រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មកទល់ពេលនេះរវាងក្បាច់គុនល្បុក្កតោ និងក្បាច់គុនយុទ្ធក្រមខម នៅតែមិនទាន់បែងចែកថា មួយណាជាមេក្បាច់គុនរបស់បុព្វបុរសខ្មែរនៅឡើយទេ ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគេកត់សម្គាល់គឺល្បុក្កតោដែលត្រូវបានគេអះអាងថាគ្រាន់តែជាឈ្មោះអាវុធដែលគេប្រើក្នុងពេលប្រយុទ្ធ និងមិនមែនជាក្បាច់គុននោះ កាន់តែល្បីសុសសាយ ក្រោយពីភាពយន្តបរទេសរឿង«Jailbreakការពារឧក្រិដ្ឋជន»និងរឿង«មុនដំបូងខ្មែរក្រហមសម្លាប់ប៉ារបស់ខ្ញុំ»បានដាក់បញ្ចូលក្បាច់គុននេះនៅក្នុងភាពយន្តទាំងពីរ ។
យុទ្ធក្រមខម ត្រូវគេឃើញផ្អើលខ្លាំងតែមួយប្រាវប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែក្រោយមកក៏ស្ងប់ស្ងាត់ដោយសារតែខ្វះអ្នកលើកស្ទួយ ។
លោក សាន គឹមស៊ាន អតីតប្រធានសហព័ន្ធកីឡាល្បុក្កតោ បានអះអាងថា ល្បុក្កតោគឺជាក្បាច់គុនដ៏ចំណាស់របស់ខ្មែរដែលមានភាពខ្លាំងតាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ។ ក្នុងនោះស្នៀតដ៏ខ្លាំងគឺមានគុនក្រមា គុនដាវ គុនដំបង គុនដំបងវែង គុនដំបងខ្លី គុនខែល គុនដាល់ គុនចំបាប់ និងគុនផ្គាក់ជាដើម ដែលសុទ្ធសឹងជាក្បាច់គុនដ៏អស្ចារ្យរបស់ខ្មែរនៅក្នុងសម័យបុរាណ ។ ដោយសារតែមានលក្ខណៈពិសេសច្រើនយ៉ាងនោះហើយ ដែលលោកបញ្ជាក់ថា ក្បាច់គុនល្បុក្កតោត្រូវបានទទួលស្គាល់ទូលំទូលាយ និងមានការលើកស្ទួយពីមន្ត្រីថ្នាក់ជាតិក្រោយការបង្កើតជាសហព័ន្ធ ។ មិនខុសពីការប្រកាសឡើងគេឃើញក្បាច់គុននេះមានភាពលេចធ្លោយ៉ាងខ្លាំង ជាពិសេសនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍បុណ្យជាតិម្ដងៗ ។ មិនថា បុណ្យអង្គរសង្ក្រាន្ត បុណ្យទន្លេ និងទិវាធំៗដែលត្រូវបញ្ចូលនូវវត្តមានកីឡា គឺមិនដែលបាត់មុខល្បុក្កតោនោះទេ ទើបកីឡាមួយនេះសុសសាយក្នុងក្រសែភ្នែកបរទេសហើយត្រូវបានផលិតករជ្រើសយកមកសម្ដែងនៅក្នុងភាពយន្ត ដែលកាន់តែធ្វើឱ្យកីឡាមួយនេះល្បីល្បាញខ្ទរខ្ទារ ។
ប៉ុន្តែយោងតាមការដកស្រង់ប្រសាសន៍របស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ ភូមិ ណាគ្រី រស់នៅភូមិផ្លូវសៀម ឃុំគយម៉ែង ស្រុកមង្គលបុរី ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ដែលចុះផ្សាយដោយសារព័ត៌មានអេឡិចត្រូនិកមួយបានឱ្យដឹងថា ល្បុក្កតោគ្រាន់តែជាការសម្គាល់ទៅលើការកាន់ដំបង ឬជាអាវុធមួយប្រភេទដែលប្រើសម្រាប់អបនឹងកំភួនដៃ ក្នុងពេលប្រយុទ្ធប៉ុណ្ណោះ គឺមិនមែនជាស្នៀត ឬជាក្បាច់នោះឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ យុទ្ធក្រមខមទៅវិញទេ ទើបជាក្បាច់សង្គ្រាម និងក្បាច់គុនពីបុរាណរបស់ខ្មែរ ដែលមិនគួរស្ងប់ស្ងាត់ក្រោយបង្កើតឡើង ។ លោកធ្លាប់ពន្យល់ថា ក្នុងវចនានុក្រមរបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជជួន ណាត បានអះអាងថា ល្បុក្កតោគឺជាដំបង ឬជាដាវប្រើសម្រាប់អបកំភួនដៃក្នុងពេលប្រយុទ្ធរបស់ដូនតាខ្មែរ ហើយលោកទទូចថាបើលើកល្បុក្កតោឱ្យក្លាយជាក្បាច់គុន គឺគួរតែលើកយុទ្ធក្រមខមឱ្យមហាជនបានស្គាល់ទូលំទូលាយផង ។ លោក ភូមិ ណាគ្រី បន្តថា លោកបានចំណាយពេលស្រាវជ្រាវពីប្រវត្តិល្បុក្កតោ និងយុទ្ធក្រមខម ស្ទើរពេញមួយជីវិតឯណោះចាប់តាំងពីលោកបានធំដឹងក្តី ទើបលោកប្រកាសថាជារឿងសោកស្ដាយដែលក្បាច់គុនខ្មែរពិតប្រាកដហាក់មិនសូវមានការអើពើឱ្យស្មើនឹងល្បុក្កតោ ។
យ៉ាងណាមិញ ក្បាច់គុនមួយនេះក៏ត្រូវគេឃើញដាក់បញ្ចូលឱ្យកងទ័ពហ្វឹកហាត់ស្មើមុខស្មើមាត់នឹងកាច់គុនល្បុក្កតោ និងក្បាច់ប្រដាល់នោះផងដែរ ទើបគេកត់សម្គាល់ថា ស្ថានភាពលើកស្ទួយក៏ត្រូវធ្វើឡើងផងដែរ ដោយគ្រាន់តែមានភាពនៅស្ទើរមិនដូចល្បុក្កតោបន្តិច ។ មនុស្សមួយចំនួននៅមិនទាន់ស្គាល់យុទ្ធក្រមខមទូលំទូលាយនៅឡើយទេ ដោយសារតែការផ្សព្វផ្សាយនៅមានកម្រិត ការមិនផ្ដល់ឱកាសឱ្យក្បាច់គុននេះបានបង្ហាញខ្លួនលើឆាកអន្តរជាតិធំៗដូចគ្នាល្បុក្កតោ ។ ក្នុងនោះ សកម្មភាពបង្វឹកក្មេងៗ
នៅតាមសាលារៀន ក៏ហាក់មិនសូវផុលផុសដូចគ្នានឹងផ្អើលៗដំបូងៗផងដែរទើបសន្ទុះចាប់អារម្មណ៍លើល្បុក្កតោនិងយុទ្ធក្រមខមមិនដូចគ្នា ។
តាមភាសាសំស្ក្រឹតល្បុក្កតោមានន័យថា ល្ពុឌទ្វី រល្ពុឌទ្វិ ដែលពាក្យនេះបាលីហៅថាលពុឡទ្វិ និងមានន័យថា អាវុធខ្លីដាក់ស្របនឹងកំភួនដៃ ប្រើសម្រាប់រងមុខអាវុធពីគូសត្រូវ ។
អាវុធល្បុក្កតោនេះ បានបង្កើតឡើងដោយមេកន្ទ្រាញពីរនាក់បងប្អូនក្នុងឆ្នាំខាល ឆស័ក ពុទ្ធសករាជ១០២៥ ចំណែកយុទ្ធក្រមខម គឺបានកើតក្នុងពុទ្ធសករាជ៧៥១ ត្រូវនឹងគ្រិស្តសករាជ២០៧ក្នុងរជ្ជកាលរបស់ព្រះបាទស្រីមារៈនៃនគរហ្វូណន ដោយស្នាដៃព្រះគ្រូគុនស្វរៈតុរិ ។ យុទ្ធគុនខម មានស្នៀតសរុបចំនួន៩.៥៦៣ និងចែកចេញជា១៣ទ្វារ និងត្រូវបានចងក្រងជាគម្ពីរគឺគម្ពីរអាត្ម័នអាយុទ្ធ (ទ្វារ១ដល់ទ្វារ៨) គម្ពីរហ័នយុទ្ធ(ទ្វារ៩ដល់ទ្វារ១០)គម្ពីរខ័ឌ្គអាយុទ្ធ (ទ្វារ១១ដល់១២) និងគម្ពីរមហារំដោះ(ទ្វារ១៣) ។ ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧យុទ្ធក្រមខមត្រូវបានព្រះអង្គលើកកម្ពស់ និងប្រើប្រាស់ជាគម្ពីរចម្បាំងដ៏ខ្លាំងក្លា ហើយក្បាច់គុននេះទើបជាមេក្បាច់គុនដែលសូម្បីតែក្បាច់ប្រដាល់ខ្មែរបច្ចុប្បន្នក៏ជាស្នៀតមួយនៅក្នុងយុទ្ធក្រមខមនេះដែរ ។ ដោយឡែក ល្បុក្កតោ គ្រាន់តែជាអាវុធប្រើក្នុងការការពារខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ។
យ៉ាងណាមិញ ពាក់ព័ន្ធបញ្ហានេះមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ធ្លាប់បានប្រកាសថា ល្បុក្កតោក៏ជាក្បាច់គុនផងដែរ គឺមិនមែនជាឈ្មោះអាវុធដូចការបកស្រាយឡើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ