រូបភាពដំបូងរបស់ចំណុចពណ៌ក្រហមលើភពព្រហស្បតិ៍ (Jupiter) បានបង្ហាញឡើងក្នុងទសវត្សរ៍ទី៦០ ដោយលោករ៉ូប៊ើត ហ៊ុក និងលោកអីុវ៉ាន្នី កាសានី ។ លក្ខណៈពិសេសរបស់វាគឺលាយឡំដោយព្យុះស៊ីក្លូន
រូបភាពដំបូងរបស់ចំណុចពណ៌ក្រហមលើភពព្រហស្បតិ៍ (Jupiter) បានបង្ហាញឡើងក្នុងទសវត្សរ៍ទី៦០ ដោយលោករ៉ូប៊ើត ហ៊ុក និងលោកអីុវ៉ាន្នី កាសានី ។ លក្ខណៈពិសេសរបស់វាគឺលាយឡំដោយព្យុះស៊ីក្លូន និងសារធាតុមួយចំនួនទៀតដែលនៅលាយឡំគ្នា ។ វាមិនត្រូវបានបកស្រាយឱ្យលម្អិតរហូតដល់សតវត្សរ៍ទី ១៩ ។ នៅពេលនោះអង្កត់ផ្ចិតរបស់វាមានទំហំដល់ទៅ៤១.០០០គីឡូម៉ែត្រ ។
កាលពីថ្ងៃទី២៥ ឆ្នាំ១៩៧៩ យានអវកាស Voyager 1 របស់អង្គការណាសាបានត្រឡប់ទៅថតយករូបភាពរបស់ចំណុចនោះក្នុងទីតាំងជិតមួយ ។ ការហោះហើរនោះបានបង្ហាញថា ចំណុចក្រហមរបស់ភពព្រហស្បតិ៍បានបង្រួញមក ២៣.៣៣៥គីឡូម៉ែត្រ ។ ក្រោយមកការសិក្សាររបស់តេឡេស្កុបអវកាសពីឆ្នាំ១៩៩០ រហូតមកអះអាងថា ចំណុចក្រហមនោះកាន់តែរួមតូចទៅៗ ។ នៅឆ្នាំ២០១២ អត្រានៃការរួញរបស់វាស្ទើតែ១ពាន់គីឡូម៉ែត្រក្នុង១ឆ្នាំ ហើយវានៅតែបន្តការរួមមាឌ បន្តិចម្តងៗ ។
កត្តាដែលធ្វើឱ្យវាបង្រួមមាឌគឺកម្លាំងចលកររួមមានខ្យល់ និងព្យុះដែលតែងតែបក់បោកក្នុងល្បឿនដ៏ខ្លាំងមួយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ