ខេត្តព្រៃវែង ៖ នៅលើកំណាត់ផ្លូវជាតិលេខ៨អា ត្រង់ចំណុចឃុំក្រញូង ស្រុកកំចាយមារ ខេត្តព្រៃវែង គេឃើញមានទឹកឃ្មុំ សំបុកឃ្មុំ ព្រមទាំងផ្លែឈើព្រៃជាច្រើនប្រភេទ ត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋ យកមកដាក់លក់ជាហូរហែរ នៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ដែលទឹកឃ្មុំ និងផ្លែឈើព្រៃទាំងនេះសុទ្ធតែជារបស់ធម្មជាតិ ដែលរកបានពីក្នុងព្រៃ ។
ខេត្តព្រៃវែង ៖ នៅលើកំណាត់ផ្លូវជាតិលេខ៨អា ត្រង់ចំណុចឃុំក្រញូង ស្រុកកំចាយមារ ខេត្តព្រៃវែង គេឃើញមានទឹកឃ្មុំ សំបុកឃ្មុំ ព្រមទាំងផ្លែឈើព្រៃជាច្រើនប្រភេទ ត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋ យកមកដាក់លក់ជាហូរហែរ នៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ដែលទឹកឃ្មុំ និងផ្លែឈើព្រៃទាំងនេះសុទ្ធតែជារបស់ធម្មជាតិ ដែលរកបានពីក្នុងព្រៃ ។
តាមការឲ្យដឹងពីខាងអាជ្ញាធរស្រុកកំចាយមារ ប្រជាពលរដ្ឋដែលចាប់យកមុខរបរនេះ គឺមានប្រមាណជា៣០ភាគរយនៃប្រជាជនសរុបក្នុងឃុំក្រញូង ចំណែកទឹកឃ្មុំ និងផ្លែឈើព្រៃទាំងនោះ គឺពួកគាត់នាំគ្នាដើររកនៅក្នុងព្រៃក្នុងភូមិរបស់ពួកគាត់ ប៉ុន្តែថ្ងៃខ្លះក៏ដើររុករករហូតដល់ព្រៃជាប់ព្រំប្រទល់ប្រទេសវៀតណាមផងដែរ ។ ចំណែកឃ្មុំ និងផ្លែឈើព្រៃដែលរកបាន ពួកគាត់យកមកដាក់លក់នៅតាមបណ្តោយផ្លូវជាតិលេខ៨អា ក្នុងរូបភាពជាលក្ខណៈគ្រួសារ ។ បងស្រី នុន សារឿន អាយុ៣៥ឆ្នាំ មានទីលំនៅក្នុងភូមិសាមគ្គី ឃុំក្រញូង ស្រុកកំចាយមារ បានប្រាប់ឲ្យដឹងថា ឃ្មុំដែលគាត់លក់រាល់ថ្ងៃនេះ គឺប្ដីរបស់គាត់ជាអ្នកដើររកពីក្នុងព្រៃ ថ្ងៃខ្លះរកបានតិចលក់តិច រកបានច្រើនលក់ច្រើន ហើយសុទ្ធតែជារបស់ធម្មជាតិពិតៗ ដោយមិនបានទិញពីក្រៅមកទេ ហើយមុខរបរនេះមិនមែនមានតែគាត់នោះទេ អ្នកភូមិផ្សេងៗទៀតក៏រកដូចៗគ្នាដែល ថ្ងៃខ្លះរកបានក៏លក់ ថ្ងៃណារកមិនបានក៏អត់ ប៉ុន្តែថ្ងៃអត់តិចណាស់ គឺរកបានរាល់ថ្ងៃអោយតែព្យាយាមដើរក្នុងព្រៃ ។ ដោយឡែកអ្នកភូមិផ្សេងៗទៀតបានឲ្យដឹងដែលថា ការដើរចូលព្រៃនេះក្នុងមួយថ្ងៃពួកគាត់អាចរកបានឃ្មុំ ពី២ទៅ៣សំបុកក្នុងម្នាក់ៗ និងរកបេះផ្លែឈើបានជាមធ្យមពី៣គីឡូទៅ៥គីឡូ ហើយបើជាផ្សិតវិញអាចរកបានច្រើនដល់ទៅ៦គីឡូឯណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ។ សម្រាប់ឃ្មុំដែលរកបានបើលក់ទាំងសំបុក គឺតម្លៃ១ម៉ឺនរៀល សំរាប់សំបុកតូច បើធំតម្លៃចាប់ពី២ម៉ឺនរៀលទៅដល់៥ម៉ឺនរៀល ប៉ុន្តែបើគេទិញតែទឹកឃ្មុំសុទ្ធ១លីត្រតម្លៃ៧ម៉ឺនរៀល ។ ដោយឡែកសំរាប់ផ្លែឈើវិញ ដូចជាផ្លែគុយ ក្នុង១គីឡូលក់បានតម្លៃ១ម៉ឺនរៀល ផ្លែពុតទ្រាដោះក្របី១គីឡូ៥ពាន់រៀល ផ្សិតអាកាស្យា១គីឡូ១ម៉ឺនរៀល ក្រៅពីនេះមានផ្លែឈើដទៃទៀតដែលយូរៗរកបានម្តង លក់បានក្នុងតម្លៃសមរម្យតាមការចរចារគ្នារវាងអ្នកទិញនិងអ្នកលក់ជាក់ស្តែង ។
ក្រុមប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះបានបញ្ជាក់ថា ថ្វីត្បិតតែផ្លែឈើដែលពួកគាត់ដាក់លក់ទាំងនោះមិនសូវសម្បូរបែបសម្រាប់ឲ្យអ្នកដំណើរជ្រើសរើសដូចក្នុងផ្សារក៏ពិតមែន តែវាជារបស់ធម្មជាតិដែលរកបានយ៉ាងពិបាកពីក្នុងព្រៃ ហើយក្រុមអ្នកដំណើរដែលឈប់ទិញ ក៏មិនសូវសូញសាញច្រើនដែល ដូច្នេះហើយទើបពួកគាត់នាំគ្នាចាប់យកមុខរបរនេះ ធ្វើជាមុខរបរចិញ្ចឹមជីវិតប្រចាំថ្ងៃរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ