បុណ្យនិងបាបឱ្យផលមិនដូចគ្នាទេ
បាបនិងបុណ្យឱ្យផលផ្ទុយគ្នាស្រឡះ បាបបានដល់អំពើលាមក អំពើអាក្រក់ពុំប្រសើរ ឱ្យផលជាទុក្ខក្តៅក្រហាយមិនសប្បាយគ្រប់វេលា រីឯ
បាបនិងបុណ្យឱ្យផលផ្ទុយគ្នាស្រឡះ បាបបានដល់អំពើលាមក អំពើអាក្រក់ពុំប្រសើរ ឱ្យផលជាទុក្ខក្តៅក្រហាយមិនសប្បាយគ្រប់វេលា រីឯ
បាបនិងបុណ្យឱ្យផលផ្ទុយគ្នាស្រឡះ បាបបានដល់អំពើលាមក អំពើអាក្រក់ពុំប្រសើរ ឱ្យផលជាទុក្ខក្តៅក្រហាយមិនសប្បាយគ្រប់វេលា រីឯបុណ្យបានដល់គុណជាតិជាគ្រឿងជម្រះសន្តានចិត្តឱ្យផូរផង់ចាកគ្រឿងសៅហ្មងទាំងពួង។ ធ្វើបុណ្យគឺធ្វើសេចក្តីល្អខាងផ្លូវកាយវាចាចិត្តឱ្យកើតមានដោយកិច្ច និងទំនងផ្សេងៗប្រាសចាកទោស។ បុណ្យគឺសំដៅយកការប្រព្រឹត្តកុសលធម៌ទាំង១០។ កុសលកម្មទាំងនេះហើយជាការងារដែលបុគ្គលគួរធ្វើគួរប្រព្រឹត្ត ព្រោះជាការងារមិនមានទោសសមដូចពុទ្ធភាសិតមួយឃ្លាត្រាស់ថា អនវិជ្ជានិ កម្មានិ ឯតម្មង្គលមុត្តមំ ការងារទាំងឡាយដែលមិនមានទោសជាមង្គលដ៏ឧត្តម។
ប្រាកដណាស់ ការងារទាំងឡាយដែលមិនមានទោសសំដៅយកការសមាទាននូវអង្គឧបោសថទាំង៨មាន បាណាតិបាតា វេរមណីជាដើម និងមានឧច្ចាសយនមហាសយនាវេរមណីជាទីបំផុត។ ការខំខ្វល់ខ្វាយបម្រើចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ និងអ្នកមានសីល ការដាំសួនឈើមានផ្កា សួនឈើមានផ្លែ សង់ស្ពាន ជីកអណ្តូងជីកស្រះ ឱ្យទានទឹក កសាងសាលារៀន សាលាសម្រាប់សំណាក់ មន្ទីរពេទ្យ និងចូលរួមការពារដែនដីជាដើមទាំងអស់នេះឈ្មោះថាជាអំពើមិនមានទោស។ មែនពិតបុគ្គលអ្នកប្រាថ្នានូវសុខសួស្តី ហើយបានសមាទាននូវអង្គនៃឧបោសថដោយប្រពៃ ខំរក្សាមិនឱ្យសៅហ្មង ឬធ្វើអំពើល្អទំាងឡាយដូចពោលមកខាងលើតើអ្នកណានឹងអាចទៅចាប់ទោសអូសដំណើបុគ្គលនោះបាន ?
មួយទៀតបុគ្គលដែលឈឺឆ្អាលខ្វល់ខ្វាយបម្រើបុគ្គលអ្នកចម្រើនដោយគុណមានសីលគុណជាដើម ក៏រមែងបាននូវសុខតែម្យា៉ងដូចគ្នា។ ដូចក្នុងគាថាជាសម្រាយថា ធម៌គឺពរទាំងឡាយបួនប្រការគឺ អាយុវែង១ ពណ៌សម្បុរកាយស្រស់ថ្លា(មិនមានរោគ)១ សេចក្តីសុខទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត១ និងការមានថាមពលកម្លាំងដ៏រឹងមាំមិនស្រកស្រុត១ ។ ពរទាំងបួនប្រការនេះរមែងកើតមានដល់បុគ្គលដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើល្អមិនឱ្យរំលងជាតិឡើយ។
នេះជាអានិសង្សនៃការងារមិនមានទោស រមែងហុចផលដល់ខ្លួនយើងវិញត្រូវតាមគន្លងពុទ្ធភាសិតត្រាស់ថា សុខស្ស ទាតា មេធាវី សុខំ សោ អធិគច្ឆតិ ជនដ៏មានប្រាជ្ញាណាបានឱ្យសេចក្តីសុខដល់អ្នកដទៃ ជននោះឯងរមែងបានជួបប្រទះនឹងសេចក្តីសុខជារៀងរហូត៕
(ឈ្វេងយល់ឱវាទពុទ្ធសាសនាចេញផ្សាយរៀងរាល់ថ្ងែសីល)
ចែករំលែកព័តមាននេះ