ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ គ្រួសារចំនួន២កំពុងរស់នៅជិតគ្នានិងកំសត់ដូចគ្នា ។ ដោយគ្រួសារមួយសុំសំយ៉ាបផ្ទះគេបាំងកៅស៊ូតង់ ស្នាក់នៅជាមួយកូនប្រុស ដែលមានសតិមិនគ្រប់ រីឯគ្រួសាមួយទៀត បាំងកៅស៊ូតង់ធ្វើជាជម្រកក្រោមដើមក្រខុប តែប្រកបរបរផ្សេងគ្នារើសអេតចាយ…
ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ គ្រួសារចំនួន២កំពុងរស់នៅជិតគ្នានិងកំសត់ដូចគ្នា ។ ដោយគ្រួសារមួយសុំសំយ៉ាបផ្ទះគេបាំងកៅស៊ូតង់ ស្នាក់នៅជាមួយកូនប្រុស ដែលមានសតិមិនគ្រប់ រីឯគ្រួសាមួយទៀត បាំងកៅស៊ូតង់ធ្វើជាជម្រកក្រោមដើមក្រខុប តែប្រកបរបរផ្សេងគ្នារើសអេតចាយ និងទូលនំលក់ប៉ុណ្ណឹង ហើយមិនទទួលបានប័ណ្ណក្រីក្រទៀត។
គ្រួសារទាំង២ខាងលើ រស់នៅភូមិក្បាលស្ពាន១ សង្កាត់និងក្រុងប៉ោយប៉ែត ដោយគ្រួសារសុំសំយ៉ាបផ្ទះអ្នកស្រុករស់នៅ មានស្ត្រីជាម្តាយឈ្មោះអាងភឿនអាយុ៦១ឆ្នាំ និងកូនប្រុសសតិមិនគ្រប់អាយុ៣០ឆ្នាំឈ្មោះអាង ភួយ ។
ស្ត្រីចំណាស់រូបនេះអះអាងថា បច្ចុប្បន្នជីវិតម្តាយកូនគាត់រស់អាស្រ័យលើរបររើសអេតចាយ ដើម្បីដោះស្រាយជីវភាពរកព្រឹកខ្វះល្ងាច។ចំណែកគ្រួសារស់ក្រោមដើមក្រខុបជាស្ត្រីមេម៉ាដូចគ្នាឈ្មោះទិត្យណាវី និងមានកូនស្រីអាយុ១៣ឆ្នាំម្នាក់ ។ គ្រួសារមួយនេះអះអាងថា ម្តាយកូនគាត់រស់អាស្រ័យលើរបរទូលនំលក់ ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនរៀន។
អ្វីដែលមើលទៅគួរឲ្យសង្វែគនោះ គឺគ្រួសារទាំង២គ្មានទីជម្រក និងដីរស់នៅត្រឹមត្រូវទេហើយអះអាងដូចគ្នាថា រស់នៅប៉ោយប៉ែតយូរហើយ តែមិនទទួលបានប័ណ្ណក្រីក្រទេឬអំណោយជាគ្រឿងឧបភោគ ឬបរិភោគពីអាជ្ញាធរម្តងណាឡើយ ។ គ្រួសារទាំង២ខាងដង្ហោយរកអំណោយសង្គ្រោះពីសប្បុរសជនក្នុងនិងក្រៅប្រទេស ពិសេសអាជ្ញាធរមេត្តាជួយដល់គ្រួសាពួកគាត់ផងព្រោះសម័យកូវីដនេះជួបការលំបាកខ្លាំងណាស់។
ជុំវិញករណីនេះ លោកអ៊ាន សារឿន មេភូមិក្បាលស្ពាន១ មិនអាចទាក់ទងសុំកាបំភ្លឺបានទេ ព្រោះទូរស័ព្ទចូលគ្មានអ្នកទទួល ប៉ុន្តែអនុភូមិរបស់លោកប្រាប់តាមទូរស័ព្ទថាអាចគ្រួសាទាំង២ខាងលើ ជាអ្នកចំណូលថ្មីឬពេលក្រុមការងារផ្តល់ប័ណ្ណក្រីក្រចុះសម្ភាសមិនជួប។
អនុភូមិរូបនេះបន្តថា ម្យ៉ាហអ្នកដាក់ពាក្យសុំប័ណ្ណក្រីក្រមានចំនួនច្រើនហើយប័ណ្ណក្រីក្រដែលថ្នាក់លើទម្លាក់ឲ្យមានតិច។ យ៉ាងណាក៏ដោយលោកថា បើមានការផ្តល់ប័ណ្ណក្រីក្រលើកក្រោយទៀត អ្នកនៅសេសសល់និងបានសម្ភាសន៍ទទួលប័ណ្ណក្រីក្របន្តទៀតក៍ថាបាន។
លោកបញ្ជាក់ថា លោកនិងឲ្យក្រុមការងារចុះទៅពិនិត្យមើលដល់ចំណុចគ្រួសាទាំង២នេះរស់នៅថាតើជាអ្នកចំណូលថ្មីឬចាស់និងថាតើពួកគាត់បានដាក់ពាក្យស្នើរសុំប័ណ្ណក្រីក្រឬនៅ?
ចែករំលែកព័តមាននេះ