នៅក្នុងគម្ពីរមហាបរិនិព្វានសូត្រ ព្រះពុទ្ធទ្រង់បានត្រាស់ប្រាប់អានន្ទថា «ម្នាលអានន្ទ មានស្ថាន៤កន្លែង ដែលបុគ្គលណាជឿជាក់ដើរតាមផ្លូវធម៌ ហើយបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីស្ថានទាំងនោះ ក៏ធ្វើឱ្យបុគ្គលនោះនឹងរឹងរឹតតែជ្រះថ្លាក្នុងផ្លូវធម៌នោះថែមទៀត» ។
ស្ថានធំទាំង៤កន្លែងនោះ ៖ ទីដែលព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រសូត (លុម្ពិនី) ទីដែលទ្រង់បានត្រាស់ដឹង (ពុទ្ធគយា) ទីដែលទ្រង់បានសម្តែងបឋមទេសនា (សារនាថ) និងទីដែលទ្រង់ចូលមហាបរិនិព្វាន (ក្រុងកុសិនារា) ។
ស្ថានធំទាំង៤កន្លែងនោះ និងទីស្ថានមួយចំនួនទៀតជាពុទ្ធបូជនីយដ្ឋានដែលជាទីស្ថាននាំឱ្យកើតការជ្រះថ្លារបស់ពុទ្ធសាសនិក និងដែលរថភ្លើងទេសចរណ៍មហាបរិនិព្វានឥណ្ឌា នឹងនាំភ្ញៀវទៅដល់ទីនោះមុនក្រោយតាមលំដាប់លំដោយក្នុងកម្មវិធីទេសចរណ៍របស់ខ្លួន ។ ទីស្ថានទាំងនោះមាន៖
-ពុទ្ធគយា (Bodgaya) ៖ ជាទីកន្លែងដែលព្រះពុទ្ធបានត្រាស់ដឹង ។ ពុទ្ធគយាត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាកន្លែងដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់ការធ្វើធម្មយាត្រា ។
-នាលន្ទា (Nalanda) ៈ មានន័យថា «អ្នកឱ្យនូវវិជ្ជា» គឺជាសាកលវិទ្យាល័យដ៏ល្បីឈ្មោះនិងមានចំណាស់ជាងគេបង្អស់នៅលើលោក។ មានពួកបញ្ញវន្តអន្តរជាតិ និងបូជនីយេសក៍មកពីទីឆ្ងាយៗរហូតទៅដល់កោះជ្វា កោះស៊ូមា៉ត្រា ប្រទេសកូរ៉េ ប្រទេសជប៉ុន និងប្រទេសចិន ធ្លាប់បានមកសិក្សានៅទីនេះ ។ បូជនីយេសក៍ចិនដ៏ល្បីឈ្មោះពីររូប គឺភិក្ខុហ្វា ហៀន (Fa Hiuen) និងភិក្ខុហួន សាង (Huen Tsang) បានមកដល់នាលន្ទានៅសតវត្សរ៍ទី៥ និងដើមសតវត្សរ៍ទី៧ ដោយឡែកពីគ្នា។
-ក្រុងរាជគារ (Ragir) (រាជគ្រឹះ) ៖ មានន័យថា «ទីគង់នៅរបស់ព្រះរាជា» ជាទីក្រុងបុរាណ ព័ន្ធព័ទ្ធទៅដោយទន្លេឈ្មោះបាងគង្គា (Banganga) និងដោយភ្នំចំនួន៥ ។ ទីនោះជាបូជនីយដ្ឋានដ៏សំខាន់មួយ ព្រោះថា ព្រះពុទ្ធធ្លាប់បានគង់ចាំវស្សានៅទីនោះរយៈពេល១២វស្សា ហើយបឋមសង្គាយនា (ការប្រជុំលើកដំបូង) ស្តីអំពីធម្មវិន័យក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ក៏បានប្រព្រឹត្តទៅនៅឯគុហាភ្នំឈ្មោះសត្តបានី នៅក្បែរក្រុងរាជគ្រឹះនោះដែរ ។
-ពារាណសី (Varanasi) ៈ ជាក្រុងដ៏មានចំណាស់ជាងគេបំផុត និងមានមនុស្សរស់នៅរៀងរហូតមករបស់ពិភពលោក ។ «ពារាណសី ជាទីក្រុងកើតមុនប្រវត្តិសាស្ត្រ ចាស់ជាងប្រពៃណី ចាស់ជាងរឿងនិទានបុរាណទៅទៀត» (លោក Mark Twain ៈ អ្នកនិពន្ធអាមេរិកាំង ១៨៣៥-១៩១០)។
-សារនាថ (Sarnath) ៈ គឺជាទីដែលមានឧទ្យានមិគទាយវ័ន គឺនៅព្រៃឧទ្យាននោះហើយ ដែលព្រះពុទ្ធបានសម្តែងបឋមទេសនា ដែលពេលនេះគេស្គាល់ថា ធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រ (Dharmachakra Pravartan) ឬការបង្វិលចក្រនៃធម៌ គឺច្បាប់ដែលព្រះពុទ្ធបានសម្តែងប្រាប់អំពីផ្លូវបាននូវវិជ្ជា និងរំលត់ទុក្ខ។
-លុម្ពិនី (Lumbini) ៈ គឹជាជាតិភូមិរបស់ព្រះពុទ្ធគោតម ។ ជាកន្លែងដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ពុទ្ធសាសនិកគ្រប់រូប និងជាស្ថានធំមួយក្នុងចំណោមឋានធំ៤កន្លែង របស់ពុទ្ធសាសនា (នៅប្រទេសនេបា៉ល់) ។
-ក្រុងសាវត្ថី (Sravasti) ៈ គេតែងជឿថា ព្រះពុទ្ធបានគង់ចាំវស្សាអស់ពេល២៤វស្សានៅក្រុងសាវត្ថីនេះ ។ ចេតិយបុរាណ និងខឿនគ្រឹះអារាមធំសម្បើម និងប្រាសាទបុរាណជាច្រើននៅជិតភូមិមួយឈ្មោះសាហេត-មហេត (Sahet-Mahet) សព្វថ្ងៃជាភស្តុតាងនៃវត្តមានរបស់ព្រះពុទ្ធ និងការបំពេញពុទ្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គនៅទីនោះ ។
-កុសិនារា (Kushinagar) ៈ ជាទីដែលព្រះតថាគតទ្រង់បានចូលនិព្វាន ។ រូបដិមាព្រះពុទ្ធចូលនិព្វានមួយអង្គធំ ដែលគេតម្កល់នៅឯចេតិយមហាបរិនិព្វានបច្ចុប្បន្ននេះ ត្រូវបានក្រុមបុរាណវត្ថុវិទ្យាជីករកឃើញក្នុងឆ្នាំ១៨៧៦ ។
-ក្រុងអាក្រា (Agra) ៖ វិមានថាច់ ម៉ាហល (Taj Mahal) ដែលជាអច្ឆរិយវត្ថុមួយក្នុងបណ្តាអច្ឆរិយវត្ថុទាំង៧ របស់ពិភពលោកតាំងនៅ ។ វាជាវិមានរបស់អធិរាជនាមសាហ៍ ចាហាន សាងឡើងដើម្បីតម្កល់សពមហេសីជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ គឺព្រះនាងមុមតាហ្ស ម៉ាហល់។
រថភ្លើងមហាបរិនិព្វាននេះ ជារថភ្លើងពិសេស និងមិនទទួលដឹកអ្នកដំណើរ ឬភ្ញៀវណាដែលមិនបានទិញសំបុត្រទុកមុនទេ ។ ការិយាល័យទីផ្សារនៃសាជីវកម្មទេសចរណ៍ និងផ្តល់សេវាដឹកជញ្ចូនតាមរថភ្លើងឥណ្ឌា (Indian Railway Catering and Tourism Corporation Ltd.) ហៅកាត់ថា IRCTC ទទួលលក់សំបុត្ររថភ្លើងនេះ៕
តាមទស្សនាវដ្តីសង្ខេបឥណ្ឌា
ចែករំលែកព័តមាននេះ