ឥណ្ឌាស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសមួយដែលមានប្រជាជនច្រើនបំផុតក្នុង លោកព្រមទាំងប្រឈមនឹងកង្វះខាតចំណីអាហារ សម្រេចបានសមិទ្ធិផលដោយឈរលើសមត្ថភាពខ្លួនឯងផ្ទាល់អំឡុងទសវត្សទី ៧០តាមរយៈវិស័យកសិកម្មដ៏មានប្រជាប្រិយភាពដែលគួរឱ្យឈ្មោះថា «បដិវត្តន៍ពណ៌បៃតង»។ ចំណែកប្រទេសកម្ពុជាវិញ
ឥណ្ឌាស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសមួយដែលមានប្រជាជនច្រើនបំផុតក្នុងលោកព្រមទាំងប្រឈមនឹងកង្វះខាតចំណីអាហារ សម្រេចបានសមិទ្ធិផលដោយឈរលើសមត្ថភាពខ្លួនឯងផ្ទាល់អំឡុងទសវត្សទី៧០តាមរយៈវិស័យកសិកម្មដ៏មានប្រជាប្រិយភាពដែលគួរឱ្យឈ្មោះថា «បដិវត្តន៍ពណ៌បៃតង»។ ចំណែកប្រទេសកម្ពុជាវិញអាចនឹងទទួលបានផលប្រយោជន៍តាមរយៈបទពិសោធន៍ខាងដើមនេះ។
លោកបណ្ឌិត TP Trivedi នាយកគម្រោងក្រុមប្រឹក្សាស្រាវជ្រាវកសិកម្មឥណ្ឌា (ICAR) និយាយថា ឥណ្ឌាមានប្រជាជន១.២ពាន់លាននាក់ តែបើនិយាយពីស្រូវសាឡីនិងស្រូវ ធម្មតាជាប្រទេសមួយនៅសល់ច្រើន។ ICAR ជាវិទ្យាស្ថានកំពូលមួយផ្តល់មូលនិធិដោយរដ្ឋាភិបាលដើម្បីបង្កើតមន្ទីរពិសោធន៍ស្រាវជ្រាវលើវិស័យកសិកម្មនិងការចិញ្ចឹមសត្វ។
«បដិវត្តន៍ពណ៌បៃតង»របស់ឥណ្ឌាទទួលបានជោគជ័យទាំងស្រុងបើទោះបីប្រទេសនេះមានផ្ទៃដីដាំដំណាំតែ១១%នៃផ្ទៃដីសរុបក៏ដោយ។ វាចាំបាច់ត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះរឿងនោះ បើទោះកំណើនប្រជាជនស្ថិតក្នុងកម្រិតខ្លាំង និងផ្ទៃដីកសិកម្មចេះតែរួញតូចក្តី។
កសិកម្មឥណ្ឌាអាចចិញ្ចឹមមនុស្សបានរាប់លាននាក់បូកនិងកំណើនប្រជាជនឥតឈប់ឈរទៀតផង។ តើឥណ្ឌាធ្វើរឿងនេះបានដោយវិធីណា? សន្តិសុខស្បៀងសម្រេចបានតាមរយៈភាពសំបូរបែបរបស់ស្បៀង, តម្លៃសមរម្យអាចលៃលកទិញបាន។
យោងតាមលោក Trivedi ឱ្យដឹងថា ឥណ្ឌាសម្រេចបានសមិទ្ធិផលដោយឈរលើសមត្ថភាពខ្លួនឯងផ្ទាល់តាមរយៈការអភិវឌ្ឍន៍ផ្នែកស្រាវជ្រាវនិងបច្ចេកវិទ្យា»។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៥០មកឥណ្ឌាអាចផលិតអាហារពីគ្រាប់ធញ្ញជាតិបាន៤ដង ត្រី៩ដង ទឹកដោះគោ៦ដង ស៊ុត២៧ដង និងដំណាំកសិវប្បកម្មបាន៦ដង៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ