រាជធានីភ្នំពេញ ៖ស្នាដៃគំនូរវិចិត្រករខ្មែរប្រឹងប្រែងបង្ហាញខ្លួនលើទីផ្សារយ៉ាងលំបាក អំឡុងពេលចុងក្រោយនេះ ។ ហាងលក់គំនូរខ្លះស្ងប់ស្ងាត់ ហើយខ្លះបិទអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន ដោយសារតែលក់មិនដាច់ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីអាជីវករខ្លះនៅតស៊ូ ហើយក៏បានស្បើយចិត្តខ្លះ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ស្នាដៃគំនូរវិចិត្រករខ្មែរប្រឹងប្រែងបង្ហាញខ្លួនលើទីផ្សារយ៉ាងលំបាក អំឡុងពេលចុងក្រោយនេះ ។ ហាងលក់គំនូរខ្លះស្ងប់ស្ងាត់ ហើយខ្លះបិទអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន ដោយសារតែលក់មិនដាច់ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដីអាជីវករខ្លះនៅតស៊ូ ហើយក៏បានស្បើយចិត្តខ្លះ ព្រោះនៅមានអតិថិជនក្នុងស្រុក ជួយទិញយកទៅតាំងក្នុងគេហដ្ឋាន ។
បើយោងតាមការរៀបរាប់របស់បុរសម្ចាស់ហាងគំនូរមួយនៅម្ដុំអតីតសាលារចនា កាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា «ក្នុងមួយឆ្នាំនៃវិបត្តិកូវីដ១៩ គ្មានអ្នកទិញគំនូរទេ ១ខែសឹងថា លក់មិនបាន១ផ្ទាំងផង ។ អ្វីដែលយើងអាចរស់តទៅទៀត បានខាងភ្ញៀវកុម្ម៉ង់ឲ្យគូរយកទៅតាំងតាមផ្ទះ បើមិនដូចនេះទេពិបាករស់ដែរ »។
ប្រភពដដែលសរសើរអតិថិជនក្នុងស្រុកថា «បានបងប្អូននៅក្នុងប្រទេសគាត់បន្តមកជាវយករូបថត ទេសភាព ប្រាសាទ ឬរូប ផ្សេងៗ ជាហូរហែ ។ បើខ្មែរយើងនៅក្រៅស្រុកវិញ មិនចំណាយប្រាក់លើរបស់បែបហ្នឹងឡើយ គេថា ពិបាកដឹកទៅ ។ លើសពីនេះបានខាងអាជីវករតាមផ្សារមួយចំនួនគាត់កុម្ម៉ង់របស់ ផ្សេងៗ ដូចជាកន្ត្រកធ្វើពីស្នាដៃខ្មែរ ហើយគូររូបមនុស្សដាក់ពីលើ គឺពេញនិយមដោយអ្នកផលិត៣ ឬ៥នាក់ ធ្វើមិនទាន់ផង ។ ទាំងនេះជាស្នាដៃលើកតម្លៃរបស់ខ្មែរ ហើយបានជួយដល់ ប្អូនៗជាជាងគំនូរ បានធ្វើការរកប្រាក់ចំណូល ក្រោយពេលរៀនចប់នៅសាលាគំនូរ » ។
ផ្ទាំងគំនូរដែលលក់ចេញ តាមតម្លៃតូចធំ ចាប់ពី៣០០ដុល្លារដល់១៥០០ដុល្លារ ។ ភាគច្រើនអ្នកមានជាគឺជាអតិថិជនចម្បងដែលមកទិញ ដោយកុម្ម៉ង់រូប ធំៗយកទៅដាក់តាំងនៅភូមិគ្រឹះរបស់ខ្លួន ។
លោកវិចិត្រ ជាវិចិត្រករមួយរូប ខណៈកំពុងតែផ្ចិតផ្ចង់ឆ្លាក់រូបមនុស្សនៅលើកន្ត្រកនៅក្នុងហាងដែលខ្លួនធ្វើការ បាននិយាយឲ្យដឹងថា លោកខ្សត់ធ្វើការងារ ដូច្នេះទំនេរច្រើននៅអំឡុងពេលកូវីដវាយលុក ។ ទើបតែមួយរយៈចុងក្រោយនេះការងារមមាញឹកឡើងវិញ ដ្បិត មានអ្នកជួយទិញច្រើន ខណៈកូវីដហាក់ស្រាកបន្តិច ។
ចំពោះអតិថិជនបរទេសវិញ លោករចនា ថាមាន មួយៗប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្លះបានត្រឹមតែមើលប៉ុណ្ណោះ មិនទិញទេ ។ «នេះសំណាងដែរ បានអ្នកនៅក្នុងស្រុកយើងជួយទិញ ហើយយកទៅលក់បន្តដោយអាចឲ្យយើងមានការងារធ្វើបន្តទៅមុខទៀត »។
រីឯវិចិត្រករម្នាក់ទៀត និយាយថា «សូមបងប្អូនយើងទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេសជួយបន្តឲ្យតម្លៃពីផ្ទាំងគំនូរខ្មែរយើងឲ្យបានយូរតទៅទៀត ។ ព្រោះហាងខ្លះស្ងាត់បិទក៏មាន ។ បើបែបនេះអ្នកដែលលំបាកគឺជាងគំនូរទាំងចាស់ និងថ្មីប្រឈមអត់ការងារ ក្រោយចំណាយពេលរៀនយូរឆ្នាំ »។
និស្សិតផ្នែកគំនូរឆ្នាំទី២នៃសាលាវិចិត្រសិល្បៈឈ្មោះសម បញ្ញា និយាយថា «គ្មានអ្នកណាក្រៅពីយើងក្នុងស្រុកឲ្យតម្លៃនោះទេ។ ដូចនេះអ្វីក៏ដោយឲ្យតែជារបស់ខ្មែរគួរតែជួយគាំទ្រដើម្បីជាកម្លាំងចិត្តសម្រាប់អ្នកខំច្នៃផលិតពិតប្រាកដ»៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ