ហេតុអ្វីបានជាមានយល់សប្តិ ?
សៀវភៅ«១សែនបញ្ហា» អត្ថាធិប្បាយថា ពីអតីតកាលពួកសក្តិភូមិតែងតែយករឿងយល់សប្តិក៏ដូចជារឿងអបិយជំនឿ ផ្សេងៗទៀតដែរ ទៅបកស្រាយថាជាបញ្ហាភ័ព្វវាសនាល្អ ឬអាក្រក់នៃមនុស្ស និងមានការឃោសនាអកុសល ផ្សេងៗ
សៀវភៅ«១សែនបញ្ហា» អត្ថាធិប្បាយថា ពីអតីតកាលពួកសក្តិភូមិតែងតែយករឿងយល់សប្តិក៏ដូចជារឿងអបិយជំនឿ ផ្សេងៗទៀតដែរ ទៅបកស្រាយថាជាបញ្ហាភ័ព្វវាសនាល្អ ឬអាក្រក់នៃមនុស្ស និងមានការឃោសនាអកុសល ផ្សេងៗ ដែលធ្វើឱ្យប្រជាជនក្នុងសម័យនោះងងឹតល្ងង់ហាក់ដូចជាមនុស្សអន្ធការ ត្រូវទទួលនូវការបោកបញ្ឆោតនិងត្រូវលង់គំនិត ស្មារតីគ្មានរកឃើញការណ៍ពិតទាល់តែសោះ ។ មានគ្រូហោរចេះកាត់សប្តិ យករឿងយល់សប្តិនេះទៅបង្កអំពើអយុត្តិធម៌គ្រប់បែបយ៉ាងក្នុងសង្គម ។ ដូចជារឿងកាត់សប្តិឱ្យទិញកន្ទុយលេខឆ្នោត លេខអាប៉ោង បៀជាដើម ។ រឿងកាត់សប្តិឱ្យយកទារកទៅកប់ចោល ព្រោះសប្តិនោះគេកាត់ទៅឃើញថាទារកនោះនាំមកនូវក្តីចង្រៃ ឬក៏ថាពិបាកចិញ្ចឹម (ចិញ្ចឹមមិនរស់) រឿងកាត់សប្តិបណ្តាលឱ្យប្តី-ប្រពន្ធលែងលះគ្នា រឿងកាត់សប្តិឱ្យឈប់ធ្វើការដេកចាំព្រេងវាសនា ។ល។ និង។ល។
យើងសង្កេតឃើញប្រជាជនក្នុងសម័យសក្តិភូមិ បានទទួលរងគ្រោះរបៀបនេះមិនតិចឡើយ ។
រយៈពេលដ៏យូរលង់ ដែលបានកន្លងផុតទៅ ប្រជាជនដ៏ស្លូតត្រង់ពុំអាចរកឃើញនូវការណ៍ពិតក្នុងរឿងយល់សប្តិនេះសោះ ទើបតែដល់សម័យវិទ្យាសាស្ត្ររីកចម្រើនមានវេជ្ជវិទូដ៏ល្បីម្នាក់ឈ្មោះ «បាំប្រូហ្វ» លោកខិតខំស្រាវជ្រាវអស់មួយជីវិត ទីបំផុតតទើបអាចគាស់របើករនាំងអាថ៌កំបាំងនេះ ដោយរបៀបវិទ្យាសាស្ត្រ ។
លោកប៉ាប្រូហ្វបានពិនិត្យឃើញថា មនុស្សយើង ថ្ងៃៗនាំគ្នាប្រកបការងារ ហើយយប់ឡើងសម្រាន្ត ។ ពេលធ្វើការខួរក្បាលយើងបានទទួលនូវប្រតិកម្ម ផ្សេងៗនាំឱ្យមានចលនារស់រវើក ។ លុះសម្រាន្តលក់ទៅការហត់នឿយអស់កម្លាំង បានធ្វើឱ្យខួរក្បាលយើងស្ថិតក្នុងសភាពស្ងៀមគ្មានទិដ្ឋភាពក្រៅណាមួយអាចឱ្យប្រតិកម្មដល់ខួរក្បាលយើងបានឡើយ ទោះសំឡេងនិយាយគ្នា សម្រិបជើង សំឡេងបើកទ្វារ ឬបិទបង្អួចជាដើម ពុំអាចធ្វើឱ្យអ្នកកំពុងដេកលក់ស្តាប់ឮទេ ។ ដូច្នេះមនុស្សដេកលក់គ្មានទាក់ទងសូម្បីបន្តិចសោះនឹងសកម្មភាពជុំវិញខ្លួន ហាក់ដូចជាមនុស្សស្លាប់អុីចឹងដែរ គ្រាន់តែមានដង្ហើមប៉ុណ្ណោះ ។
ក៏ប៉ុន្តែនៅពេល រលីវៗ ហៀបនឹងលក់ និងមុនពេលភ្ញាក់ពីដេក តែមិនទាន់ដឹងខ្លួនមែនទែននៅឡើយនោះ ឬមួយសុខភាពយើងដែលសល់ពីការហត់នឿយខ្លាំងពេក សភាពការណ៍ជុំវិញខ្លួនយើងទាំងប៉ុន្មាន វាអាចជះឥទ្ធិពលដល់ខួរក្បាលយើង វាទាញអារម្មណ៍យើងឱ្យកើតការយល់សប្តិ ផ្សេងៗ ពីព្រោះនៅខណៈនោះវិញ្ញាណទាំងឡាយក្នុងខួរក្បាលយើងវាស្ថិតក្នុងសភាពសកម្ម ដូច្នេះប្រសិនបើយើងហើមធ្គាម ហើមស្នាមដំបៅ ដែលពើត ខ្ទោកៗ ឬមានចំណង់ជាអតិបរមានៅពេលថ្ងៃ និងក្នុងការរស់នៅរបស់យើង ។
ហេតុការណ៍ទាំងឡាយណាដែលមានការប៉ះពាល់នឹងអារម្មណ៍យើងជាញឹកញយ (ដូចជារឿងអ្វីមួយដែលយើងធ្លាប់ឮ ធ្លាប់ឃើញស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ) ហេតុការណ៍ទាំងនោះបានជះប្រតិកម្មទៅក្នុងវិញ្ញាណខួរក្បាលយើងខ្លាំង ។ ដូច្នេះហេតុការណ៍ទាំងនោះបានធ្វើឱ្យយើងមានការចាប់អារម្មណ៍តិចណាស់ ។ ពេលយល់សប្តិនឹកដល់រឿងទាំងនោះ វាបែរជាស្រពេចស្រពិលមិនច្បាស់ ជួនរកនឹកមិនឃើញទៅវិញ ។ តែចំពោះហេតុការណ៍ណាដែលបានកន្លងផុតទៅយូរខែយូរថ្ងៃ ឬហេតុការណ៍ណាដែលយើងមិនសូវជានឹកគិតវា ពេលដេកហេតុការណ៍ទាំងនេះ នឹងអាចបណ្តាលឱ្យខួរក្បាលយើងមានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង ហើយវាអាចកើតជារូបរាងច្បាស់ក្រឡែតក្នុងសប្តិរបស់យើង ។
បុព្វហេតុទាំងនេះហើយដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានសប្តិខ្លះភ្លេច សប្តិខ្លះចាំបានយូរ ។
មនុស្សយើងមានការយល់សប្តិខុសពីគ្នា។ មនុស្សណាសុខភាពល្អពុំសូវមានយល់សប្តិទេ មានតែអ្នកដែលមានសុខភាពមិនបរិបូណ៌ អ្នកមានជំងឺច្រើន អ្នកដែលរស់នៅគ្មានរបៀបរៀបរយ។ ព្រោះអ្នកទាំងនោះមានហេតុច្រើន កើតជាការយល់សប្តិ ផ្សេងៗ ។ ដូច្នេះថ្ងៃៗឡើងតែងតែអស់កម្លាំង អង្គុយស្ងាបហួមៗ រកលើកដៃជើងស្ទើរមិនរួច ពត់ខ្លួនពត់ប្រាណ ញយៗ ។
ទិដ្ឋភាពបែបនេះ បើចេះបណ្តោយឱ្យយូរថ្ងៃទៅ វាអាចបណ្តាលឱ្យកើតជាជំងឺខ្សោយបេះដូង ឬជំងឺ ផ្សេងៗទៀតក៏មាន ។
ដូច្នេះដើម្បីដេកឱ្យគ្រប់គ្រាន់ យើងត្រូវរៀបចំការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃនៃយើង ឱ្យមានរបៀបរៀបរយ ត្រូវបរិភោគបាយ ឬចំណីអាហារឱ្យទៀងទាត់ម៉ោង កំណត់ចំនួនឱ្យបានត្រឹមត្រូវ (បានសេចក្តីថាកុំបរិភោគច្រើនពេក) ស្លៀកពាក់ឱ្យបានសមរម្យមុនពេលចូលដំណេក ត្រូវលាងជើង ហើយត្រូវតាំងស្មារតី កុំនឹកនាអ្វីទាំងអស់ ធ្វើយ៉ាងនេះយើងអាចចៀសវាងនូវការយល់សប្តិបាន ហើយសុខភាពយើងនឹងបរិបូណ៌មិនខាន ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ