នាវេលាព្រឹកមួយមានភិក្ខុមួយរូបបាននិមន្តត្រាច់ចរដើម្បីបិណ្ឌបាតនៅតាមភូមិឋានរបស់អ្នកស្រុក កាលនោះមាននារីដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់បានយកចង្ហាន់មកដាក់បាត្រ ពេលដាក់រួចរាល់ហើយ នារីនោះបានសម្លឹងមើលព្រះភ័ក្ត្រភិក្ខុអង្គនោះមិនដាក់ភ្នែកទំនងជាចង់សួរនូវបញ្ហាអ្វីមួយ ។ ភិក្ខុរូបនោះបានសួរនារីនោះថា ម្នាលប្អូនស្រី បើគ្រាន់តែដាក់បាត្រហេតុអ្វីបានជាសម្លឹងមើលអាត្មាយ៉ាងដូច្នេះ ? នារីស្រស់ស្អាតនោះឆ្លើយថា…
នាវេលាព្រឹកមួយមានភិក្ខុមួយរូបបាននិមន្តត្រាច់ចរដើម្បីបិណ្ឌបាតនៅតាមភូមិឋានរបស់អ្នកស្រុក កាលនោះមាននារីដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់បានយកចង្ហាន់មកដាក់បាត្រ ពេលដាក់រួចរាល់ហើយ នារីនោះបានសម្លឹងមើលព្រះភ័ក្ត្រភិក្ខុអង្គនោះមិនដាក់ភ្នែកទំនងជាចង់សួរនូវបញ្ហាអ្វីមួយ ។
ភិក្ខុរូបនោះបានសួរនារីនោះថា ម្នាលប្អូនស្រី បើគ្រាន់តែដាក់បាត្រហេតុអ្វីបានជាសម្លឹងមើលអាត្មាយ៉ាងដូច្នេះ ? នារីស្រស់ស្អាតនោះឆ្លើយថា បានជាខ្ញុំព្រះករុណាមើលព្រះភ័ក្ត្រព្រះគុណម្ចាស់ដូច្នេះ ពីព្រោះខ្ញុំករុណាចង់សួរសំណួរមួយដល់លោកម្ចាស់ ។
ភិក្ខុនោះតបថា តើប្អូនស្រីមានសំណួរអ្វីចង់សួរ សួរមកចុះ ? នារីនោះបានឱកាសហើយក៏ពោលថា ខ្ញុំព្រះករុណាធ្លាប់ស្ដាប់ធម្មទេសនាថា ធ្វើល្អបានល្អ ធ្វើអាក្រក់បានអាក្រក់ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំករុណាបានធ្វើការងារច្រើនជាងគេក្នុងគ្រួសារ ហើយក៏បានធ្វើសេចក្ដីល្អដល់មនុស្សជាច្រើនផងដែរ តើហេតុអ្វីបានជាសេចក្ដីល្អរបស់ខ្ញុំករុណាមិនត្រូវបានគេមើលឃើញដូច្នេះ ?
ភិក្ខុនោះឆ្លើយថា សាធុៗប្អូនស្រី គឺប្អូនស្រីធ្វើល្អហើយ ប្អូនត្រូវតែយល់ល្អថែមទៀត ។ តើប្អូនស្គាល់មាសទេ ? មាសគឺជាវត្ថុដ៏មានតម្លៃ បើយើងបាចគ្រាប់ស្រូវ ហើយនិងមាសទៅលើដីឱ្យមាន់រើស មាន់ប្រាកដជាមិនជ្រើសរើសយកមាសនោះឡើយ វាប្រាកដជាត្រេកអរចំពោះគ្រាប់ស្រូវហើយ ។
ប៉ុន្តែការមិនត្រូវការ មិនឱ្យតម្លៃរបស់មាន់ទៅលើមាសនោះ តើធ្វើឱ្យមាសនោះវាថោកដែរឬទេ ? គឺមិនមែនទេ មាសគឺនៅតែជាមាស តើហេតុអ្វីបានជាមាន់មិនត្រូវការ ? ព្រោះកម្រិតរបស់មាន់ហ្នឹងវានៅទាប វាយល់ពីតម្លៃរបស់មាសអត់បាន ។ យ៉ាងណាមិញ សេចក្ដីល្អរបស់ប្អូន អ្នកដទៃមិនត្រេកអរជាមួយ អ្នកដទៃមិនឯកភាព មិនសរសើរ ប្អូនក៏ត្រូវធ្វើចិត្តឱ្យជ្រះថ្លា យល់ថាអ្នកទាំងនោះមានថ្នាក់នៃការយល់នៅមានកម្រិតទាប ទើបមើលមិនឃើញពីសេចក្ដីល្អរបស់ប្អូនស្រី ឧបមាប្រៀបដូចជាមាន់ដែលមានការយល់ដឹងកម្រិតទាបយ៉ាងដូច្នោះដែ ។
នារីដ៏ស្រស់ស្អាតនោះបានទទួលថា សាធុ សាធុ សាធុ ! សូមអរព្រះគុណយ៉ាងក្រៃលែងចំពោះលោកម្ចាស់ ខ្ញុំព្រះករុណាបានយល់ច្បាស់ហើយព្រះអង្គ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ