កំណាព្យ (រដូវផ្ការីក) ដោយ ណុប ច័ន្ទតារា
គេងគិតស្រមៃរាល់ថ្ងៃជានិច្ច សុរិយាហៀបលិចជិតអស្ដង្គត
ក្រអូបក្លិនផ្កាទ្រូងស្ទើររន្ឋត់ សូរ្យសែងរលត់បាត់ចោលនភា។
រដូវផ្ការីក
ដោយៈ ណុប ច័ន្ទតារា Long Beach, California
គេងគិតស្រមៃរាល់ថ្ងៃជានិច្ច សុរិយាហៀបលិចជិតអស្ដង្គត
ក្រអូបក្លិនផ្កាទ្រូងស្ទើររន្ឋត់ សូរ្យសែងរលត់បាត់ចោលនភា។
រដូវផ្ការីកត្រអេកត្រអាល ស្រណោះនាកាលនឹកឃើញគ្រប់គ្រា
កាច់ផ្កាដាក់ថូយកទៅបូជា ថ្វាយព្រះភគវាជាទីគោរព។
លោកនេះគ្មានអ្វីជាអនត្ដា ផ្ញើព្រេងវាសនាយកព្រះជាម្លប់
ទំព័រជីវិតដូចថ្ងៃនិងយប់ ទៅមុខគ្មានឈប់ដើរតាមរដូវ។
ឥឡូវផ្ការីកដេកនឹកអាល័យ ចិត្ដខ្ញុំស្រមៃរង់ចាំមើលផ្លូវ
ស្រមៃនឹកកាលជួបជុំម៉ែឪ នឹកស្រែនឹកស្រូវដក់នៅក្នុងចិត្ដ។
រដូវផ្ការីកនឹកដល់យុវវ័យ ហុចផ្កាជូនស្រីកេសីវរមិត្រ
ផ្កាអើយកុំរោយមេត្ដាអាណិត ផ្កាអើយកុំស្វិតអាណីតកវី។
កវីសោកស្ដាយផ្ញើកាយស្រុកគេ មន្ដស្នេហ៍បំពេរបានត្រឹមសំដី
ស្ដាយជាតិស្ដាយខ្លួនស្ដាយកំណើតថ្មី ស្ដាយខានជួបស្រីស្ដាយថ្ងៃយើងព្រាត់។
ចែករំលែកព័តមាននេះ