ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ ពិតជាមានអារម្មណ៍លំបាកទៅហើយប្រសិនបើយើងជាពួកគាត់វិញ តែព្រហ្មលិខិតបានកំណត់ឱ្យមនុស្សយើងមានជោគវាសនាខុសៗគ្នា ដូចជាបុរសស្ត្រីវ័យចំណាស់២នាក់កំពុងប្រឈមនឹងពិការភាពដូចគ្នា ហើយមានផ្ទះនៅក្បែរគ្នាទៀតផង ។
ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ ពិតជាមានអារម្មណ៍លំបាកទៅហើយប្រសិនបើយើងជាពួកគាត់វិញ តែព្រហ្មលិខិតបានកំណត់ឱ្យមនុស្សយើងមានជោគវាសនាខុសៗគ្នា ដូចជាបុរសស្ត្រីវ័យចំណាស់២នាក់កំពុងប្រឈមនឹងពិការភាពដូចគ្នា ហើយមានផ្ទះនៅក្បែរគ្នាទៀតផង ។
បុរសចំណាស់ពិការជើងស្តាំ ឯស្ត្រីចំណាស់ពិការជើងឆ្វេង ដោយសារគ្រាប់មីននាសម័យសង្គ្រាម ហើយពេលនេះជីវិតពួកគាត់កំពុងជួបនឹងជីវភាពខ្វះខាត ដែលសុំឱ្យអាជ្ញាធរ ឬសប្បុរសជនមេត្តាជួយដោយក្តីអនុគ្រោះផង ។
បុរសចំណាស់ឈ្មោះ ខុន សួង អាយុ៦៦ឆ្នាំ ពិការជើងស្តាំ រស់នៅភូមិខ្ចាស់ ឃុំបុសស្បូវ ស្រុកព្រះនេត្រព្រះ ប្រពន្ធឈ្មោះ ហ៊ឹម ហៀម (ស្លាប់) មានកូនប្រុស៦នាក់ ។ ឯស្ត្រីចំណាស់ឈ្មោះ យ៉ន យឿន អាយុ៦២ឆ្នាំ ពិការជើងឆ្វេង ប្តីឈ្មោះ ពេជ្យ អូន (ស្លាប់) មានកូន៦នាក់ រស់នៅក្នុងភូមិជាមួយគ្នា ។
បើនិយាយពីប្រវត្តិពិការជើង បុរសឈ្មោះ ខុន សួង រៀបរាប់ថា គាត់ពិការជើងស្តាំត្រឹមភ្លៅនៅឆ្នាំ១៩៨៦ ដោយសារគ្រាប់មីន នៅពេលគាត់ទៅលើកទ្រូជាមួយកូនប្រុសនៅអាងខាងត្បូងភូមិ ប្រមាណ៣០០ម៉ែត្រពីផ្ទះ ដែលកាលណោះទាហានវៀតណាមដាក់ការពារហើយមិនទាន់ដោះចេញ ។
ចំណែកស្ត្រីចំណាស់ឈ្មោះ យ៉ន យឿន និយាយថា គាត់ជួបគ្រោះថ្នាក់ដោយគ្រាប់មីនដាច់ជើងឆ្វេងត្រឹមភ្លៅនៅឆ្នាំ១៩៨៥ ដែលកាលណោះទាហានវៀតណាមកេណ្ឌឱ្យទៅរែកទឹកដាក់ពាង ។ ពេលនោះ បានទៅរែកទឹកស្រះមួយនៅខាងជើងភូមិប្រមាណជិត១គីទ្បូម៉ែត្រ ដោយមានគ្នាស្រីៗជិត១០នាក់ស្រីៗ លុះពេលរែកទឹកដើរចេញពីស្រះបានបន្តិចក៏ជាន់មីន ។
មកដល់បច្ចុប្បន្ន បុរសស្ត្រីវ័យចំណាស់ទាំង២នាក់ ដែលរងគ្រោះថ្នាក់ដោយសារគ្រាប់មីននៅសម័យសង្គ្រាម បានបន្សល់ទុកជើងពិការម្នាក់ម្ខាង ហើយជីវភាពជួបការលំបាក ដោយសារស្រែចម្ការលក់មើលខ្លួនអស់ ។ សព្វថ្ងៃ ពួកគាត់រស់ដោយសារកូនប្រុសស្រីទៅធ្វើការងារចំណាកស្រុកមកជួយចិញ្ចឹមប៉ុណ្ណោះ ។
ពួកគាត់ទាំង២នាក់ បានសុំឱ្យលោកអភិបាលខេត្ត ក៏ដូចជាកាកបាទក្រហម និងមន្ទីរពាក់ព័ន្ធ អង្គការក្នុង និងក្រៅរដ្ឋាភិបាល សប្បុរសជន ជួយដល់ពួកគាត់ដែលមានជីវភាពតោកយ៉ាក ខ្វះការហូបចុក និងរទេះរុញការពារពេលចាស់បន្តិចទៀតដើរលែងរួច ។ ការអំពាវនាវរបស់ពួកគាត់នេះ សង្ឃឹមថាសប្បុរសជននឹងមិនមើលរំលងទ្បើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ