រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បុរសអ្នកខាត់ស្បែកជើងម្នាក់មានប្រជាប្រិយណាស់ ព្រោះតែទឹកមុខរបស់គេញញឹមជានិច្ច និងរួសរាយ រាក់ទាក់ ។ រីករាយ សប្បាយចិត្តជាមួយនឹងរបររបស់ខ្លួនជានិច្ច បើទោះបីជាវាមិនមានកិត្តិយសក្នុងសង្គមក៏ដោយ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បុរសអ្នកខាត់ស្បែកជើងម្នាក់មានប្រជាប្រិយណាស់ ព្រោះតែទឹកមុខរបស់គេញញឹមជានិច្ច និងរួសរាយ រាក់ទាក់ ។ រីករាយ សប្បាយចិត្តជាមួយនឹងរបររបស់ខ្លួនជានិច្ច បើទោះបីជាវាមិនមានកិត្តិយសក្នុងសង្គមក៏ដោយ ដ្បិតបុរសនេះយល់ថាវាជារបរសុចរិតត្រឹមត្រូវ ។
បុរសអ្នកខាត់ស្បែកជើងនោះឈ្មោះស៊ិន ណារ៉ូត ហៅ«អាជាវ៉ៃសារ៉ាស្បែកជើង» អាយុ៣០ឆ្នាំ ស្នាក់នៅផ្ទះជួល នៅផ្លូវទំបន់កប់ស្រូវ សង្កាត់ចោមចៅ ខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ ។
ជារៀងរាល់ព្រឹកស៊ិន ណារ៉ូត តែងតែខាត់ស្បែកជើងនៅតាមបណ្តាហាងនានាម្តុំគល់ស្ពានព្រះមុនីវង្សថ្មី ក្នុងទឹកដីសង្កាត់ច្បារអំពៅ១ សង្កាត់ច្បារអំពៅ២ ខណ្ឌច្បារអំពៅ ។
តាមការរៀបរបស់បុរសរូបនេះកាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកឱ្យដឹងថា ក្នុង១ថ្ងៃគេអាចរកប្រាក់កម្រៃបានពី៣ម៉ឺនទៅ៤ម៉ឺន៥ពាន់រៀល ។ រៀងរាល់ម៉ោង៥ភ្លឺ គេជិះម៉ូតូសង់កូរ៉េចាស់ចាកចេញពីផ្ទះ នៅទំនប់កប់ស្រូវឆ្ពោះទៅកាន់គោលដៅ គឺខណ្ឌច្បារអំពៅ។
មូលហេតុដែលគេចាំបាច់ជិះម៉ូតូពីលំនៅដ្ឋានទៅកាន់ទឹកដីខណ្ឌច្បារអំពៅ ដែលមានចម្ងាយឆ្ងាយនោះ គឺដោយសារនៅខណ្ឌច្បារអំពៅ មានមនុស្សច្រើនស្គាល់រូបគេ ។ មានអ្នកស្គាល់ច្រើន ព្រោះគេជាអតីតប្រជាជនធ្លាប់រស់នៅតំបន់ច្បារអំពៅជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែដោយសារផ្ទះរបស់គេសង់នៅលើដីរដ្ឋរស់នៅបណ្តោះអាសន្ន ត្រូវភ្លើងឆេះអស់ ទើបសម្រេចចិត្តទៅរស់នៅខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យវិញ ។
នៅខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ ស៊ិន ណារ៉ូត និងនារីម្នាក់បានយកគ្នាជាប្តី-ប្រពន្ធ អស់រយៈពេល៨ឆ្នាំមកហើយ និងមានកូនស្រី២នាក់ អាយុ៦ឆ្នាំ និង៧ឆ្នាំ ។
ស៊ិន ណារ៉ូត និងប្រពន្ធដែលជាកម្មការិនីរោងចក្រ អាចរកប្រាក់ចំណូលបានក្នុង១ខែសរុបប្រមាណពី៤០០ ទៅ៥០០ដុល្លារ តែមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារគ្រប់គ្រាន់ទេ គឺគ្រាន់តែមួយរស់ និងអាចសល់តិចតួចគ្រាន់ពេលឈឺថ្កាត់ ម្តងៗ ។
ស៊ិន ណារ៉ូត និយាយថា «បើទោះបីជាខ្ញុំក្រីក្រ គ្មានរបរល្អត្រឹមត្រូវយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមិនទៅប្រឹព្រឹត្តអំពើលួច ឆក់ ប្លន់ ឬអំពើអ្វីដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើមឡើយ ។ ប្រសិនបើខ្ញុំទំនេរពីការវ៉ៃសារ៉ាស្បែកជើងខ្លាំង សុខចិត្តយកពេលវេលាទៅរត់ម៉ូតូឌុប ក៏ចំណេញជាង ការយកពេលវេលាទៅធ្វើអ្វីអត់ប្រយោជន៍នោះដែរ» ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ