ក្នុងនាមជាប្រទេសឧហ្សាហកម្មទី១ របស់ពិភពលោក ចក្រភពអង់គ្លេសមានប្រវត្តិយូរ លង់ណាស់មកហើយលើការប្រើប្រាស់ធ្យូងថ្ម ។
ទោះបីជាពីមុនធ្លាប់កើតមានបដិវត្តន៍ឧហ្សាហកម្មក៏ដោយ ក៏មានភស្តុតាងបង្ហាញថា មានការជីកយករ៉ែធ្យូងថ្មនៅសម័យបុរាណ និងយុគសម័យកណ្តាល ។ ចំណែកសម័យថ្ម និងសម័យសំរឹទិ្ធ ជាឧទាហរណ៍ត្រូវបានប្រទះឃើញថា មនុស្សនាំគ្នាជីកយករ៉ែធ្យូងថ្ម ក្នុងចក្រភពអង់គ្លេសមុនពេលការឈ្លានពានពីពួករ៉ូម៉ាំងទៅទៀត ។ ការកើនឡើងនៃការជីកយករ៉ែធ្យូងថ្មក្នុងសតវត្សរ៍ទី១៨ និងសតវត្សរ៍ទី១៩ ត្រូវបានជម្រុញឱ្យដោយបំពេញតម្រូវការសម្រាប់ម៉ាស៊ីនចំហាយទឹក ។ ការប្រើប្រាស់ចេះតែបន្តកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ក្នុងប្រព័ន្ធផ្លូវដែក និងឧហ្សាហកម្ម ផ្សេងទៀតពេញសម័យកាលព្រះមហាក្សត្រីវិចតូរីយ៉ា ។
ធ្យូងថ្មត្រូវបានគេប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូូលាយសម្រាប់កម្តៅក្នុងស្រុកដោយសារតែវាមានតម្លៃទាប និងអាចរកបានស្ទើរនៅគ្រប់ទីកន្លែង ។ ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ (ការផលិត) របស់ប្រេងឥន្ធនៈក៏បានផ្តល់នូវឧស្ម័នធ្យូងថ្មផងដែរ ដែលវាអាចត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់កម្តៅ និងការបំភ្លឺ ។ ការផលិតធ្យូងថ្មខ្ពស់បំផុត គឺនៅឆ្នាំ១៩៣១ ដែលមានទម្ងន់ដល់ទៅ ២៨៧លានតោន ។ រហូតដល់ចុងទសវត្សរ៍ទី ៦០ ធ្យូងថ្ម គឺជាប្រភពសំខាន់បំផុតនៃថាមពលប្រើប្រាស់ក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស ដែលស្ថិតនៅចំណុចខ្ពស់បំផុត គឺ២២៨លានតោននៅឆ្នាំ ១៩៥២ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ