អដ្ឋកថាលេខ៥២ ព្រះសាស្ដាកាលគង់នៅក្នុងវត្តជេតពន ទ្រង់ប្រារព្ធព្រះអត្តទត្ថត្ថេរយ៉ាងនេះថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អំណឹះ៤ខែ
ទៀត អំពីថ្ងៃនេះ តថាគតនឹងបរិនិព្វានហើយ ។
ភិក្ខុប្រមាណ៧០០រូបដែលនៅជាបុថុជ្ជនគ្រាន់តែពុទ្ធដីកាដូច្នេះក៏កើតសេចក្ដីសង្វេគ ហើយមិនលះសំណាក់ព្រះសាស្ដាឡើយ
តែត្រាច់ប្រឹក្សាគ្នាថា អ្នកមានអាយុ ពួកយើងនឹងធ្វើដូចម្ដេចហ្ន៎ ?
ចំណែកព្រះអត្តទត្ថត្ថេរគ្រាន់តែឮថា ព្រះសាស្ដានឹងបរិនិព្វានដោយកាលកន្លងទៅ៤ខែទៀត ក៏តាំងចិត្តចម្រើនធម៌ ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃមិនដាច់ធុរៈឡើយដើម្បីបានសម្រេចព្រះអរហត្តឱ្យបានមុនព្រះអង្គបរិព្វាន ។ ហេតុនោះទើបព្រះថេរៈនោះមិន
បានទៅកាន់សម្នាក់ភិក្ខុទាំងឡាយដើម្បីប្រឹក្សាអ្វីទេ ។
លំដាប់នោះ ភិក្ខុទាំងឡាយពោលនឹងភិក្ខុរូបនោះថា អ្នកមានអាយុ ហេតុអ្វីទើបលោកមិនមកសំណាក់របស់ពួកយើង លោកមិនប្រឹក្សាអ្វីៗ ហើយក៏នាំភិក្ខុនោះទៅកាន់សំណាក់ព្រះសាស្ដា ក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ភិក្ខុរូបនេះធ្វើយ៉ាងនេះគឺជាការមិនគួរឡើយ ។
រំពេចនោះព្រះសាស្ដា ត្រាស់ទៅកាន់ភិក្ខុនោះថា ម្នាលភិក្ខុហេតុអ្វីទើបអ្នកធ្វើយ៉ាងនោះ តើព្រោះហេតុអ្វី ? អត្តទត្ថត្ថេរក៏ក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ឮថាព្រះអង្គនឹងបរិនិព្វានដោយកាលកន្លងទៅ៤ខែទៀត ទើបខ្ញុំព្រះអង្គព្យាយាមចម្រើនធម៌ដើម្បីសម្រេចព្រះអរហត្តក្នុងកាលដែលព្រះអង្គកំពុងនៅមានព្រះជន្ម ។
គ្រាន់តែឮពាក្យភិក្ខុនោះភ្លាម ព្រះបរមសាសា្តត្រាស់ប្រទានសព្ទសាធុការពរដល់ភិក្ខុនោះ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានភិក្ខុនោះក៏បានសម្រេចព្រះអរហត្តជាព្រះអរហន្តដ៏ប្រសើរក្នុងលោក ចំណែកពួកភិក្ខុដែលរវល់តែប្រឹក្សាគ្នាមិនបានសម្រេចធម៌អ្វីឡើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ