ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ ក្រុមអ្នករើសអេតចាយត្អូញត្អែរថា រកមិនសូវបាន ព្រោះតែសម័យកូវីដនេះ មនុស្សអត់ការងារធ្វើច្រើន បង្ខំចិត្តរើសអេតចាយ ដោយខ្លះរកយប់ ខ្លះរកថ្ងៃ ហើយអ្នករើសអេតចាយមួយរយៈចុងក្រោយនេះកាន់តែមានចំនួនច្រើន…
ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ ក្រុមអ្នករើសអេតចាយត្អូញត្អែរថា រកមិនសូវបាន ព្រោះតែសម័យកូវីដនេះ មនុស្សអត់ការងារធ្វើច្រើន បង្ខំចិត្តរើសអេតចាយ ដោយខ្លះរកយប់ ខ្លះរកថ្ងៃ ហើយអ្នករើសអេតចាយមួយរយៈចុងក្រោយនេះកាន់តែមានចំនួនច្រើន មានទាំងចាស់ មានទាំងក្មេង ហើយខ្លះជាលក្ខណៈគ្រួសាមានទាំងកូនតូចៗនៅលើរទេះ ខ្លះចាស់ពេកយកចៅតាមជួយរើស រីឯខ្លះទៀតជាស្ត្រីមានផ្ទៃពោះផង ដឹកដៃកូនតូចៗ ដើររើសផងក៍មានដែរ។
ពួកគាត់លើកឡើងថា មុខរបរនេះចំណាយត្រឹមតែកម្លាំង មិនចំណាយប្រាក់ធ្វើដើមទុនតែត្រូវកាត់កេរ្តិ៍កាត់ខ្មាស់ ព្រោះត្រូវដើរកាយសំរាមតាមធុងដាក់សំរាមតាមមុខផ្ទះអ្នកស្រុក ។
សាកសួរផ្ទាល់ពីអ្នករើសអេតចាយមួយចំនួនបាននិយាយថា តម្លៃអេតចាយនៅដដែលដោយជ័រ១គីឡូក្រាមលក់បាន៥០០រៀល ដែក១គីឡូក្រាមលក់បាន៨០០រៀល ។ ទោះបីជាតម្លៃអេតចាយនៅដដែល ប៉ុន្តែពួកគាត់ថារកមិនសូវបានច្រើនដូចពីមុនទេ ព្រោះមានគេ មានយើង ជួនចូលចំកន្លែងគេរើសអស់ ជួនយើងរើសអស់ គេមកតាមក្រោយក៏អត់មានអីរើសដូចគ្នា ។
អ្នកខ្លះលើកឡើងថា ពីមុនមិនដែលប្រកបរបរនេះទេ គឺធ្លាប់ធ្វើការងារផ្សេងៗដូចជាសំណង់, អូសរទេះធ្វើជាកម្មករនៅផ្សាររុងក្លឿ ។
ពួកគាត់បានបន្តថា លុះថៃបិទព្រំដែនពួកគាត់គ្មានការងារធ្វើក៍បង្ខំចិត្តកាត់កេរ្តិ៍កាត់ខ្មាស់ដើរើសអេតចាយ ដើម្បីយកប្រាក់ដោះស្រាយជីវភាពមួយគ្រាសិន។
សម្រាប់អ្នកក្រដែលចាប់យករបររើសអេតចាយតាំងពីដើមរៀងមកដែលមានតិចតួចបានត្អូញត្អែរថា ពេលនេះខុសពីមុន ព្រោះរកអេតចាយលែងចង់បាន ដោយសារពេលនេះចំនួនអ្នករើសអេតចាយកាន់តែមានចំនួនច្រើនឡើង ពោលគឺងាកទៅផ្លូវណាក៍ប៉ះតែអ្នករើសអេតចាយព្រោងព្រៀតតែម្តង៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ ធីតា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ