គ្នាដែលជាអ្នកស្រឡាញ់ត្រូវថែរក្សាឲ្យបាន ។
បើតាមលោកហង់ ភូមិរ៉ា ថាអ្វីដែលជាការខិតខំរបស់លោកអស់ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះគឺមិនសំដៅទាំងស្រុងលើប្រាក់ចំណូលឡើយ ដោយពេលខ្លះមានទាំងចេញលុយខ្លួនឯងផង គឺសម្រាប់តែពួកគាត់ជំនាន់ក្រោយឲ្យបានយល់ដឹង និងចេះស្រឡាញ់សិល្បៈវប្បធម៌បុរាណខ្មែរ ។
ផ្ទុយពីការលើកឡើងនេះលោកស៊ូ ផល្លា ដែលជារៀមច្បងក្នុងអាជីពសិល្បៈបុរាណខ្មែរបានអះអាងថា ជាការជាក់ស្តែងតាមការសង្កេតរបស់លោកអ្នកសិល្បៈសម័យ ល្មមៗគឺរកលុយមិនទាន់អ្នកបុរាណទេ ប៉ុន្តែអ្នកបុរាណទាំងនោះមិនមែនភាគច្រើនឡើយ ។ ជាក់ស្តែងដូចជារូបលោកផ្ទាល់គឺពីដើមមកដល់ឥឡូវលោកលេងតែបុរាណប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែជីវភាពរបស់លោកមិនលំបាកដូចគេឡើយ ។
លោកស៊ូ ផល្លា ទទួលស្គាលថា វាក៏មានអ្នកចម្រៀងខ្លះក៏ជួបរឿងលំបាកដែរ ដោយរកចំណូលបានពីអាជីពបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ដែលនាំឲ្យជីវភាពមានការខ្វះខ្វាត ។ សម្រាប់អ្នកអាជីពសិល្បៈសម័យនោះទាល់តែអ្នកដែលល្បីល្បាញខ្លាំងទើបអាចរកលុយបានច្រើមិនខ្វះខាត ប៉ុន្តែបើសម្រាប់អ្នកសម័យមិនល្បីនោះ ក៏ពិបាករកលុយមិនខុសពីអ្នកបុរាណដែរ ។
លោកស៊ូ ផល្លា បានលើកឡើងថា ទីផ្សារសម្រាប់អ្នកបុរាណគឺមានតែភ្លេងការប៉ុណ្ណោះដែលមានការចេញសម្តែងច្រើនជាងគេ តែវាក៏បានតែខែប្រាំងប៉ុណ្ណោះ ។ ចំណែកសម័យគឺមានទីផ្សារខួបប្រាំង ខួបវស្សា តែវាក៏សម្រាប់អ្នកដែលល្បីដែរ សម្រាប់អ្នកដែលមិនល្បី ឬមិនសូវល្បីរកព្រឹកខ្វះល្ងាចដូចតែគ្នា ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ