ព្រះពុទ្ធមានដើមកំណើតជាមនុស្សលោកសុទ្ធសាធដូចមនុស្សដទៃទៀតដែរ មិនមែនជាព្រះឥន្ទ ព្រះព្រហ្ម ឬក៏ជាអាទិទេពចុះពីឋានសួគ៌មកធ្វើជាព្រះពុទ្ធនោះទេ ។
ព្រះពុទ្ធគឺជាម្ចាស់នៃព្រះពុទ្ធសាសនា តែដំបូងឡើយព្រះពុទ្ធ មិនទាន់មានឈ្មោះថាជាព្រះពុទ្ធនៅឡើយទេ គឺព្រះអង្គនៅជាមនុស្សធម្មតាដូចយើងអញ្ចឹងដែរ ។ កាលនៅជាគ្រហស្ថ ព្រះអង្គមាននាមដើមថា សិទ្ធត្ថ ជាបុត្រារបស់ ព្រះបាទសុទ្ធោទនៈ និងព្រះនាងសិរិមហាមាយាទេវី ដែលគ្រងរាជ្យសម្បត្តិក្នុងក្រុងកបិលភស្តុនៃប្រទេសឥណ្ឌា ។ ព្រះអង្គទ្រង់ប្រសូតតាំងពីឆ្នាំ៦២៤ មុនគ្រិស្តសករាជ ។
ក្នុងព្រះជន្ម១៦ឆ្នាំ ព្រះអង្គបានរៀបអភិសេកជាមួយព្រះនាងពិម្ពា ជាស្រី្តមានសម្រស់ល្អផូរផង់ជាងគេបង្អស់នាសម័យនោះ ហើយមានបុត្រាមួយអង្គព្រះនាម រាហុល ។
លុះដល់ព្រះជន្ម២៩ឆ្នាំ ព្រះអង្គបានចេញសាងផ្នួសទាំងកណ្តាលរាត្រី បន្ទាប់ពីព្រះអង្គទ្រង់ឃើញនូវទេវទូតទាំង៤ ។ ក្រោយសាងផ្នួសហើយ ព្រះអង្គក៏មិនទាន់មានឈ្មោះថាព្រះពុទ្ធដែរ រហូតអស់រយៈពេល៦ឆ្នាំនៃការបួសរបស់ព្រះអង្គក្នុងការស្វែងរកធម៌ គឺការស្វែររកផ្លូវនៃការត្រាស់ដឹង ដើម្បីក្លាយជាព្រះពុទ្ធ ទើបព្រះអង្គបានសម្រេចនូវសព្វញ្ញុតញ្ញាណ គឺការត្រាស់ដឹងនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងក្នុងធម្មជាតិ ពេលនោះហើយទើបព្រះអង្គមានឈ្មោះថា ព្រះពុទ្ធ ដែលមានន័យថាអ្នកត្រាស់ដឹងក្នុងព្រះជន្មាយុ៣៥ឆ្នាំ ។
ក្នុងរវាង៤៥ព្រះវស្សានៃការត្រាស់ដឹង ព្រះអង្គប្រឹងប្រែងទេសនាអប់រំដល់សព្វសត្វទាំងថ្ងៃទាំងយប់មិនខ្លាចនឿយហត់ព្រះកាយឡើយ គឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកទាំងពួងទាំងឡាយរស់នៅជាសុខ រលត់ទុក្ខក្នុងដំណើរជីវិតរហូតព្រះជន្ម៨០ឆ្នាំទើបព្រះអង្គបរិនិព្វាន ។
ក្រោយព្រះអង្គបរិនិព្វាន រាល់ឱវាទអប់រំរបស់ព្រះអង្គទាំងអស់ត្រូវបានសាវកប្រមូលយកមកចងក្រងទុកជាមេរៀនអប់រំដល់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ដែលយើងហៅថាព្រះពុទ្ធសាសនានេះឯង ។
សរុបមកព្រះពុទ្ធគឺជាអ្នកត្រាស់ដឹង ដែលការត្រាស់ដឹងនេះមានន័យថាគឺការដឹងនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងក្នុងធម្មជាតិយើងនេះ និយាយឲ្យងាយយល់គឺអ្វីៗក៏ព្រះអង្គដឹងទាំងអស់ ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ