នៅក្នុងបមាទធម៌ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ក្នុងសម័យកាលដែលរោមរឹតទៅដោយជំងឺឆ្លងដ៏កាចសាហាវនេះទាំងបព្វជិត និងគ្រហស្ថ បុគ្គលណាប្រមាទ ធ្វេសប្រហែស បុគ្គលនោះទុកដូចជាស្លា.ប់ ឬទុកដូចជាអ្នកសម្លា.ប់ខ្លួនឯងទាំងដែលជីវិតកំពុងរស់នៅ តែមិនបានធ្វើអ្វីឱ្យជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃ ។
តាមពុទ្ធភាសិតនេះបានបង្ហាញអំពីការគ្រោះថ្នាក់នៃបុគ្គលដែលមានសេចក្តីប្រមាទក្នុងជីវិតបច្ចុប្បន្ន មិនស្តាប់តាមដំបូន្មាន ឬមិនស្តាប់តាមសេចក្តីណែនាំនានាសំដៅដល់ការធានាបាននូវសុខសុវត្ថិភាពនោះ ។ បុគ្គលប្រមាទមិនត្រឹមតែជាអ្នកមិនធ្វើអ្វីឱ្យជាប្រយោជន៍ប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងប្រព្រឹត្តប្រាសចាកក្រមសីលធម៌គ្រួសារ និងសីលធម៌សង្គមទៀតផង គឺគេមិនគិតពីការគ្រោះថ្នាក់នៃជីវិតសង្គមដែលកំពុងតែរោមរឹតដោយជំងឺដង្កាត់នោះទេ ។
ត្រង់នេះហើយដែលអ្នកប្រាជ្ញពោលថា អ្នកប្រមាទបើទោះជាមានជីវិតរស់នៅក្តី ក៏ទុកដូចជាស្លា.ប់ស្រេចទៅហើយ គឺស្លាប់ប្រយោជន៍ខ្លួនឯងផង និងស្លា.ប់ប្រយោជន៍សង្គមជាតិផង ។
នៅក្នុងសម័យកាលដ៏សែនគ្រោះថ្នាក់ដោយជំងឺរាតត្បាតនេះ អ្នកមានប្រាជ្ញា កាលបើមនុស្សទាំងឡាយប្រមាទហើយ ជាអ្នកមិនប្រមាទសោះឡើយ, កាលបើមនុស្សទាំងឡាយដេកលក់ហើយ ជាអ្នកភ្ញាក់ឡើងធ្វើការងារដ៏មានប្រយោជន៍ លះបង់ចោលនូវបុគ្គលដែលកំពុងលង់លក់ទាំងនោះដូចជាសេះដែលមានល្បឿនលឿន បោលចោលសេះដែលកម្ជិលយ៉ាងដូច្នោះឯង, កាលបើមនុស្សទាំងឡាយកំពុងតែជួបជុំសប្បាយក្អាក់ក្អាយដោយសេចក្តីប្រមាទហើយ អ្នកមានប្រាជ្ញាជាអ្នករស់នៅដោយសុខសាន្តក្នុងទីឋានដែលស្ងប់ស្ងាត់ ជាទីសុវត្ថិភាព ។
អ្នកមានប្រាជ្ញារមែងដល់នូវភាពជាអ្នកប្រសើរខ្ពង់ខ្ពស់ជាងមនុស្សអាប់ឥតប្រាជ្ញាទាំងឡាយ ព្រោះសេចក្ដីមិនប្រមាទ, បណ្ឌិតទាំងឡាយ តែងសរសើរនូវសេចក្ដីមិនប្រមាទ ឯសេចក្ដីប្រមាទ បណ្ឌិតលោកតិះដៀលគ្រប់ពេលវេលា ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ