ADផ្ទាំងផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម

Picture

ប្រជាពលរដ្ឋ​ឃុំ​កង​តា​ណឹ​ង នៅ​តែ​បន្ត​របរ​ត្បាញកន្ទេល​ខ្មែរ​ត​ពី​ដូនតា

3 ឆ្នាំ មុន
  • កំពង់ចាម

ខេត្តកំពង់ចាម ៖ ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្នុង​ឃុំ​កង​តា​ណឺង ស្រុក​កងមាស ខេត្តកំពង់ចាម នៅ​តែ​រក្សា​បាន​មុខរបរ​ត្បាញ​កន្ទេលកក់​ខ្មែរ ពី​ដូនតា​រហូត​ដល់​សព្វថ្ងៃ បើ​ទោះបីជា​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់​ក្នុង​ឃុំ​នេះ​ខ្លះ​ងាក​ទៅ​ធ្វើ​ការងារ​រោងចក្រ ឬ​ប្រកប​របរ​ផ្សេង​ៗ​ក្ដី ។…

ខេត្តកំពង់ចាម ៖ ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្នុង​ឃុំ​កង​តា​ណឺង ស្រុក​កងមាស ខេត្តកំពង់ចាម នៅ​តែ​រក្សា​បាន​មុខរបរ​ត្បាញ​កន្ទេលកក់​ខ្មែរ ពី​ដូនតា​រហូត​ដល់​សព្វថ្ងៃ បើ​ទោះបីជា​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់​ក្នុង​ឃុំ​នេះ​ខ្លះ​ងាក​ទៅ​ធ្វើ​ការងារ​រោងចក្រ ឬ​ប្រកប​របរ​ផ្សេង​ៗ​ក្ដី ។ មុខរបរ​ត្បាញ​កន្ទេលកក់​នេះ បាន​ជួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្នុងភូមិ​កង​តា​ណឹ​ង ទី ១ រហូត​ដល់​ភូមិ​កង​តា​ណឹ​ង ទី ៨ ឱ្យ​មាន​ជីវភាព​ប្រសើរ ដោយ​មិន​ចាំបាច់​ចំណាកស្រុក​ទៅ​រក​ការងារ​នៅ​ឆ្ងាយ ។

យ៉ាងណា​ក្តី​អ្នក​ត្បាញកន្ទេល​ភាគច្រើន​ជា​មនុស្ស​ចាស់ ដោយ​កូន​ៗ​របស់​ពួក​គាត់ ឆ្លៀត​ជួយ​ត្បាញ​ខ្លះ​ដែរ នៅ​ថ្ងៃ​សម្រាក​ពី​ការងារ ។ មានស្រុក​កំណើត​នៅ​ភូមិ​កង​តា​ណឹ​ង​ទី​៨ ឃុំ​កង​តា​ណឹ​ង ស្រុក​កងមាស ខេត្តកំពង់ចាម អ៊ុំ​ស្រី យឹ​ម នាថ អាយុ​ជាង ៦០​ឆ្នាំ ដែល​កំពុង​តែ​អង្គុយ​ត្បាញ​កន្ទេលកក់​នៅ​ខាងក្រោម​ផ្ទះ​ជាមួយ​ចៅស្រី​អាយុ ១២​ឆ្នាំ បាន​រៀបរាប់​ឲ្យ​ដឹង​ថា អ្នក​ភូមិ​នេះ​ពី​ដើម​ឡើយ​ប្រកប​របរ​ត្បាញកន្ទេល​សឹង​គ្រប់​ផ្ទះ អ្នក​នៅ​ភូមិ​នេះ​គេ​ត្បាញកន្ទេល​ច្រើន​ណាស់ ។ ឥឡូវនេះ​អស់​ខ្លះ​ហើយ បើ​និយាយ​ពី​កាល​មិន​ទាន់​មាន​រោងចក្រ គេ​ត្បាញ​ចង់​គ្រប់​ផ្ទះ ព្រោះ​បើ​អត់​មុខ​របស់​នេះ តើ​បាន​អ្វី​ហូប ? អ្នកខ្លះ​គេ​ធ្វើ​ស្រូវ ។ បើ​និយាយ​ពី​ផ្ទះ​គាត់ តាំងពី​គាត់​អាយុ ១៥​ឆ្នាំ​ចេះ​ត្បាញ​រហូត ។ កាលពី​ជំនាន់​យាយ​របស់​គាត់​ក៏​ធ្វើ​ដែរ​និយាយ​រួម គឺ​ចេះ​ត្បាញ​ត​ពូជ​តែ​ម្តង​គ្មាន​រៀន​ពី​គ្រូ​ណា​នោះ​ទេ ។

ចំណែក​អ្នកស្រី សន ស្រី​ណា​ក់ អាយុ ៤៥​ឆ្នាំ កំពុង​តែ​អង្គុយ​កូត​សម្បក​ដើម​ក្រចៅ​ស្រទាប់​ខាងក្រៅ ដែល​ជា​ស្រទាប់​មិនសូវ​ស្វិត​ចេញ នៅ​ក្រោមផ្ទះ​របស់​គាត់​ដែល​មាន​កម្ពស់​ជាង ៣​ម៉ែត្រ បាន​ចាប់​រប​រត​ពី​ម្ដាយ អ្នកស្រី​ដាំ​ដើម​ក្រចៅ​ដោយ​ខ្លួនឯង ដើម្បី​យក​មក​ធ្វើ​ខ្សែ​ត្បាញកន្ទេល ។ និយាយ​បណ្ដើរ ដៃ​នៅ​តែ​បន្ត​កូត​សម្បក​ដើម​ក្រចៅ​បណ្តើរ បានឱ្យ​ដឹង​ថា ដី​ប្រាំង​ក្បាល​ជាង ២០​ម៉ែត្រ គាត់​ដាំ​ក្រចៅ​បាន​ផល​ច្រើន​ដែរ បាន​ប្រហែលជា​៣០​គីឡូក្រាម ។ ក្នុង ១០​គីឡូក្រាម​ក្រចៅ ត្បាញកន្ទេល​បាន ១០០​គីឡូក្រាម​កក់ ដូច្នេះ​ផល​ដែល​បាន អាច​ត្បាញ​កក់​បាន​ប្រហែល ៣០០​គីឡូក្រាម​ដែរ ។

គាត់​ដាំ​ទាំង​កក់ និង​ក្រចៅ ហើយ​គាត់​ក៏​ត្បាញ​ខ្លួនឯង​ទៀត​ផង ។ អ្នកស្រី សន ស្រី​ណា​ក់ បាន​បន្ត​ទៀត​ថា កន្ទេល​ដែល​ត្បាញ​បាន​គាត់​លក់​ឱ្យ​ឈ្មួញកណ្ដាល​នៅ​ក្នុងភូមិ​ក្បែរ​ផ្ទះ មាន​ភាព​ងាយស្រួល ហើយ​មិន​ចាំបាច់​ចំណាយពេល​លក់​យូរ ប៉ុន្តែ​តម្លៃ​ក៏​ខុស​ពី​ការ​លក់រាយ​ដែរ ដោយ​មួយ​ថ្ងៃ​គាត់​ត្បាញ​បាន ២​កន្ទេល ។ កន្ទេល​តូច ១ លក់​បាន​តម្លៃ ៦​ម៉ឺន​រៀល បើ​អាធំ​ដូច​ជា ១​ម៉ែត្រ ៣​តឹក ឬ ១​ម៉ែត្រ ៤​តឹក បាន​តម្លៃ ៨​ម៉ឺន​រៀល ។ ធ្វើ​កក់​នេះ​មួយ​រដូវ​ចាយ​ទុន​ប្រហែលជា ៦០​ម៉ឺន​រៀល តែ​បាន​មក​វិញ​ប្រហែល ២​ពាន់​ដុល្លារ​អា​មេ​រិ​ក ។

ឆ្នាំ​នេះ​គាត់​ធ្វើ​កក់​ហើយ គាត់​ស្ទូងស្រូវ​បាន​តិចតួច​ដែរ ។ បើ​តាម​ស្ត្រី​វ័យ ៤៥​ឆ្នាំ​រូប​នេះ​បាន​បញ្ជាក់​ទៀត​ថា ដ៏​រាប​ណា​អ្នកស្រី​នៅ​មាន​កម្លាំង អ្នកស្រី​នៅ​តែ​បន្ត​ត្បាញ​កន្ទេលកក់​នេះ​តទៅ​ទៀត បើ​ទោះបីជា​អ្នក​ភូមិ​ដែល​ធ្លាប់តែ​ត្បាញកន្ទេល​កក់​បាន​បោះបង់​មុខរបរ​នេះ​ស្ទើរតែ​ទាំងអស់​ក៏​ដោយ ។

លោកយាយ ហ៊ុន ណ​ន អាយុ ៦០​ឆ្នាំ​ក៏​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ដែរ​ថា តម្បាញ​កន្ទេលក្រហម គឺ​ចាប់ផ្ដើម​ពី​ខែកក្កដា រហូត​ដល់​ចុងខែ​កញ្ញា និង​ខ្លះ​ដល់​ដើមខែ​តុលា ទើប​អស់​កក់ គឺ​មាន​រយៈពេល ២​ខែ​កន្លះ ទៅ ៣​ខែ ។ រយៈពេល​នេះ ខ្លះ​ត្បាញ​បាន ១០០​កន្ទេល និង​ខ្លះ​ច្រើន​ជាង​នេះ តាម​កក់​តិច ឬ​ច្រើន ហើយ​បើ​តាម​ការប្រមាណ​ក្នុង​មួយ​គ្រួសារ​អាច​រក​ចំណូល​បាន​ពី ៦​ទៅ ៨​លាន​រៀល​ក្នុង ១​ឆ្នាំ ។

សម្រាប់​ថ្លៃ​លក្ខណ៍​ដែល​ទិញ​យក​មក​ជ្រលក់​កក់ អោយ​ក្លាយជា​ពណ៌ ខៀវ ក្រហម ឬ​លឿង តាម​តម្រូវការ ក្នុង​មួយ​រដូវ​ចំណាយ​អស់​ប្រមាណ​ជាង ១៥ ទៅ ២០​ម៉ឺន​រៀល​ប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយឡែក​កក់​សម្រាប់​យក​មក​ត្បាញ​ជា​កន្ទេល គឺ​រាល់​ឆ្នាំ​ពួក​គាត់​តែង​ទុក​គ្រាប់​ជា​ប្រចាំ ហើយ​ដល់​ខែមេសា ឬ​ឧសភា ពួក​គាត់​ចាប់ផ្តើម​សាប​គ្រាប់​កក់ រួម​ទាំង​ដើម​ក្រចៅ ដែល​ត្រូវ​យក​មក​វេញ​ជា​ខ្សែ​សម្រាប់​ត្បាញ ក៏​ត្រូវ​សាប​គ្រាប់​ដែរ រយៈពេល ២​ខែ​កន្លះ និង​ច្រូតកាត់ យករឹត​វា​អោយ​សំប៉ែត ចំណែក​ក្រចៅ​ត្រូវ​កាប់​ដើម​យក​មក​បកសំបក​វេញ​ជា​ខ្សែ​ដែរ ។

លោកយាយ​ក៏​សូម​អំពាវនាវ​ដល់​កូន​ជំនាន់​ក្រោយ​ជួយ​អភិវឌ្ឍ​កន្ទេលក្រហម​យើង​ហ្នឹង ! ធ្វើ​យ៉ាងណា​ថែរក្សា​ទៅ​កន្ទេលក្រហម​នេះ​ជា​របស់​ខ្មែរ​យើង ។ យើង​អាច​ថែរក្សា​ឱ្យ​កូនចៅ​យើង​ជំនាន់​ក្រោយ​មើល​ថា តើ​គេ​ត្បាញ​របៀប​ណា​ទើប​ជា​ចេញ​ពណ៌ ចេញ​ក្រឡា ។ បើ​កូនចៅ​បំភ្លេច​អស់ អស់​តែ​ពី​ជំនាន់​យាយ​ៗ អ៊ុំ​ៗ មីង​ៗ ទៅ​អស់ហើយ​គ្មាន​បាន​អី​មើល​ទៀត​ទេ ។

សមាជិក​ក្រុមប្រឹក្សា​ឃុំ​កង​តា​ណឹ​ង មួយ​រូប​ដែល​មានគ្រួសារ​ប្រកប​មុខរបរ​ត្បាញ​កន្ទេលកក់​ដែរ​នោះ​បាន​លើក​ឡើង​ថា ឃុំ​កង​តា​ណឹ​ង ស្រុក​កងមាស ខេត្តកំពង់ចាម​ក៏​ជា​តំបន់​ផលិត​កន្ទេលក្រហម​ដោយ​ដៃ ដែល​បាន​បន្សល់​ទុក​តាំងពី​ដូនតា​មក ។ កន្ទេលក្រហម ជា​កន្ទេល​ដែល​ទទួលទានដំណេក​ទៅ​មាន​ភាព​ត្រជាក់​ខ្នង​មិន​ក្តៅ​ដូច​កន្ទេលនីឡុង​ទេ និង​មាន​ពណ៌​ស្រស់​ស្អាត ។

សូម​ជួយ​គាំទ្រ ទិញ​ផលិតផល​ខ្មែរ មាន​ន័យ​ថា បង្កើន​ប្រាក់​ចំណូល​ដល់​អ្នក​ភូមិ កាត់​បន្ថយ​ចំណាកស្រុក​ផង​ដែរ ៕

អត្ថបទសរសេរ ដោយ

កែសម្រួលដោយ