ទំនាក់ទំនងមិនផូរផង់រវាងម្តាយក្មេក និងកូនប្រសាបានកើតមានជាច្រើននៅក្នុងសង្គមខ្មែរយើង។ បញ្ហាទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកទាំងពីរកើតឡើងដោយសារតែការមិនយល់ចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមករវាងកូនប្រសាស្រី និងម្តាយក្មេក។
បានប្រពន្ធភ្លេចម្តាយ និងបងប្អូន គឺជាពាក្យដែលមានក្មេកជាច្រើនបាននិយាយនៅពេលខឹងនឹងកូនប្រុសរបស់ខ្លួនដែលបានរៀបការជាមួយមនុស្សស្រីម្នាក់ ហើយបានទៅរស់នៅចាប់ផ្តើមគ្រួសារថ្មីមួយរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះម្តាយក្មេកក៏គិតថា ខ្លួនបាត់បង់កូនប្រុសដោយសារតែស្ត្រីម្នាក់ផ្សេងទៀត ( នោះគឺកូនប្រសាស្រី) ។ នៅពេលដែលម្តាយក្មេកគិតតាមផ្លូវនេះ គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមមិនពេញចិត្តបណ្តើរៗនឹងកូនប្រសាស្រី ដោយធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងរវាងម្តាយក្មេកនិងកូនប្រសាស្រីកាន់តែឆ្ងាយគ្នាទៅៗ។
ដូច្នេះអ្វីដែលកូនប្រសារត្រូវធ្វើដំបូងគេនោះ គឺត្រូវធ្វើយ៉ាងណាឱ្យម្តាយក្មេករបស់ខ្លួនយល់ថា ពួកគាត់មិនបានបាត់បង់កូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់ ដោយសារតែការរៀបការជាមួយនឹងខ្លួនឡើយ។ ការអនុញ្ញាតឱ្យបុរសជាស្វាម៉ីទៅជួបម្តាយបង្កើតរបស់ពួកគេទៀងទាត់ ដើម្បីបង្ហាញការស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់នឹងធ្វើឱ្យម្តាយក្មេកមិនមានអារម្មណ៍បាត់បង់កូនប្រុសរបស់គាត់ ដោយសារតែប្រពន្ធ។ ទន្ទឹមនោះស្ត្រីជាប្រពន្ធក៏ត្រូវប្រតិបត្តិខ្លួនដោយបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ ការស្រឡាញ់ និងការគោរពម្តាយក្មេក ដូចជាការយកចិត្តទុកដាក់ ការស្រឡាញ់ និងការគោរពដែលខ្លួនមានចំពោះម្តាយរបស់ខ្លួនបង្កើត។ ឧទាហរណ៍នៅពេលដែលម្តាយក្មេកមានធុរ: កូនប្រសាស្រីត្រូវមានភាពខ្នះខ្នែងជួយដល់ម្តាយកូនយ៉ាងពេញដៃពេញជើង ទោះបីជាប្តីបានប្រាប់ ឬក៏មិនបានប្រាប់ក្តី។
ការបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ដល់ម្តាយក្មេកមិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យម្តាយក្មេកមានអារម្មណ៍ល្អ និងស្រឡាញ់ចំពោះកូនប្រសាស្រីនោះទេ។ សូម្បីតែស្វាម៉ីក៏មានការសប្បាយរីករាយណាស់ដែរ នៅពេលដែលពួកគេបានឃើញប្រពន្ធរបស់ខ្លួនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះម្តាយបង្កើតរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះទំនាក់ទំនងល្អរវាងកូនប្រសាស្រី និងម្តាយក្មេកក៏បានចូលរួមចំណែកធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងរវាងប្តី និងប្រពន្ធក៏កាន់តែល្អប្រសើរនឹងគ្នាផងដែរ។
តើអ្នកអានកោះសន្តិភាពមានយោបល់យ៉ាងណាអំពីទំនាក់ទំនងរវាងម្តាយក្មេក និងកូនប្រសាស្រី? តើគួរធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីម្តាយក្មេក និងកូនប្រសាស្រីមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគ្នា?
ចែករំលែកព័តមាននេះ