ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបុគ្គលម្នាក់ស្ទុះទៅ អន្ទោលទៅអស់កប្ប បំណែកឆ្អឹង ពំនូកឆ្អឹង គំនរឆ្អឹងជាច្រើន បើបុគ្គលប្រមូលនាំមកតម្កល់ទុក១កន្លែង ហើយរក្សាទុកមិនឱ្យវិនាសខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ ឆ្អឹងនោះនឹងដូចជា ភ្នំវេបុល្លដូច្នោះឯង ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ព្រះអង្គស្វែងរកគុណដ៏ធំ ទ្រង់ត្រាស់ដូច្នេះថា៖ «គំនរឆ្អឹង បុគ្គលម្នាក់ៗក្នុងមួយកប្បជាគំនរប៉ុនភ្នំ ឯភ្នំនោះឯងដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់ថាជាភ្នំវេបុល្ល ជាភ្នំធំ ជាភ្នំខ្ពស់ជាងភ្នំគិជ្ឈកូដក្បែរក្រុងរាជគ្រឹះ របស់ពួកជនអ្នកស្រុកមគធៈ» ។
គំនរឆ្អឹងទាំងឡាយជាសេចក្តីទុក្ខរបស់សត្វ តែកាលបើបុគ្គលឃើញអរិយសច្ចទាំងឡាយដោយបញ្ញាដ៏ប្រពៃ គឺទុក្ខ១ ហេតុដែលនាំឱ្យកើតទុក្ខ១ ការកន្លងបង់នូវទុក្ខ១ មគ្គប្រកបដោយអង្គ៨ដ៏ប្រសើរដែលជាទីញុំាងសត្វឱ្យទៅកាន់ទីរលត់ទុក្ខ១ នោះសត្វនឹងធ្វើនូវទីបំផុតនៃទុក្ខបានព្រោះបន្សាត់បង់នូវកិលេសអស់ហើយ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ