បុណ្យចូលព្រះវស្សាគឺជាពិធីបុណ្យមួយដែលមានសារៈសំខាន់ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ជាពេលវេលាដ៏សំខាន់សម្រាប់ភិក្ខុសង្ឃ និងសាមណេរបានរៀនធម៌ វិន័យយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនដែលជាគុណប្រយោជន៍ធំនៃព្រះពុទ្ធសាសនា ។ សាធុជនដែលជាអ្នកមានជំនឿលើព្រះពុទ្ធសាសនា តែងតែនាំគ្នាប្រារព្ធពិធីបុណ្យដោយនាំយកទៀនវស្សា សាដក អង្ករ ភេសជ្ជៈ និងរបស់ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗដើម្បីទំនុកបម្រុងព្រះសង្ឃគង់ចាំព្រះវស្សា ។ ទោះជាយ៉ាងណាដោយសារតែវិបត្តិជំងឺកូវីដកំពុងរីករាលដាលនៅក្នុងសង្គមកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅ ពុទ្ធបរិស័ទមានការខ្លាចរអាមិនសូវមានអ្នកហ៊ានចូលទៅធ្វើបុណ្យក្នុងទីអារាមឡើយ អ្នកខ្លះចូលទៅទុកដាក់សម្ភារតែមួយភ្លែតក៏ត្រឡប់មកលំនៅឋានវិញយ៉ាងលឿន ឯអ្នកខ្លះទៀតផ្ញើទេយ្យទានជាមួយនឹងឧបាសកឧបាសិកា ឬអាចារ្យគណៈកម្មការវត្តដើម្បីនាំយកទៅប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃគង់ចាំវស្សា នេះក៏ព្រោះតែឥទ្ធិពលដ៏អាក្រក់របស់វីរូសកូរ៉ូណា ។
ពិធីចូលវស្សាគឺជាពុទ្ធានុញ្ញាតឱ្យព្រះសង្ឃគង់នៅទីណាមួយ ឬក្នុងវត្តអារាមណាមួយក្នុងរយៈពេល៣ខែក្នុងរដូវធ្លាក់ភ្លៀង និងមិនអនុញ្ញាតឱ្យនិមន្តទៅទីឆ្ងាយដោយដាច់រាត្រីឆ្លងថ្ងៃនោះឡើយ លើកលែងតែមានភារកិច្ចសំខាន់ចាំបាច់ ដូចជាឪពុកម្តាយឈឺធ្ងន់ ឬនិមន្តទៅសម្តែងធម៌ជាដើម ដោយតាំងចិត្តនឹងត្រលប់មកវិញក្នុងរយៈពេល៧ថ្ងៃ ឬត្រលប់មកវិញឱ្យទាន់ក្នុងថ្ងៃទី៧ ។
ចូលព្រះវស្សាឆ្នាំនេះប្រព្រឹត្តទៅនៅថ្ងៃ១រោចខែអាសាធត្រូវនឹងថ្ងៃទី២៥ ខែកក្កដាគឺថ្ងៃនេះតែម្តងនៅតាមវត្តអារាមនានាទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា ។ តែពិធីត្រូវបានចាប់ផ្តើមនៅល្ងាចថ្ងៃ១៥កើត ខែអាសាឍ ត្រូវនឹងថ្ងៃ២៤ ខែកក្កដា ដោយមានការចូលរួមពីសំណាក់បងប្អូន និងចាស់ទុំចំណុះជើងវត្តនាំយកទៀនវស្សា សំពត់ សាដក និងសម្ភារប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៅវេរប្រគេនព្រះសង្ឃ ។ លុះព្រឹកឡើងជាថ្ងៃ១រោច ខែអាសាឍ ដែលជាថ្ងៃដែលព្រះសង្ឃត្រូវចូលវស្សា ពុទ្ធបរិស័ទបាននាំយកម្ហូប អាហារ បង្អែម ប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃដែលជាថ្ងៃត្រូវព្រះសង្ឃចូលវស្សា ។ នៅក្នុងកំឡុង៣ខែនៃការគង់ចាំព្រះវស្សានេះ បងប្អូនដែលមានទម្លាប់គោរពព្រះពុទ្ធសាសនាក៏និយមបន្តធ្វើម្ហូប នំចំណី និងគ្រឿងប្រើប្រាស់ផ្សេងៗមកទំនុកបម្រុងដល់ព្រះសង្ឃជាបន្តបន្ទាប់ផងដែរ តែការចូលរួមក្នុងពិធីនេះមានពុទ្ធបរិស័ទតិចតួចបំផុត ហើយត្រូវរក្សាគម្លាតដាច់ខាតព្រោះខ្លាចឆ្លងរាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ ។
ក្រៅពីគ្រឿងបរិក្ខារសម្រាប់ប្រើប្រាស់ និងម្ហូបអាហារ សប្បុរសជនក៏បានជាវទានវស្សាទៅប្រគេនព្រះសង្ឃផងដែរ ព្រោះមានជំនឿថា ពន្លឺទៀនគឺជួយបំភ្លឺជីវិតបច្ចុប្បន្ន និងអនាគតជាតិឱ្យភ្លឺស្រស់បំព្រង និងមានសេចក្តីសុខចម្រើនដោយអំពើល្អ សេចក្តីល្អ ហើយគេត្រូវរក្សាភ្លើងទៀនឱ្យឆេះជាប់រហូតគ្រប់រយៈពេលបីខែ។ មួយវិញទៀតនេះជាការជួយដល់វត្តអារាមក្នុងការមានទៀនប្រើប្រាស់ដើម្បីដុតបំភ្លឺនៅពេលយប់ក៏ដូចជាព្រះសង្ឃដុតបំភ្លឺរៀនសូត្រពុទ្ធឱវាទផងដែរ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ