គ្រឿងសក្ការបូជាទាំងពីរមុខគឺទៀននិងធូបត្រូវបានគេនិយមប្រើនៅគ្រប់ពេលធ្វើពិធីសាសនា ឬការបន់ស្រន់ក្នុងពិធីកម្មផ្សេងៗ។ មនុស្សភាគច្រើន ដែលមានជំនឿជឿជាក់លើអ្វីមួយនោះបើគេមិនបានដុតទៀនធូបបូជាទេនោះ គេហាក់ដូចជាមិនអស់ចិត្តឡើយ ។ ការអុជធូបនេះ មានការនិយមខុសៗគ្នា មានជនខ្លះនិយមអុជធូបបីសរសៃ ៥សរសៃ…
គ្រឿងសក្ការបូជាទាំងពីរមុខគឺទៀននិងធូបត្រូវបានគេនិយមប្រើនៅគ្រប់ពេលធ្វើពិធីសាសនា ឬការបន់ស្រន់ក្នុងពិធីកម្មផ្សេងៗ។ មនុស្សភាគច្រើន ដែលមានជំនឿជឿជាក់លើអ្វីមួយនោះបើគេមិនបានដុតទៀនធូបបូជាទេនោះ គេហាក់ដូចជាមិនអស់ចិត្តឡើយ ។
ការអុជធូបនេះ មានការនិយមខុសៗគ្នា មានជនខ្លះនិយមអុជធូបបីសរសៃ ៥សរសៃ ៧សរសៃ ឬ៩សរសៃក៏មានដែរ។ ទាក់ទិននឹងការអុជធូបនេះ មានទស្សនៈយល់ខុសៗគ្នាដោយអ្នកខ្លះយល់ថា ៖
-ចំនួន៣សរសៃ ជាការបូជាគុណព្រះរតនត្រ័យ
-ចំនួន៥សរសៃ ជាតំណាងទិសធំទាំង៤ ព្រមទាំងទិសកណ្តាល១ផង។ ជនខ្លះយល់ថា ជាការបូជាចំពោះព្រះរតនត្រ័យ និងគុណមាតាបិតា ហើយជនខ្លះទៀតយល់ថា ជាការបូជាសីល៥ បូជាព្រះពុទ្ធទាំង៥ ព្រះអង្គ ឬខន្ធ៥ ទៀតផងក៏មាន។
-ចំនួន៧សរសៃ ជាតំណាងគុណមាតាបិតានិងញាតកាទាំង៧សន្តាន ។
-ចំនួន៩សរសៃ ជាតំណាង ទិសទាំង៩និងជនខ្លះយល់ថា ជាការបូជាចំពោះព្រះនព្វលោកកុត្តរធម៌ដែលជាធម៌ជាន់ខ្ពស់ក្នុងព្រះសាសនា ។
ប៉ុន្តែជាទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំយល់ថា ការអុជទៀនធូបក៏គួរប្រយ័ត្នផង ស្រួលមិនស្រួលនាំអន្តរាយក៏មានដោយសារតែការធ្វេសប្រហែស ។ ម្យ៉ាងទៀតនេះជាអាមិសបូជា ជាការបូជាសំបកក្រៅមិនសំខាន់ប៉ុន្មានទេ រឿងដែលសំខាន់បំផុតគឺការបដិបត្តិឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ដែលជាការបូជាផ្នែកខាងក្នុងពោលគឺការអនុវត្តតាមពុទ្ធោវាទ សរុបឱ្យខ្លីមកមាន៣យ៉ាងគឺ៖
-ការមិនធ្វើអំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាងជាប្រក្រតី
-ការកសាងតែអំពើល្អ សុចរិតយុត្តិធម៌
-ការធ្វើចិត្តឱ្យស្អាតផូរផង់ ។
ស្រង់ពីក្បួនសិល្ប៍សាស្រ្តខ្មែរបុរាណ
ចែករំលែកព័តមាននេះ