គម្ពីរធម្មសង្គហៈបានបរិយាយថា តាមធម្មតាពហុស្សូតគឺអ្នកចេះដឹងច្រើនដែលតាមជានិច្ចកាលលោករស់នៅក្នុងទីណា ឬស្ថិតក្នុងប្រទេសណារមែងញុំាងទេវតា និងមនុស្សទាំងឡាយក្នុងតំបន់នោះឱ្យបានសុខចម្រើន ស្ថិតនៅក្នុងសីល បំពេញទាន ប្រព្រឹត្តធ្វើនូវអំពើបរិសុទ្ធជាប្រក្រតី ។
ព្រះពុទ្ធត្រាស់ថា « មនុស្សជាអ្នកប្រាជ្ញសម្រេចការនៅក្នុងទីណា ប្រទេសណា រមែងញុំាងបុគ្គលអ្នករស់នៅក្នុងទីនោះ ប្រទេសនោះឱ្យស្ថិតនៅក្នុងសីសប្រព្រឹត្តធម៍ដ៏ប្រសើរ ហើយបានឧទ្ទិសទក្ខិណាទានចំពោះពួកទេវតាដែលនៅអាស្រ័យក្នុងទីនោះ ប្រទេសនោះ ឯទេវតាទាំងដែលអ្នកប្រាជ្ញបូជាហើយរមែងបូជាគេវិញ ដែលរាប់អានហើយរមែងរាប់អានគេវិញ តែងអនុគ្រោះអ្នកប្រាជ្ញទាំងនោះព្រោះទក្ខិណានុប្បទាននោះឯង ដូចមាតាអនុគ្រោះបុត្រដែលកើតអំពីផ្ទៃ ចំណែកអ្នកប្រាជ្ញដែលទេវតាអនុគ្រោះហើយតែងឃើញនូវសេចក្តីចម្រើនសព្វៗកាល » ។
សេចក្តីល្អគឺ ការរក្សាសីល សាងបុណ្យ បំពេញទាន ប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតជាកិច្ចចាំបាច់សម្រាប់យើងដែលជាពុទ្ធមាមកជននេះឯងគួរធ្វើ គួរបដិបត្តិឱ្យបានញឹកៗញយៗ ព្រោះអំពើល្អដែលបុគ្គលបានសាងហើយរមែងនាំមកនូវសេចក្តីសុខសព្វៗកាល ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ