ទស្សនៈអំពីពិភពលោកនិងសត្វលោក
យើងទាំងអស់ដែលមានជីវិតរស់នៅលើពិភពផែនដីយើងនេះ គួរដែរចំពោះការត្រូវចេះដឹងនូវ«ដុំដីមួយដុំធំធេង» ដែលជាទ្រព្យសំខាន់របស់សត្វលោក និងពេជ្ឈឃាតសម្រាប់សម្លា.ប់សត្វលោក ព្រោះថា
យើងទាំងអស់ដែលមានជីវិតរស់នៅលើពិភពផែនដីយើងនេះ គួរដែរចំពោះការត្រូវចេះដឹងនូវ«ដុំដីមួយដុំធំធេង» ដែលជាទ្រព្យសំខាន់របស់សត្វលោក និងពេជ្ឈឃាតសម្រាប់សម្លាប់សត្វលោក ព្រោះថា មនុស្សលោកយើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធសឹងតែពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើពិភពផែនដី គឺបានសេចក្តីថា មនុស្សលោកមានសិទ្ធិអាចរស់នៅលើផែនដី និងត្រូវការសព្វគ្រប់បែបយ៉ាងអំពីពិភពផែនដី ដូចជាការទំនុកបម្រុងគ្រប់បែបយ៉ាងដែលយើងត្រូវការមាននូវស្បៀងអាហារ ទឹក ភ្លើង ខ្យល់ ជាដើម ដែលជាផលប្រយោជន៍បានមកពីផែនដីទាំងអស់ ។ គឺផែនដីនេះហើយ ដែលមានគុណសម្បត្តិជាអតិបរមាសម្រាប់មនុស្សទូទៅមិនថាស្រីឬប្រុស ចាស់ ឬក្មេង គឺមានអត្ថប្រយោជន៍សម្រាប់មនុស្សលោក តាំងពីដើមកំណើតនៃលោកុប្បត្តិម្ល៉េះ ។ ដូច្នេះផែនដីជាវត្ថុធាតុមួយដ៏ចម្លែកជាង អ្វីៗទាំងអស់ និងមានភាពអាថ៌កំបាំងជាច្រើនមហិមាចំពោះមនុស្សភាគច្រើននៅលើសាកលលោក ដែលពុំទាន់បានឃើញច្បាស់ ដែលពុំទាន់បានយល់ និងពុំទាន់បានដឹងហេតុការណ៍អ្វី ផ្សេងៗ បានជាក់ច្បាស់មកទល់នឹងសព្វថ្ងៃនេះ ។
តែបំណាច់ដែលយើងកើតមកជាមនុស្សពេញវ័យហើយ យើងគួរណាស់តែតាមរិះរកនូវលក្ខណៈ និងអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយដែលមាននៅលើភពផែនដី ។ បើមិនបានចេះដឹងច្រើន ក៏ត្រូវតែចេះដឹងបន្តិចបន្តួចដែរ ដើម្បីបំពេញករណីកិច្ចជាបុព្វបុរសដ៏ប្រសើរនៃកូនចៅជំនាន់ក្រោយ ។
រីកន្លែងដែលយើងជាមនុស្សទូទៅនៅលើសាកលលោកអាចប្រើប្រាស់បានអាចទាញយកប្រយោជន៍សព្វសារពើរបាន អាចធ្វើអ្វីបានគ្រប់បែបយ៉ាង ដែលជាផលប្រយោជន៍សម្រាប់សត្វទូទៅ ព្រមទាំងនៅទីណា នៅឋានណា ដែលស្ថិតលើពិភពលោកដែលបានផ្តល់នូវសេចក្តីសុខ ស្រួល សប្បាយ រីករាយត្រេកត្រអាល និងអ្វី ផ្សេងៗទៀត ដែលមនុស្សលោកអាចសន្មតបានថាជាឋានសួគ៌នោះ ហ្នឹងហើយដែលជាគុណសម្បត្តិ ដែលជាអត្ថប្រយោជន៍បានមកអំពីចំណង់ និងអំពើដែលធ្វើសព្វបែបប្រការ ដែលមានភពផែនដីទ្រទ្រង់ និងជួយឧបត្ថម្ភផងនោះ ។ អំពើទាំងនោះ ការធ្វើទាំងឡាយនោះ ផលប្រយោជន៍អម្បាលមាណនោះហើយ ជាគុណប្រយោជន៍ដែលមានប្រភពដើមជាទីបំផុត ចេញពីព្រះធរណីមកជាដាច់ខាត ។ លក្ខណៈនិងចលនាខាងលើនេះជាគុណសម្បត្តិនៃសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីសុខ ។
តែយើងត្រូវដឹងរួចមកដែរ មនុស្សម្នាក់ដែលខ្លួនមកគ្រប់គ្រងវិញ្ញាណក្ខន្ធ ដើម្បីឱ្យបានជាមនុស្សេពេញលក្ខណៈ ត្រឹមត្រូវ មានបញ្ញាស្មារតីរឹងប៉ឹង មានរូបរាងល្អស្អាតគួរជាទីពេញភ្នែក ជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកផងទាំងពួង ក៏ពុំអាចសន្មតបានថា មនុស្សនៅមានលក្ខណៈឱ្យនឹងនបានដូចរូបសិលាចម្លាក់សោះឡើយ ។ ត្រង់នេះយើងចង់ចង្អុលប្រាប់លក្ខណៈនៃមនុស្ស ដែលបានប្រសូតចេញពីឧទរនៃមាតាហើយ គឺយើងឃើញថា ទារកនោះឯងនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សពេញវ័យ ពេញរូបរាងដូចគេឯងមិនខាន តែឃើញរូបទារកនោះឯង នាំមកជាប់នូវនឹងខ្លួនរបស់វាម្យ៉ាងទៀតគឺ មេរោគផ្តល់សេចក្តីទុក្ខ និងមេរោគសម្រាប់ផ្តល់សេចក្តីសុខ មកជាមួយផង ។ ជាមួយគ្នានេះមាននូវអំពើទុក្ខនិងអំពើដែលជាសុខ គឺបានសេចក្តីថា មនុស្សម្នាក់ដែលទើបតែចេញមកពីឧទរមាតារបស់ខ្លួន មកផ្តើមរស់នៅលើភពផែនដីនេះមានទុក្ខ និងសុខមកជាមួយជាដាច់ខាត មិនថាមនុស្សមានវណ្ណៈទាប ឬខ្ពស់ឡើយ ។ ត្រង់នេះយើងសន្មតហៅថា កេរមរតកនៃមនុស្សជាតិ ដែលពុំអាចឃ្លាតពីខ្លួនបានឡើយ ។
ហេតុដែលបានបរិយាយមកខាងលើនេះ យើងមិនមែនចង់លើកអំពីលទ្ធិសាសនាអ្វីណាមួយមកនិយាយទេ ។ ប៉ុន្តែយើងគ្រាន់តែចង្អុលគ្រប់ថា អំពើ អ្វីៗដែលបានមកជាទុក្ខ ជារោគអាក្រក់ ជាផលអាក្រក់ អ្វីៗទាំងអស់ដែលមនុស្សមិនចង់បាននោះ គឺជាសេចក្តីទុក្ខលំបាកគ្រាប់យ៉ាង ។ ជាពិសេសនៅមានលក្ខណៈមួយទៀត ដែលមនុស្សស្អប់ខ្ពើមមិនចង់បានជាដាច់ខាត គឺសេចក្តីស្លាប់ ។
ធរណីជាទីដែលផ្ទុកទៅដោយអដ្ឋិសត្វលោក សព្វសារពើធរណីជាមឈូសអន្តរជាតិ ធរណីជាផលប្រយោជន៍សម្រាប់ជីវិតមនុស្សដែលរស់នៅធរណីជាឋានសួគ៌នៃសត្វលោក និងជាទីកំណើតនៃសត្វលោកទូទៅស្នាក់ងាស្រ័យ ។ល។ និង ។ល។
មនុស្ស ម្នាក់ៗតែងតែមានកំហុស និងមានការត្រូវ តែងតែមានឈឺ មានជា មានអាក្រក់ មានល្អ មានពណ៌សម្បុរស្ទើរតែគ្រប់ពណ៌… ក៏ប៉ុន្តែគ្រាន់តែមនុស្សនោះ៑ឯងខុសច្រើនឬតិច ត្រូវតិច ឬច្រើន ឈឺធ្ងន់ ឬស្រាល មានអាក្រ់ច្រើន ឬតិច មានល្អតិច ឬច្រើនប៉ុណ្ណោះ ។ល។… សត្វលោកដែលបានកើតមកហើយ គ្រាន់តែបំពេញកាតព្វកិច្ចជាមនុស្សប្រព្រឹត្តទៅជាធម្មតានៅរយៈពេលអាយុ ខ្លី ឬវែងប៉ុណ្ណោះ រួចក៏ត្រូវសាបសូន្យរូបកាយទៅវិញជាចាំបាច់ ។
ដូច្នេះយើងដែលបានរស់់នៅជាមនុស្សនៅលើពិភពផែនដីយើងនេះ គួរកុំប្រាថ្នាអ្វីដែលនឹកប៉ាន់ឃើញថា ជ្រុលពេក ហួសពេក ឬស្រវាពុំដល់នោះឡើយ ។
ព្រោះថាសេចក្តីប្រាថ្នា ដែលប្រកបដោយការហួសសេចក្តីសង្ឃឹមនោះ វានឹងផ្តល់នូវសេចក្តីទុក្ខ ឱ្យមកដល់ខ្លួនដែលយើងកំពុងប្រាថ្នាក្នុងបច្ចុប្បន្ននោះមិនខាន ។ បើប្រសិនជាសេចក្តីប្រាថ្នាទៅលើតែការអស់សង្ឃឹម ពេលនោះហើយ ដែលឥទ្ធិពលនៃសេចក្តីទុក្ខលំបាកបានមករាតត្បាតក្នុងសព៌៌ាង្គកាយ ក្នុងគំនិតក្នុងអារម្មណ៍ដល់យើងពុំខាន ។
តែទោះបីជាយើងដឹងថាឥទ្ធិពលនៃសេចក្តីទុក្ខលំបាកបម្រុងនឹងចាប់បដិសន្ឋិដល់យើងហើយ ពេលនោះនៅតែគំនិត អារម្មណ៍ និងចិត្តរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ដែលអាចបន្សាបនូវឥទ្វិពលនៃសេចក្តីលំបាកបាន ដោយយើងជាម្ចាស់គំនិត អារម្មណ៍ និងចិត្ត ឬចិត្តានុភាព ត្រូវតែបង្ខំខ្លួនដោយខ្លួនឯង ប្រើគំនិតអារម្មណ៍ និងចិត្តានុភាពចេញទៅបន្សាបវាភ្លាម គឺត្រូវគិតជាថ្មី ឬលែងគិតនូវអំពើដែលកន្លងហួសត្រូវបង្គាប់អារម្មណ៍ឱ្យលែងនឹកនា ឬត្រូវធ្វើយ៉ាងណាឱ្យអារម្មណ៍ទៅទាក់ទងនឹងអ្វី ផ្សេងៗ ទៅវិញ និងបង្ខំចិត្តឱ្យលែងនឹកស្តាយ លែងនឹងរអា ឬខ្លាចក្រែងភ្លាម ។ បានសេចក្តីថា នៅពេលដែលសេចក្តីប្រាថ្នាដោយអស់សង្ឃឹមកំពុងរាតត្បាតលុកលុយក្នុងសតិអារម្មណ៍របស់យើង គួរណាស់តែយើងធ្វើអ្វីផ្សេងជាបញ្ហាបន្លប់ ឬទៅប្រកបការអ្វីមួយ ដែលអាចនាំអារម្មណ៍របស់យើងទៅជួបប្រទះនូវសេចក្តីសប្បាយ ខ្លះៗ ។ ប្រសិនជាការបន្សាបយើងអាចធ្វើបានដោយងាយ អារម្មណ៍ដ៏សែនសៅហ្មងវានឹងសាបឥទ្ធិពលទៅវិញ បន្តិចម្តងៗ ជាមិនខាន ។
ពេលនេះហើយ អានុភាពនៃសេចក្តីលំបាកដែលបានចូលមកដិតជាប់នៅក្នុងអារម្មណ៍របស់យើងនោះ ក៏បានថ្លាមកវិញ បន្តិចម្តងៗ លុះត្រាតែសាបសូន្យនូវសេចក្តីសៅហ្មង ទាំងអម្បាលម៉ាន ។
ដូច្នេះសេចក្តីទុក្ខ ឬសុខទាំងឡាយ ក៏សុទ្ធសឹងតែកើតឡើងអំពីគំនិតអារម្មណ៍ និងចិត្តទាំងអស់ ។ អ្វីក៏ដោយទោះបីមានសកម្មភាពពិបាកយ៉ាងណា មានចលនាសែនទុក្ខវេទនាយ៉ាងដូចម្តេច ឱ្យតែសប្បាយចិត្ត ហើយមានអារម្មណ៍ភ្លឺស្វាង មានគំនិតមោះមុត កិច្ចការអ្វីទាំងអស់នោះ នឹងសម្រេចបានដោយពិតប្រាកដ ។ល។
ដូចយ៉ាងអ្នកមានសម្បត្តិហូរហៀរ ក៏នៅមានឥទ្ធិពលនៃសេចក្តីទុក្ខលំបាកចូលទៅរាតត្បាត ម្តងៗ មិនខាន ។
ឯអ្នកដែលក្រីក្រវិញ ក៏នៅតែមានចិត្តសប្បាយរីករាយ ត្រេកត្រអាលដូចអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិខ្លះដែរ ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយើងសន្មតថា ទោះក្រក៏នៅតែមាន ទោះមានក៏នៅតែក្រ ទោះអាក្រក់ក៏នៅតែល្អ ទោះល្អក៏នៅតែអាក្រក់ ទោះទុក្ខក៏នៅតែមានសប្បាយ… ។ល។
យើងបានដឹងរួចមកហើយថា ភពផែនដី មានអំពើកម្មជាអាក្រក់ ឬជាល្អ សម្រាប់ផ្តល់មកសត្វលោកជាធម្មតា ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ