ខេត្តសៀមរាប ៖ ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌជាបុណ្យប្រពៃណីនៃព្រះពុទ្ធសាសនាដ៏ធំមួយ ដែលមានសារសំខាន់់បំផុតរបស់បងប្អូន ពុទ្ធសាសនិកខ្មែរយើងគ្រប់រូប ដែលតែងតែប្រារព្ធធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំមិនដែលខកខានឡើយ ។ ពិធីបុណ្យដ៏ធំមួយនេះចាប់ផ្ដើមឡើងតាំងពីថ្ងៃ១ រោចដល់ថ្ងៃ១៥រោចខែភទ្របទ ដែលគេហៅថា…
ខេត្តសៀមរាប ៖ ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌជាបុណ្យប្រពៃណីនៃព្រះពុទ្ធសាសនាដ៏ធំមួយ ដែលមានសារសំខាន់់បំផុតរបស់បងប្អូន ពុទ្ធសាសនិកខ្មែរយើងគ្រប់រូប ដែលតែងតែប្រារព្ធធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំមិនដែលខកខានឡើយ ។ ពិធីបុណ្យដ៏ធំមួយនេះចាប់ផ្ដើមឡើងតាំងពីថ្ងៃ១ រោចដល់ថ្ងៃ១៥រោចខែភទ្របទ ដែលគេហៅថា បុណ្យកាន់បិណ្ឌ ឬបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ។
ដោយយើងសង្កេតឃើញបងប្អូនពុទ្ធបរិស័ទ ប្រជាពលរដ្ឋ បានដាក់វេនគ្នា ជាក្រុមៗ ទៅតាមវេននីមួយៗ ចាប់ពីថ្ងៃ ១រោច ដល់ថ្ងៃ១៤រោច ហើយនៅថ្ងៃ១៥រោជ គឺជាថ្ងៃបងប្អូនពុទ្ធបរិស័ទយើងមកពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន ដែលមាននាំយកនូវចង្ហាន់ ចំណីអាហារ មកជួបជុំគ្នានៅតាមទីវត្តអារាម ដែលជាថ្ងៃបុណ្យធំ គេតែហៅថា បុណ្យភ្ជំបិណ្ឌ ហើយក៏ជាថ្ងៃដែលបងប្អូនជាមន្ត្រីរាជការ បុគ្គលិក កម្មករ នៅតាមបណ្តាក្រុមហ៊ុន និងអ្នករស់នៅជិតឆ្ងាយ ត្រូវបានឈប់សម្រាក ដើម្បីបានជួបជុំបងប្អូន ញាតិមិត្ត សាច់សាលោហិតរបស់ខ្លួន ក្នុងរដូវភ្ជំបិណ្ឌនេះ ។ ម្យ៉ាងទៀតបុណ្យកាន់បិណ្ឌ និងបុណ្យភ្ជំបិណ្ឌ គឺជាបុណ្យទក្ខិណានុប្បទានមួយ ដែលប្រជាពុទ្ធបរិស័ទ ធ្វើឡើងនៅរដូវកាលដែលព្រះសង្ឃគង់ចាំនូវព្រះវស្សាអស់រយៈពេលមួយត្រីមាស ដើម្បីទំនុកបម្រុងព្រះសង្ឃ ដោយចង្ហាន់បិណ្ឌបាត្រផង បច្ច័យបួនផង ដែលពុទ្ធកាលនាសម័យកាលនោះ គេមិនហៅថា បុណ្យកាន់បិណ្ឌ និងភ្ជុំបិណ្ឌដូចយើងទេ គឺគេហៅថា បុណ្យបវារណបច្ច័យបួនដល់ព្រះសង្ឃ ។
នៅក្នុងកម្ពុជរដ្ឋយើង នារជ្ជកាលព្រះបាទអង្គឌួង នៅឆ្នាំ១៨៤៨ ទៅ ១៨៥៩ ដែលព្រះអង្គ គឺជាពុទ្ធសាសនិកដ៏ឆ្នើម ក្នុងការដឹកនាំធ្វើពិធីបុណ្យនេះឡើង ដោយព្រះអង្គឈ្វេងយល់ ឃើញថា ការរៀបចំពិធីបុណ្យនេះមិនអាចធ្វើរយៈពេល៣ខែបានឡើយ ដោយប្រជានុរាស្ត្រជាប់រវល់ក្នុងការងារបង្កបង្កើនផល ប្រកបមុខរបរ ផ្សេងៗចិញ្ចឹមជីវិត ហើយព្រះអង្គបានកំណត់ឱ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែគោរពប្រតិបត្តិតែរយៈពេល១៥ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ដោយប្រជាពលរដ្ឋយើងមួយចំនួនធំ បានបញ្ចប់ពីការងារបង្កបង្កើនផល ហើយក៏ជារដូវទឹកឡើងផងដែរ ។
ការប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យនេះឡើង ក្នុងគោលបំណងដើម្បីឧទ្ទិសមហាកុសលជូនដល់ពពួកប្រេត និងលោកអ្នកមានគុណ មានមាតាបិតា ជីដូន ជីតា ញាតកាទាំងប្រាំពីរសន្តានដែលបានបាក់បែកចែកឋាន ទៅកាន់បរលោកទៅហើយនោះ ។ ក្នុងពិធីកាន់បិណ្ឌនេះដែរ ព្រះបាទអង្គឌួង ក៏បានលើកឡើងអំពីការបោះបាយបិណ្ឌ ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយើងមួយចំនួនយល់ថា ការបោះបាយបិណ្ឌនេះវាមិនសមហេតុផលទេ តែមានអ្នកប្រាជ្ញមួយចំនួនបានគូសបញ្ជាក់ថា ការបោះបាយបិណ្ឌ គឺជាការឧទ្ទិសជូនដល់ពពួកសត្វប្រេតទាំងពួង គឺវាមិនទាស់ខុសអ្វីទេ ពីព្រោះថា ពពួកសត្វប្រេតមានច្រើនពួកណាស់ ដែលមានប្រភេទ ខុសៗគ្នា ដែលធ្វើឱ្យយើងមានពិធីបោះបាយបិណ្ឌនេះឡើង ។ ពពួកសត្វប្រេតខ្លះមិនអាចទទួលអាហារស្អាតស្បាតបានទេ ទាល់តែមានលក្ខណៈស្មោកគ្រោក ដោយមានប្រឡាក់ដោយភក់ជ្រាំ ឬកាកសំណល់អសោចិ៍ ទើបពពួកសត្វប្រេតទាំងនោះយកទៅបរិភោគបាន ។
តាមអ្នកប្រាជ្ញមួយចំនួនបញ្ជាក់ថា ការបោះបាយបិណ្ឌនេះ ជាលក្ខណៈខ្ជះខយ្ជាគ្មានការសន្សំសំចៃនូវគ្រឿងឧបភោគបរិភោគ ស្បៀងអាហារប្រចាំថ្ងៃ ហើយការបោះបាយបិណ្ឌនេះ គឺជាការឥតប្រយោជន៍ ហើយដែលធ្វើឱ្យមានផលវិបត្តិ និងប៉ះពាល់បរិស្ថាននៅជុំវិញព្រះវិហារ ដែលអាចឱ្យយើងគ្រប់រូបទទួលនូវបាបកម្មទៀតផង ។ ដូច្នេះពិធីបុណ្យនេះ យើងធ្វើទៅដោយសេចក្តីគោរព បង្អោនកាយវាចាចិត្ត ឆ្ពោះទៅរកប្រេត ជនជាញាតកាទាំងប្រាំពីរសន្តាន ដែលបានចែកឋានទៅកាន់បរលោក និងជួយរំដោះឱ្យរួចចាកផុតពីទុក្ខទោសទាំងឡាយ ឧបាយភូមិណាមួយ និងឱ្យបានទៅកាន់សុគតិភពថ្មី ហើយងាកក្រោយមកជួយបីបាច់ថែរក្សា កូនចៅឱ្យមានសេចក្តីសុខសប្បាយក្នុងក្រុមគ្រួសារ សង្គមជាតិផងដែរ ។
ដោយកត្តានេះហើយទើបនៅវេលាទៀបភ្លឺនោះ នៅតាមទីវត្តអារាម យើងសង្កេតឃើញមានការជួបជុំគ្នា របស់បងប្អូនពុទ្ធបរិស័ទ ទាំងចាស់ ក្មេងប្រុសស្រី ក្រោកឡើងពីយប់មកកាន់ទីវត្ត ដោយនៅនឹងដៃមានកាន់នូវចានបាយ ពំនូតបាយបិណ្ឌ ដែលបានសូន្យ ជាដុំៗ តូចៗ មានប្រឡាក់ទៅដោយគ្រាប់ល្ង ព្រមទាំងមានការ ដោតភួងផ្កា និងការដុតទៀន ធូប ដើម្បីឧទ្ទិសមគ្គផលកុសលផលបុណ្យ និងវិញ្ញាណក្ខន្ធដល់លោកអ្នកមានគុណដែលបានចែកឋានទៅ ។
បន្ទាប់ពីព្រះសង្ឃស្មូតបរាភវសូត្រចប់សព្វគ្រប់ហើយនោះ លោកតាអាចារ្យ បងប្អូនពុទ្ធបរិស័ទ បានកាន់បាយបិណ្ឌទាំងនោះ ប្រទក្សិណបីជុំព្រះវិហារ ដោយមានការបោះនូវបាយបិណ្ឌ នៅគ្រប់ទិសទីព្រះវិហារ ដើម្បីឧទិ្ទសជូនដល់ក្រុមប្រេតទាំងឡាយណា ឬខ្មោច ដែលគ្មានញាតិមិត្ត ឧទ្ទិសកុសល ផលបុណ្យជូនឱ្យបានទទួលអាហារទាំងនេះទទួលទាន នៅមុនពេលមេឃជិតភ្លឺនោះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ