មេរៀនមកពីស្រុកនាយ…
កុំចេះតែថា…នៅស្រុកខ្មែរយើងគ្រាន់តែបាតុកម្ម កុបកម្មមិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលបោះឆ្នោតមានស្ទើរគ្រប់អាណត្តិ…ម្នាក់ៗភ័យណាស់…ខ្លាចណាស់…ខ្លាច
កុំចេះតែថា…នៅស្រុកខ្មែរយើងគ្រាន់តែបាតុកម្ម កុបកម្មមិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលបោះឆ្នោតមានស្ទើរគ្រប់អាណត្តិ…ម្នាក់ៗភ័យណាស់…ខ្លាចណាស់…ខ្លាច
ស្រុកទេសវឹកវរ…។
ប្រសិនបើអ្នកណាស្គាល់សហរដ្ឋតិចពេក…ស្គាល់បិតាប្រជាធិបតេយ្យតិចពេក…ប្រាកដជាចម្លែកក្នុងចិត្តណាស់ពេលមានបាតុកម្មធំ-តូចម្តងៗ…ពិសេសបាតុកម្មប្រឆាំងអ្នកឈ្នះ…បាតុកម្មមិនឱ្យអ្នកឈ្នះកាន់អំណាច…
ប៉ុន្តែលុះពេលជួបប្រទះនៅប្រទេសបិតាប្រជាធិបតេយ្យមានបាតុកម្មកក្រើកប្រឆាំងអ្នកឈ្នះ…ដេញអ្នកឈ្នះមិនឱ្យកាន់អំណាចបែបនេះ…ចាត់ទុកជាមមីសក្លៀក…ចាត់ទុកជាមេរៀនពិសេសមួយ…ដែលស្រុកយើងត្រូវតែរៀនឱ្យចេះស្ទាត់…
បានស្គាល់ទៀត…បាតុកម្មនៅសហរដ្ឋ…មិនមែនបាតុកម្មអហិង្សាទេ…ព្រោះដុតខ្ទេច…វ៉ៃខ្ទេចច្រើនកន្លែង…ក្លាយជាកុបកម្ម…ក្លាយជាអនាធិបតេយ្យ…ហ្នឹងហើយឬសេរីភាព ប្រជាធិបតេយ្យដាច់បង្ហៀរនោះ ?
មេរៀននិងបទពិសោធន៍មានរួចហើយមកពីស្រុកនាយ…គេលេងមួយស្នៀតឱ្យមើលឃើញរួចហើយ…ដូច្នេះថ្ងៃក្រោយ បើកើតមាននៅស្រុកយើងទៀត…ឈប់ភ័យ…ឈប់ខ្លាច…ឈប់ព្រួយបារម្ភ…ចាំមើលអ្នកឈ្នះ អ្នកខ្លាំង…បញ្ចេញកម្លាំងសាច់ដុំទប់ប៉ុនណា ?
មេរៀនប្រជាធិបតេយ្យបែបនេះ…មានន័យថា ហក់តិចត្រូវតិច…ហក់ខ្លាំងត្រូវខ្លាំង…ជួនកាលហក់តិចត្រូវខ្លាំងក៏មានដែរ…។ ប៉ុណ្ណេះហើយសង្ឃឹមលែងហ៊ានហើយ !
ចាស់ពោលថា បើចាប់ពស់…ត្រូវចាប់ក្បាលមួល…
អាឡេវ
ចែករំលែកព័តមាននេះ