ក្នុងសម័យនៃថ្ងៃឧបោសថសីលមួយ មហាជនបានប្រជុំគ្នាធ្វើបុណ្យឲ្យទាន និងមានការស្តាប់ព្រះធម៌ទេសនារហូតដល់ព្រឹក ពួកខ្លះមានសេចក្តីត្រេកត្រឣាលក្នុងកាមបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញក៏មាន ពួកខ្លះដេកលក់ក្នុងព្រះវិហារដល់ព្រឹកឡើងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញក៏មាន ។ ភិក្ខុទាំងឡាយបានឃើញយ៉ាងដូច្នេះហើយ ក៏ជួបជុំគ្នានិយាយឣំពីរឿងនោះ ។ ព្រះសាស្តា…
ក្នុងសម័យនៃថ្ងៃឧបោសថសីលមួយ មហាជនបានប្រជុំគ្នាធ្វើបុណ្យឲ្យទាន និងមានការស្តាប់ព្រះធម៌ទេសនារហូតដល់ព្រឹក ពួកខ្លះមានសេចក្តីត្រេកត្រឣាលក្នុងកាមបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញក៏មាន ពួកខ្លះដេកលក់ក្នុងព្រះវិហារដល់ព្រឹកឡើងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញក៏មាន ។ ភិក្ខុទាំងឡាយបានឃើញយ៉ាងដូច្នេះហើយ ក៏ជួបជុំគ្នានិយាយឣំពីរឿងនោះ ។
ព្រះសាស្តា ស្តេចយាងមកក្នុងទីប្រជុំ សម្តែងធម្មីកថា ហើយទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថានេះថា៖ បណ្តាមនុស្សទាំងឡាយ ពួកជនណា ដែលឆ្លងដល់ត្រើយ គឺព្រះនិព្វាន ពួកជននោះមានប្រមាណតិចពេកណាស់, ចំណែកឯពួកសត្វក្រៅពីនេះរមែងស្ទុះទៅកាន់ត្រើយគឺភពតូចនិងភពធំរងទុក្ខលំបាកនៅក្នុងវដ្តសង្សារនេះ រកព្រះនិព្វានពុំឃើញឡើយ ។
ជនទាំងឡាយណាប្រព្រឹត្តតាមធម៌ក្នុងធម៌ ដែលព្រះតថាគតទ្រង់សម្តែងទុកហើយដោយប្រពៃ ជនទាំងឡាយនោះនឹងឆ្លងនូវលំនៅនៃមច្ចុ ដែលមិនងាយនឹងឆ្លងបាន ហើយដល់នូវព្រះនិព្វាន ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ