ខេត្តត្បូងឃ្មុំ ៖ ទីតាំងកំពង់ដស្ថិតនៅត្រង់មុខវត្តជោតនារាមពាមចក ក្នុងភូមិទួលគរ ឃុំទន្លេបិទ
ស្រុកត្បូងឃ្មុំ ជាប់ព្រំប្រទល់ជាមួយនឹងឃុំពាមប្រធ្នោះ ស្រុកកោះសូទិន ខេត្តកំពង់ចាម ត្រូវបានប្រជា
ពលរដ្ឋនាំគ្នាស្នើសុំដល់ថ្នាក់ដឹកនាំគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ ឲ្យជួយសាងសង់ស្ពានកាត់ទន្លេតូច។ សម្រាប់ជាម
ធ្យោបាយងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរដោយឆាប់រហ័ស។ លោក ញ៉េប វុទ្ធារ អាយុ៥៣ឆ្នាំ នៅភូមិផ្សារថ្មី ឃុំពាមប្រធ្នោះ ស្រុកកោះសូទិន ខេត្តកំពង់ចាម ប្រាប់ឲ្យដឹងនៅព្រឹកថ្ងៃទី២៧ ឧសភា ២០១៨ថា ចាប់តាំងពីពេលដែលគាត់នៅវ័យក្មេង ពេលដែលត្រូវធ្វើដំណើរមកកាន់ក្រុងកំពង់ចាមម្តងៗ ក្នុងរដូវប្រាំងត្រូវតែជិះម៉ូតូកាត់តាមក្បាលពាមប្រធ្នោះ ឆ្លងទូកដឡើងមកកាន់មុខវត្តពាមចក រួចជិះតាមផ្លូវដី និងផ្លូវបេតុង ដែលមានចម្ងាយប្រមាណ១៧គីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះមកកំពង់ចាមនោះ តែបើតាជិះតាមផ្សារសែនតស៊ូ មានចម្ងាយជាង៤០គីឡូម៉ែត្រឯណោះ។
លោក ញ៉េប វុទ្ធារ ប្រាប់បន្តថា ព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃទី២៧ ឧសភា គាត់បានចេញពីផ្ទះលុះមកដល់ពេលបាយ
ថ្ងៃត្រង់ត្រូវធ្វើដំណើរត្រឡប់មកវិញ។ កាលពីមុនផ្លូវដីពិបាកនឹងជិះតែមកដល់សព្វថ្ងៃក្រោមការយកចិត្ត ទុកដាក់របស់អាជ្ញាធរគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ បានជួយធ្វើផ្លូវបេតុងបានស្រួលជិះ តែមកដល់ត្រង់មុខវត្ត ពាមចកនេះ នូវខ្វះស្ពានឆ្លងទន្លេតូចដែលនៅជាប់នឹងទន្លេមេគង្គ។ គាត់សូមស្នើសុំដល់ថ្នាក់ដឹកនាំគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ក្នុងពេលខាងមុខ មេត្តាជួយសាងសង់ស្ពានឈើ ឬបេតុង ដើម្បីជាមធ្យោបាយងាយស្រួលក្នុងការធ្វើដំណើរបានឆាប់រហ័សទាន់ពេលវេលា មិនខកខានពេលទៅចូលរួមកម្មវិធីអ្វីមួយ។អ្នកស្រី ផែង រ៉ៃ អាយុ៤១ឆ្នាំ នៅភូមិទំពូង ឃុំល្វេ ស្រុកកោះសូទិន ខេត្តកំពង់ចាម ប្រាប់ថា ក្នុងមួយរយៈចុងក្រោយនេះនៅក្នុងស្រុកកោះសូទិន មានផ្លូវបេតុងជាច្រើនខ្សែត្រូវបានអភិវឌ្ឈន៍ ហើយបានធ្វើឲ្យគាត់ជិះម៉ូតូមកកាន់កំពង់ដក្បាលពាមប្រធ្នោះនេះ បានលឿន តែត្រូវចុះដើរពេលមកដល់មាត់ច្រាំងទន្លេ ដើម្បីឆ្លងទូកដត្រូវចំណាយលុយឲ្យទៅគេ។
ទន្ទឹមនោះគាត់ចង់បានស្ពានសម្រាប់ឆ្លងកាត់ទន្លេតូចនេះដោយភ្ជាប់ពីត្រើយម្ខាងមកត្រើយម្ខាង បើបានស្ពានមែននោះកាន់តែវិសេសវិសាល។ព្រះភិក្ខុ ផន ចាន់ថាត ចៅអធិការវត្តជោតនារាមពាមចក ស្ថិតនៅភូមិទួលគរ ឃុំទន្លេបិទ ស្រុកត្បូងឃ្មុំ មានថេរដីកាថា រាល់ថ្ងៃនេះព្រះអង្គរួមនឹងគណៈកម្មការវត្ត បានទិញទូកម៉ាស៊ីន១គ្រឿងដោយបានជួលប្រជាពលរដ្ឋចំនួន២នាក់ឲ្យមកជួយចម្លងប្រជាពលរដ្ឋ ចេញពីត្រើយម្ខាងមកត្រើយម្ខាងមិនជាយកថ្លៃនោះទេ។ សម្រាប់បានជាបច្ច័យមកដើម្បីផ្តត់ផ្គង់អាហារ សម្រាប់ព្រះសង្ឃឆាន់រាល់ថ្ងៃបើពឹងទៅ
លើការបិណ្ឌបាតនោះពិបាកណាស់ ព្រោះថា វត្តនេះស្ថិតនៅចុងភូមិមិនផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋទេ ហើយនៅ
រដូវវស្សាពេលដែលទឹកទន្លេមេគង្គឡើងមកត្រូវជន់លិច។ ទីតាំងកំពង់ដនេះបើថ្នាក់ដឹកនាំគ្រប់លំដាប់
ថ្នាក់ជួយសាងសង់ស្ពានមានតែធ្វើស្ពានឈើទេ ព្រោះងាយស្រួលធ្វើដំណើរដល់ពេលដែលរដូវទឹក
ឡើងត្រូវរុះចេញពេលទឹកទន្លេស្រកទៅវិញត្រូវដំឡើងស្ពានឈើវិញ។ ហើយញាតិញោមដែលឆ្លងស្ពា
នពេលនោះត្រូវតែបរិច្ចាកបច្ច័យខ្លះ ដើម្បីឲ្យចាស់ៗធ្វើម្ហូបសម្រាប់ព្រះសង្ឃឆាន់៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ