ប្រហោងអូហ្សូនបានរួមតូច
ស្រទាប់អូហ្សូនអង់តាក់ទិក ដែលជាខែលការពារភពផែនដី ជាពិសេសពីគ្រោះថ្នាក់បង្កដោយកាំរស្មីអ៊ុលត្រាវីយ៉ីឡេ(UV) ត្រូវអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអះអាងថាបានរួមតូចហើយ ។ អស់រយៈពេលជិត៣ទសវត្សរ៍ដែលបណ្តាប្រទេស
ស្រទាប់អូហ្សូនអង់តាក់ទិក ដែលជាខែលការពារភពផែនដី ជាពិសេសពីគ្រោះថ្នាក់បង្កដោយកាំរស្មីអ៊ុលត្រាវីយ៉ីឡេ(UV) ត្រូវអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអះអាងថាបានរួមតូចហើយ ។ អស់រយៈពេលជិត៣ទសវត្សរ៍ដែលបណ្តាប្រទេសលើសាកលលោកព្យាយាមកាត់បន្ថយសារធាតុគីមី ដែលបំផ្លាញដល់ស្រទាប់អូហ្សូន ពោលគឺបង្កើតឱ្យមានកិច្ចព្រមព្រៀងមួយឈ្មោះថា «ពិធីការលើសារធាតុដែលកាត់បន្ថយការបំផ្លាញស្រទាប់អូហ្សូននៅក្រុងម៉ុងត្រេអាល់ឆ្នាំ១៩៨៧» ។ តាមរយៈនេះដែរបានអំពាវនាវឱ្យមានការបន្ថយសារធាតុដូចជា ក្លរ៉ូផ្លរួកាបោន (cfcs) និងសមាសធាតុ halon មាននៅក្នុងទូទឹកកក ។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានសរសេរក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវកាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា ស្រទាប់អូហ្សូនត្រូវគែរំពឹងថានឹងស្តារស្ថានភាពល្អប្រសើរឡើងវិញ ទោះបីជាមានសភាពយឺតយ៉ាវក៏ដោយ ។ ដោយឡែកលោកសាស្ត្រាចារ្យ Susan Solomon នៃវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាម៉ាសាឈូសេតដែលដឹកនាំក្រុមស្រាវជ្រាវអន្តរជាតិនិយាយក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ថា «យើងសម្រេចចិត្តប្រមូលផ្តុំ ប្រៀបដូចជាពិភពលោកដោយនាំគ្នាកម្ចាត់ម៉ូលេគីលទាំង នេះ…ពួកយើងបានម្ចាត់វាចេញ ហើយភពផែនដីក៏បានជួយសង្គ្រោះផងដែរ» ។
ស្រទាប់អូហ្សូនដែលជាខែលការពារផ្តុំដោយឧស្ម័នងាយនឹងរងផលប៉ះពាល់បានការពារមនុស្សសត្វ និងជីវិតរុក្ខជាតិលើភពផែនដីពីកាំរស្មី UV ។ នៅពេលដែលស្រទាប់អូហ្សូនចុះខ្សោយដោយរងកាយវាយប្រហារពីសារធាតុគីមីពុល កាំរស្មីអាចចូលមកដុតបំផ្លាញភពផែនដីបានដោយចាប់ផ្តើមពីមហារីកស្បែក ជំងឺភ្នែកឡើងបាយ និងជំងែដទៃផ្សេងទៀត ។
ស្រទាប់អូហ្សូនត្រូវបានគេរកឃើញនៅឆ្នាំ ១៩៨៥ ហើយរយៈពេលពីរឆ្នាំក្រោយក៏មានពិធីការម៉ុងត្រេអាល់(Montreal Protocol)បង្កើតឡើង ។
ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា ប្រហោងរបស់ស្រទាប់អូហ្សូនបានបង្រួមប្រមាណជិត៣លានគីឡូម៉ែត្រការ៉េ ដោយផ្អែកលើការវាស់វែងជារៀងរាល់ខែកញ្ញាចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០០ ដល់ឆ្នាំ២០១៥ ។ ចាប់តាំងពីពិធីការម៉ុងត្រេអាល់ចូលជាធរមានមក ចំនួននៃសារធាតុគីមីបង្ករគ្រោះថ្នាក់ដល់ស្រទាប់អូហ្សូនក៏បានកាត់បន្ថយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ