កាលបើទុក្ខវេទនាពាល់ត្រូវ បុគ្គលណាក្រៀមក្រំចិត្ត លំបាកខ្សឹកខ្សួល គួកទ្រូង ទ្រហោយំដល់នូវសេចក្ដីវង្វេងវង្វាន់ បដិឃាចិត្តគឺចិត្តដែលថ្នាំងថ្នាក់ ក្រោធក្រេវក្រៀមក្រំកើតឡើង បុគ្គលនោះរមែងត្រូវសេចក្តីទុក្ខគ្របសង្កត់ ។
ប៉ុន្តែកាលទុក្ខវេទនាពាល់ត្រូវ បុគ្គលណាមិនក្រៀមក្រំចិត្ត មិនលំបាក មិនខ្សឹកខ្សួល មិនគួកទ្រូងត្រហោយំ មិនដល់នូវសេចក្ដីវង្វេងអ្វីទេ បដិឃចិត្តនៃបុគ្គលនោះក៏ដេកសម្ងំនៅស្ងៀម បុគ្គលនោះឯងរមែងបន្ទោបង់សោមនស្ស ទោមនស្សអស់ហើយ ក៏រមែងដល់នូវសេចក្តីសុខតែម្យ៉ាង ។
យោគាវចរដែលតាំងចិត្តជាកណ្តាលមិនស្រឡាញ់ មិនស្ងប់រមែងជាអ្នកដល់នូវសេចក្តីស្ងប់សោយបីតិជាសុខក្នុងលោកនេះផង និងទៅបរលោកក៏រឹងរឹតតែបានសុខថែមទៀត ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ