ឧទានគាថាដែលព្រះពុទ្ធទាំងពួងមិនបានលះបង់ និងតែងតែទ្រង់បន្លឺបន្ទាប់ពីទ្រង់បានដល់នូវសព្វញ្ញុតញ្ញាពោលគឺការត្រាស់ដឹងធម៌ជាព្រះពុទ្ធក្នុងលោក ៖
អនេកជាតិសំសារំ សន្ធាវិស្សំ អនិព្វិសំ
គហការំ គវេសន្តោ ទុក្ខា ជាតិ បុនប្បុនំ
គហការក ទិដ្ឋោសិ បុន គេហំ នកាហសិ
សព្វា តេ ផាសុកា ភគ្គា គហកូដំ វិសំខតំ
វិសំខារគតំ ចិត្តំ តណ្ហានំ ខយមជ្ឈគាតិ ។
សេចក្តីថា អាត្មាអញកាលមិនទាន់បានជួបប្រទះនូវសម្ពោធិញ្ញាណនៅឡើយ រវល់តែស្វែងរកនូវជាងផ្ទះគឺតណ្ហា អ្នកធ្វើផ្ទះគឺអត្តភាព ហើយអន្ទោលទៅកាន់សង្សារវដ្តមានជាតិមិនតែមួយ, ជាតិគឺការកើតរឿយៗរមែងនាំមកនូវសេចក្តីទុក្ខ, នែជាងផ្ទះគឺតណ្ហា ឥឡូវនេះយើងបានឃើញអ្នកច្បាស់ហើយ, អ្នកឯងនឹងធ្វើនូវផ្ទះគឺអត្តភាពនេះឱ្យយើងទៀតពុំបានឡើយ, ឆ្អឹងជំនីរគឺកិលេសទាំងអស់របស់អ្នកឯង យើងបានបំបាក់ចោលហើយ ទាំងកំពូលនៃផ្ទះគឺអវិជ្ជា របស់អ្នកឯងសោតទៀត យើងក៏បានបំបាក់ចោលហើយដែរ, ចិត្តរបស់យើងបានដល់នូវព្រះនិព្វានដែលមានសង្ខារទៅប្រាសហើយ, យើងបានដល់នូវព្រះអរហត្តគឺការអស់ទៅនៃតណ្ហាទាំងឡាយហើយ ។
ព្រះអង្គគង់លើរតនបល្ល័ង្កដែលទ្រង់បានត្រាស់នោះអស់៧ថ្ងៃ គឺព្រះអង្គបានត្រាស់ដឹងក្នុងថ្ងៃ ពុធ ពេញបូណ៌មី ខែពិសាខ ឆ្នាំរកា ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ