ខេត្តប៉ៃលិន ៖ ស្ត្រីក្រីក្រវ័យកណ្តាលម្នាក់ មានជម្ងឺរលាកសួតធ្ងន់ធ្ងរ កំពុងតែដេកព្យួរសេរ៉ូម ដាក់ខ្យល់អុកហ្ស៊ីសែននៅក្នុងរន្ធច្រមុះ ប្រាថ្នាចង់ឃើញស្រុកកំណើតដើម្បីជួបមុខបងប្អូនជាលើកចុងក្រោយ ។
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ ស្ត្រីក្រីក្រវ័យកណ្តាលម្នាក់ មានជម្ងឺរលាកសួតធ្ងន់ធ្ងរ កំពុងតែដេកព្យួរសេរ៉ូម ដាក់ខ្យល់អុកហ្ស៊ីសែននៅក្នុងរន្ធច្រមុះ ប្រាថ្នាចង់ឃើញស្រុកកំណើតដើម្បីជួបមុខបងប្អូនជាលើកចុងក្រោយ ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារគាត់បាត់លេខទូរស័ព្ទ មិនអាចទាក់ទង មិនដឹងធ្វើយ៉ាងណាឱ្យសាច់ញាតិដឹងថា គាត់កំពុងដេកឈឺនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្តប៉ៃលិននោះឡើយ ។
បើតាមសម្តីស្ត្រីរងគ្រោះ ដែលមានជម្ងឺធ្ងន់ធ្ងរ ឈ្មោះ សោម ម៉ី ហៅស្រីទូច អាយុ៣៦ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងកាលពីវេលាម៉ោង១០ និង៣០នាទីព្រឹក ថ្ងៃទី ១២ វិច្ឆិកា ២០១៥នេះថា គាត់មានស្រុកកំណើតនៅភូមិព្រៃនប់៣ ឃុំព្រៃនប់៣ ស្រុកព្រៃនប់ ខេត្តព្រះសីហនុ មានបងប្អូនចំនួន៨នាក់ រស់នៅក្នុងគ្រួសារក្រីក្រដូចៗគ្នា ប្រុស១ ស្រី៧នាក់ ហើយគាត់គឺជាកូនទី៧ ។
ចំណែកឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានស្លាប់ចោលកាលពីសម័យប៉ុល ពត អស់ទៅហើយ ។ គាត់បន្តទៀតថា គាត់បានរៀបការជាមួយបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ជឿន ហូល អាយុ៤៥ឆ្នាំ មានកូនស្រីចំនួនពីរនាក់ ហើយបានលែងលះគ្នាអស់រយៈពេល៣ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ដោយសារគាត់មានប្រពន្ធចុងម្នាក់ទៀត ហើយក៏យកកូនទាំងពីរទៅចិញ្ចឹម ទើបរូបគាត់ដាច់ចិត្តចាកចេញពីផ្ទះមកតាមមិត្តភក្តិរសាត់អណ្តែតរហូតដល់ខេត្តប៉ៃលិនអស់រយៈពេល២ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ដោយរស់នៅភូមិបហ៊ុយជើង សង្កាត់បយ៉ាខា ក្រុងប៉ៃលិន ហើយក៏បានស្គាល់បុរសវ័យក្មេងម្នាក់ ឈ្មោះ វ៉ាន់ ចាន់វឿន អាយុ៣១ឆ្នាំ យកគ្នាជាប្តីប្រពន្ធដោយមិនបានសែនព្រេនអ្វីនោះឡើយ ហើយសុំផ្ទះគេស្នាក់នៅធ្វើជាកម្មករ ។
គាត់បន្តទៀតថា មើលទៅគាត់គ្មានសង្ឃឹមរស់នៅបន្តទៀតនោះឡើយ ដោយមានជម្ងឺរលាកសួតធ្ងន់ធ្ងរ អស់រយៈពេលជិត១ខែកន្លងមកហើយ បច្ចុប្បន្ននេះសម្រាកនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ រស់ដោយសារបាយមន្ទីរពេទ្យប៉ុណ្ណោះ គ្មានលុយកាក់ដើម្បីទិញម្ហូបអាហារទទួលទាននោះឡើយ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតគាត់ចង់ឃើញមុខបងប្អូននៅឯស្រុកកំណើតជាលើកចុងក្រោយ តែដោយបាត់លេខទូរស័ព្ទមិនអាចទាក់ទងបានឡើយ បើសិនជាពួកគេដឹងដំណឹងមើលទៅគ្មានលទ្ធភាពធ្វើដំណើរមកលេងសួរសុខទុក្ខគាត់បានដែរ ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែក្រីក្រដែរ ។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ប្រាថ្នាចង់ឃើញស្រុកកំណើតជាលើកចុងក្រោយ ដើម្បីជួបមុខពួកគេ ។ លោកគ្រូពេទ្យបានឱ្យដឹងថា ស្ត្រីមានជម្ងឺខាងលើគ្មានសង្ឃឹមរស់បានយូរនោះឡើយ ព្រោះគាត់រលាកសួតធ្ងន់ធ្ងរ ហើយគ្មានលុយកាក់សម្រាប់ទិញម្ហូបអាហារទទួលទានឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ដូច្នេះជម្ងឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ រង់ចាំតែថ្ងៃចុងក្រោយប៉ុណ្ណោះ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ