ទីក្រុង BRIGHTON ៖ ការស្ថិតក្នុងស្ថានភាពក្រីក្រអាចជាស្ថានការណ៍មួយដ៏គួរឲ្យអាម៉ាស់ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់អាចបាត់បង់កិត្តិយស និងតម្លៃរបស់ខ្លួនបាន ។ មូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានភាពក្រីក្រមានច្រើនណាស់ ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើនគិតថា ភាពអាម៉ាស់…
ទីក្រុង BRIGHTON ៖ ការស្ថិតក្នុងស្ថានភាពក្រីក្រអាចជាស្ថានការណ៍មួយដ៏គួរឲ្យអាម៉ាស់ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់អាចបាត់បង់កិត្តិយស និងតម្លៃរបស់ខ្លួនបាន ។
មូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានភាពក្រីក្រមានច្រើនណាស់ ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើនគិតថា ភាពអាម៉ាស់ គឺអ្វីដែលភ្ជាប់ជាមួយភាពក្រីក្រ ។
ការស្រាវជ្រាវនាពេលថ្មីៗនេះរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Oxford បានឲ្យដឹងថា មនុស្សដែលជួបប្រទះនឹងបញ្ហាផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ មិនថាកុមារ ឬមនុស្សពេញវ័យ គឺតែងជួបនឹងភាពអាម៉ាស់ និងការបាក់ទឹកចិត្ត ។
បើទោះជាមានការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ភាពក្រីក្រទាក់ទងនឹងបញ្ហាចិត្តសាស្ត្រឪក្តី គោលនយោបាយដោះស្រាយបញ្ហាភាពក្រីក្រនេះ មិនគិតដល់បញ្ហាចិត្តវិទ្យាទេ ប៉ុន្តែបែរជាផ្តោតសំខាន់លើប្រាក់ចំណូល និងការអប់រំទៅវិញ ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សបែរជាគិតថា ដំណោះស្រាយភាពក្រីក្រ ការបង្កើនប្រាក់ចំណូល ឬគុណភាពរស់នៅរបស់មនុស្ស អាចនឹងបង្កើនភាពរីករាយក្នុងជីវិតផងដែរ ។ ប៉ុន្តែការគិតដូចនេះ គឺខុសហើយ។ ប្រសិនបើយើងចង់កាត់បន្ថយទុក្ខលំបាករបស់មនុស្ស និងសម្រេចគោលដៅ Sustainable Development Goal (SDG) ដើម្បីកម្ចាត់ភាពក្រីក្រក្នុងឆ្នាំ២០៣០នោះ យើងត្រូវងាកមកកាន់ការដោះស្រាយបញ្ហាភាពអាម៉ាស់ផងដែរ ។
ភាពអាម៉ាស់ និងការបាក់ទឹកចិត្ត ដែលភ្ជាប់មកជាមួយភាពក្រីក្រ បានរាំងស្ទះមនុស្សក្នុងការធ្វើសកម្មភាពវិជ្ជមាន ដើម្បីជួយធ្វើឲ្យស្ថានការណ៍របស់ខ្លួនប្រសើរឡើងវិញ ។
នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ភាពអាម៉ាស់ដែលបានមកពីការប្រមូលទិន្នផលកសិកម្មមិនបានល្អ រួមជាមួយបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុផង បានជំរុញឲ្យកសិករទាំងនោះអនុវត្តអំពើហិង្សា និងពេលខ្លះ ធ្វើអត្តឃាតថែមទៀត ។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាក់ទិននឹងភាពអាម៉ាស់ភ្ជាប់ជាមួយភាពក្រីក្រនេះ វិធានការជាច្រើនត្រូវតែអនុវត្ត ។
ជាដំបូង អ្នកបង្កើតច្បាប់គួរតែទទួលស្គាល់បញ្ហានេះ។ ពួកគេមិនគួរមើលទៅភាពអាម៉ាស់ថា គ្រាន់តែជាលទ្ធផលនៃភាពក្រីក្រទេ ប៉ុន្តែគួរតែគិតថា ភាពក្រីក្រប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយសរបស់មនុស្ស ។ លើសពីនេះ ភាពអាម៉ាស់ ការបាក់ទឹកចិត្ត និងការមិនជឿជាក់លើខ្លួនឯង អាចប៉ះពាល់ដល់ទស្សនៈរបស់មនុស្សទៅលើសមត្ថភាពផ្លាស់ប្តូររបស់ខ្លួន ហើយក៏បន្តស្ថិតក្នុងស្ថានភាពក្រីក្រចាកចេញមិនផុត។
ដើម្បីជួយឲ្យពួកគេចាកចេញផុតនោះ អ្នកបង្កើតច្បាប់គួរតែគិតពីវិធីជំរុញផ្លូវចិត្តដល់មនុស្សដើម្បីឲ្យដឹងថា ពួកគេមានសមត្ថភាពផ្លាស់ប្តូរស្ថានការណ៍អ្វីមួយក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួនបាន ។
ជាចុងក្រោយ អ្នកបង្កើតច្បាប់ត្រូវតែយល់ថា កម្មវិធីដែលមានគោលដៅកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ អាចនឹងបង្កើនភាពអាម៉ាស់ថែមទៀត។ ឧទាហរណ៍ អ្នកស្រាវជ្រាវធ្វើការក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា កាលពីឆ្នាំ២០០៥ ប្រទះឃើញថា ស្ត្រីឥណ្ឌាឈប់ទៅកាន់គ្លីនិកសុខភាព ព្រោះពួកគេគិតថា ការឲ្យអ្នកដទៃមើលថែខ្លួនគេ និងកូនៗរបស់ពួកគេ គឺជាការកាត់បន្ថយតម្លៃខ្លួនឯង ។
បញ្ហាភាពអាម៉ាស់កំពុងតែទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ជាច្រើន ។ បណ្ឌិតដែលស្រាវជ្រាវពីទុក្ខលំបាករបស់មនុស្ស បានទទួលស្គាល់ថាកិត្តិយសគឺជាកត្តាមួយដ៏សំខាន់ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រដោយជោគជ័យ ។ ឧទាហរណ៍ តាមការសិក្សាពីកម្មវិធីផ្ទេរប្រាក់នៅអាហ្វ្រិកក្នុងឆ្នាំ២០១៦ បានឲ្យដឹងថា ពេលគ្មានវត្តមានភាពតានតឹង និងអាម៉ាស់ អតិថិជនមានជំនឿចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយធ្វើឲ្យការសម្រេចចិត្ត និងសមត្ថភាពធ្វើការរបស់ពួកគេកើនឡើងផងដែរ ។
កម្មវិធីកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រកំពុងតែដើរទៅរកទិសដៅត្រឹមត្រូវហើយ ប៉ុន្តែនៅមានកត្តាច្រើនទៀតដែលមិនទាន់បានសម្រេច ដើម្បីរួមបញ្ចូលកត្តាចិត្តសាស្ត្រនៃភាពក្រីក្រចូលទៅក្នុងការរៀបចំគោលនយោបាយ ។
ពិភពលោកអាចបញ្ចប់ភាពក្រីក្របានទាំងស្រុង និងគ្រប់ប្រភេទ ប្រសិនបើអ្នកបង្កើតច្បាប់ និងគោលនយោបាយទទួលស្គាល់ថា កិត្តិយស និងការឲ្យតម្លៃខ្លួនឯង គឺជៀសមិនផុតក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះ ៕
ដកស្រង់ពី Project-syndicate
ចែករំលែកព័តមាននេះ