រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មកទល់ពេលនេះមានការចង់ដឹងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការបង្កើតក្លិបប្រដាល់ថា តើគេអាចដំណើរការបានដូចម្ដេច និងទទួលប្រាក់ចំណូលពីប្រភពណាខ្លះ ?
តើក្លិបប្រដាល់មានតួនាទីអ្វីខ្លះក្រៅពីត្រូវបង្វឹកកីឡាករដើម្បីឱ្យពួកគេអាចឡើងសង្វៀនប្រកួតបាន ? ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហានេះមានអ្នកជំនាញច្រើនរូបបានអះអាងពីតួនាទីរបស់ក្លិបប្រដាល់នីមួយៗដោយបង្ហាញជាសាធារណៈនូវអ្វីដែលអាចផ្ដល់ជាបទពិសោធន៍ចំពោះកីឡាករ ឬគ្រូបង្វឹកដែលចង់បើកក្លិបប្រដាល់ ។
យោងតាមការរៀបរាប់ បណ្ដាក្លិបប្រដាល់គឺដើរតួមិនខុសពីក្លិបសិល្បៈនោះទេ ដោយគេបើកដើម្បីរកចំណូលទ្រទ្រង់ក្លិប និងផ្ដល់ប្រាក់ខែដល់គ្រូបង្វឹក ។ ក្លិបប្រដាល់ខ្លះ
គឺម្ចាស់ក្លិបដើរតួជាអ្នករ៉ាប់រងបង្ហាត់បង្រៀនតែម្នាក់ឯង តែក្លិបប្រដាល់ខ្លះទៀតគឺមានលទ្ធភាពជួលគ្រូបង្វឹកល្បីៗឱ្យមកបង្ហាត់ដល់អ្នកចង់ហ្វឹកហាត់តែម្ដង ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្លិបបង្ហាត់ប្រដាល់ និងក្លិបបង្ហាត់សិល្បៈមិនមានលទ្ធភាពរកចំណូលបានពីសិស្សដូចគ្នានោះទេ ដោយសារតែក្លិបសិល្បៈតម្រូវឱ្យសិស្សបង់ក្នុងមួយខែពី១០ទៅ២០ដុល្លារ ហើយការបង្ហាត់បង្រៀនត្រឹមតែថ្ងៃសៅរ៍-អាទិត្យ ឬត្រឹមតែ៣ថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ហើយសិស្សហាត់កាន់តែយូរកាន់តែបានចំណូលច្រើន ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ក្លិបប្រដាល់គឺសិស្សត្រូវបង់មួយចប់ការហាត់រៀន ហើយគ្រូបង្វឹកទាំងអស់រមែងប្រើលុយអន្ទងឱ្យសិស្សនៅហាត់ឱ្យបានយូរវិញ បើទោះជាត្រូវសុខចិត្តចំណាយបាយទឹក និងលុយចាយកីឡាករខ្លះក្តី ។
ក្នុងនោះកូនសិស្សរបស់ក្លិបប្រដាល់ត្រូវគេកត់សម្គាល់ច្រើនតែជាអ្នកអស់ជម្រើសក្នុងការស្វែងរកការងារ និងជាអ្នកក្រីក្រដែលមិនដឹងថាទៅប្រកបការងារអ្វីទើបអាចមានចំណូលសមរម្យនោះផង ។ មានការលើកឡើងជាច្រើនថា អ្នកចូលខ្លួនហ្វឹកហាត់ប្រដាល់គឺកម្រមានណាស់សម្រាប់កូនចៅអ្នកមានដែលមានកម្រិតវប្បធម៌ល្អប្រសើរដែលផ្ទុយពីសិល្បៈគឺភាគច្រើនជាកូនអ្នកមានជីវភាពគ្រាន់បើទើបអ្នកដែលបើកក្លិបសិល្បៈអាចមានលទ្ធភាពឱ្យសិស្សបង់ប្រាក់ប្រចាំខែក្នុងម្នាក់ពី១៥ទៅ២០ដុល្លារ ហើយក្លិបដែលបើកនីមួយៗក៏មានសិស្សច្រើនចូលរួមដែលខុសពីក្លិបប្រដាល់គឺត្រូវអន្ទងឱ្យសិស្សមករៀនក្នុងតម្លៃយោគយល់។
ក្នុងនោះក្លិបប្រដាល់ភាគច្រើនក៏ច្រើនតែបើកក្នុងលក្ខណៈគ្រួសារមិនមានស្ដង់ដារនោះដែរ ដោយសារតែក្លិបប្រដាល់ច្រើនបង្កើតឡើងដោយអតីតគ្រូបង្វឹក ហើយក្រោយពេលបើកក៏ប្រើយុទ្ធសាស្ត្រអន្ទងរកជំនួយដើម្បីឱ្យក្លិបបានរស់ ។ ម្ចាស់ក្លិបប្រដាល់ស្ទើរតែទាំងអស់ត្រូវបានគេអះអាងថា តស៊ូបើកដោយចិត្តស្រឡាញ់ច្រើនជាងចង់បានប្រាក់ចំណូល ដោយសារតែភាពជាក់ស្ដែងគឺអ្នកបើកក្លិបប្រដាល់មិនអាចធ្វើមានធ្វើបាន តែក៏មានក្លិបមួយចំនួនតូចដែលមានឥទ្ធិពលក្នុងការដាក់សិស្សឱ្យប្រកួតបានច្រើន ទើបមានសិស្សសម្រុកទៅសុំហាត់ធ្វើឱ្យគ្រូទទួលបានប្រាក់ចំណូលគ្រាន់បើដែរ ។ តម្លៃក្នុងការទទួលសិស្សឱ្យហ្វឹកហាត់មិនមានកម្រិតស្មើគ្នានោះទេ ដោយក្លិបខ្លះក៏ទាមទារបានខ្ទង់រយដុល្លារក្នុងការបង្ហាត់មួយចេះ ក្លិបខ្លះបានត្រឹម១០០ដុល្លារ ឬ៥០ដុល្លារ ហើយក្លិបមួយចំនួនក៏សុំត្រឹមតែអង្ករមួយខែមួយបេ ឬមិនយកអីសោះតែម្ដងក៏មាន ។ កីឡាករខ្លះត្រូវបានគេដឹងថាជាក្មេងមិនស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ ដោយដើរពាលានិងជក់គ្រឿងញៀន ដែលត្រូវឪពុកម្ដាយយកមកផ្ញើឱ្យហ្វឹកហាត់នោះផង ទើបក្លិបប្រដាល់ក៏ត្រូវគេចាត់ទុកជាមណ្ឌលកាត់ផ្ដាច់គ្រឿងញៀនផងដែរ នៅពេលគ្រូបង្វឹកម្នាក់ចេញមុខកែប្រែកូនសិស្សដែលមានប្រវត្តិមិនល្អ ឱ្យក្លាយជាកីឡាករអាជីព ។ សិស្សគុនខ្លះត្រូវបានបណ្ដុះឱ្យក្លាយជាកីឡាករល្បីនៅលើសង្វៀន ប៉ុន្តែមួយចំនួនទៀតពេលហាត់ចេះស្ទាត់ឡើងវ៉ៃបានតែម្ដងឬ២ដង ក៏សម្រេចចិត្តសុំឈប់ទៅរកការងារផ្សេងដែលធ្វើឱ្យការប្រឹងប្រែងរបស់គ្រូបង្វឹកបានត្រឹមតែខកចិត្ត ។ គ្រូបង្វឹកភាគច្រើនបង្ហាញពីភាពស្មុគស្មាញចំពោះអាជីពបើកក្លិប ដោយអះអាងថា កីឡាករនៅក្រោមបង្គាប់របស់ខ្លួនគឺភាគតិចណាស់ ដោយកីឡាករខ្លះខំបង្វឹកឱ្យត្រៀមឡើងរេញទៅហើយ តែពេលដល់ថ្ងៃប្រកួតក៏ដើរផឹកស៊ីបណ្ដាលឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ធ្វើឱ្យម្ចាស់ក្លិបត្រូវទទួលបន្ទុកដោះស្រាយជាមួយប៉ុស្ដិ៍ទូរទស្សន៍ និងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់មុខមាត់ក្លិបផងដែរ ។
លោក មាស សុខគ្រី ម្ចាស់ក្លិបប្រដាល់ មាស សុខគ្រី គុនខ្មែរ បានអះអាងថា សម្រាប់លោករាល់ថ្ងៃដូចជាមិនសូវចង់បានលុយកាក់ពីការចូលរៀនរបស់កូនសិស្សនោះទេ គឺចង់ឱ្យតែសិស្សដែលស្រឡាញ់កីឡាចូលមកហាត់ឱ្យបានច្រើនដើម្បីលើកស្ទួយវិស័យប្រដាល់គុនខ្មែរប៉ុណ្ណោះ ។ លោកថា កូនសិស្សរាល់ថ្ងៃមិនមានអ្នកចង់ប្រដាល់នោះទេគឺមានតែអង្វរឱ្យចូលហ្វឹកហាត់កុំឱ្យតែខ្វះនោះផង ។ ជាក់ស្ដែង លោកទើបតែប្រកាសទទួលសិស្សដោយឥតគិតថ្លៃក្នុងប៉ុន្មានថ្ងៃនេះប៉ុណ្ណោះ ដោយលោកមិនទាន់ទាំងមានការរំពឹងថានឹងមានអ្នកចូលហាត់ច្រើនតាមការចង់បាននោះផង ។ យ៉ាងណាមិញ ក៏មានសិស្សខ្លះអាចឱ្យលោកទទួលបានប្រាក់កម្រៃបង្ហាត់តាមការចរចានោះដែរ ដោយគ្រាន់តែលុយកម្រៃទាំងនោះគឺមិនសុទ្ធតែបានពីកូនសិស្សនោះទេ ដោយសារតែសិស្សប្រដាល់ភាគច្រើនសុទ្ធតែក្រីក្រហើយមិនសូវជាមានលទ្ធភាពល្អប្រសើរ ។
លោកថា ប្រាក់កម្រៃដែលអាចទ្រទ្រង់ក្លិបបាន គឺបានពីការអំពាវរបស់លោកដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយឯកឧត្តមនេះ ឧកញ៉ានោះ ដែលភាគច្រើនគឺអ្នកមានលុយទាំងនោះគេស្រឡាញ់វិស័យប្រដាល់ ហើយជួយទឹកប្រាក់ជាប្រចាំខែដើម្បីលោកមានចំណូលទ្រទ្រង់ក្លិប និងអាចផ្គត់ផ្គង់បាយទឹកចំពោះកីឡាករដែលក្លិបអនុញ្ញាតឱ្យស្នាក់នៅនោះផង ។ ក្នុងនោះលោកក៏ទទួលបានប្រាក់កម្រៃពីការកាត់ភាគរយគ្រប់ពេលកូនសិស្សរបស់លោកឡើងប្រដាល់នោះដែរតាមរយៈការផ្ដល់ឱ្យពីកីឡាករម្នាក់ក្នុងរង្វង់៥ម៉ឺនទៅ១០ម៉ឺនរៀលដែលលោកប្រកាសថានោះជាថវិកាសម្រាប់ទ្រទ្រង់សកម្មភាពក្លិប ។ លោកទទួលស្គាល់ថា លោកអាចរកចំណូលបានច្រើនក្នុងការទ្រទ្រង់ក្លិបដោយមិនលំបាក ដោយសារតែលោកមានទំនាក់ទំនងស្គាល់មនុស្សភាគច្រើនដែលហ៊ានបោះទុនជួយវិស័យប្រដាល់ ហើយក៏មានលទ្ធភាពដាក់សិស្សឱ្យឡើងរេញបានច្រើនដែលអាចឱ្យលោកទទួលបានកម្រៃតិកតក់ៗ ពីការផ្ដល់ឱ្យដោយសិស្សម្នាក់ៗរៀងរាល់សប្ដាហ៍ផងដែរ។
លោក នួន ភារម្យ គ្រូបង្វឹក និងជាម្ចាស់ក្លិបនួន ភិរម្យ គុនខ្មែរ បានអះអាងថា ក្នុងពេលសិស្សម្នាក់មកសុំហ្វឹកហាត់លោកកំណត់ឱ្យបង់មួយចេះ១០០ដុល្លារ និងអង្ករមួយបេ ឬតាមលទ្ធភាពជាក់ស្ដែង តែលោកក៏បានទទួលកូនសិស្សដែលគ្មានលុយកាក់ដោយមិនយកប្រាក់កម្រៃដើម្បីបង្វឹកឱ្យក្លាយជាកីឡាករអាជីពនោះដែរ ។ លោកថា ក្លិបប្រដាល់រាល់ថ្ងៃអត់បានចំណូលពីការតម្រូវឱ្យសិស្សបង់លុយនោះទេ ប៉ុន្តែបានពីសិស្សផ្ដល់ឱ្យរាល់ពេលឡើងរេញក្នុងម្នាក់៥ម៉ឺន ឬ១០ម៉ឺនរៀលដូចគ្នាផងដែរ ។
លោកថា សកម្មភាពក្លិបរបស់ខ្លួនរស់បានដោយសារដើរសុំជំនួយគេ ហើយមួយផ្នែកគឺយកប្រាក់ខែរបស់ខ្លួនមកចាត់ចែងបាយទឹក ដោយសារការទទួលប្រាក់ពីសិស្សចូលរៀនជាប្រចាំខែគឺមិនមាននោះទេ ។ គាប់ជួនជាកូនសិស្សរបស់លោកមានត្រឹមតែជាង១០នាក់ ហើយក៏មិនសូវមានឱកាសដាក់ឱ្យពួកគេឡើងរេញបានគ្រប់គ្នាផង ទើបចំណូលដែលបានពីសិស្សឡើងរេញបន្តិចបន្តួច គឺមិនសូវកើតមាន ។
យ៉ាងណាមិញ លោកបង្ហាញពីការតស៊ូដោយអះអាងថា បើទោះជាក្នុងពេលខ្លះគឺត្រូវអត់លុយ ព្រោះតែប្រឹងរកចំណូលមកទប់នឹងការចំណាយបាយទឹកកីឡាករក្នុងក្លិបទាំងលំបាកយ៉ាងណាក្តីក៏លោកនៅតែបន្តអាជីពបើកក្លិប ដោយសារតែជាចំណូលចិត្តផង និងចង់រក្សាកេរ្តិ៍ឈ្មោះក្នុងនាមជាម្ចាស់ក្លិបផង ។
មិនខុសគ្នាដែរ លោក អេ ភូថង ម្ចាស់ក្លិបប្រដាល់អេ ភូថងកីឡា ក៏បង្ហាញពីផលវិបាកក្នុងនាមជាគ្រូបង្វឹក និងជាម្ចាស់ក្លិបប្រដាល់បែបនេះផងដែរ ។ លោកថា ថ្វីដ្បិតតែមានជំនួយពីអ្នកស្នេហាប្រដាល់ក្ដីក៏ក្លិបនៅតែខ្វះខាតរហូតតម្រូវឱ្យលោកលើកដៃសំពះសុំជំនួយពីសប្បុរសជនដើម្បីឱ្យក្លិបមានលទ្ធភាពបង្វឹកកូនសិស្សដែលជ្រកកោន
ជាមួយបានឡើងរេញរកចំណូលសម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវភាពរបស់ខ្លួន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ