ខេត្តតាកែវ ៖ យោងតាមរយៈអង្គការសម្ព័ន្ធមិត្ដសត្វព្រៃកម្ពុជា (Wildlife Alliance Cambodia) បានឱ្យដឹងថ្មីៗនេះថា ឡាក់គី ត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងព្រៃតែម្នាក់ឯង កាលពីឆ្នាំ១៩៩៩ តាំងពីនាងនៅជាកូន ដំរីតូចម្ល៉េះ។ អំឡុងពេលពីរឆ្នាំ គិតចាប់តាំងពីពេលដែលនាងបានមកដល់មជ្ឈមណ្ឌសង្គ្រោះ សត្វព្រៃភ្នំតាម៉ៅដំបូង ឡាក់គី និងស៊ីថេង ដែលលោកជាប្រធានផ្នែកថែទាំសត្វនៅទីនោះ មិនដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នាម្តងណាឡើយ។
អង្គការ បានបន្តថា កាល៥ឆ្នាំមុននេះ ឡាក់គីបានរងការបៀតបៀនដោយជំងឺម្យ៉ាង ដែលបង្កឡើងដោយវីរុសមួយ ប្រភេទ មានឈ្មោះថា EEHV – ដែលវីរុសប្រភេទនេះ កើតមានតែនៅលើប្រភេទសត្វដំរី តែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែនៅពេលវាធ្វើការវិវត្ត បង្កជាជំងឺដល់ដំរីណាមួយហើយ អត្រាស្លាប់របស់ ដំរីនោះមានរហូតដល់ ៨០ភាគរយ ឯណោះ។
ប្រការនេះបានតម្រូវឲ្យនាង ត្រូវតែទទួលបាននូវការ ព្យាបាលល្អិតល្អន់ ភ្លាមៗពីសំណាក់គ្រូពេទ្យ និងបុគ្គលិកថែទាំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដោយប្រើពេលរហូតដល់៩ខែ ហើយរឿងដែលយើងមិននឹងស្មានដល់នោះគឺ ឡាក់គីអាចជាសះស្បើយ ពីជំងឺដ៏កាចសាហាវមួយនេះ។ ពួកយើងមានមោទកភាពដែលថា ៖ បច្ចុប្បន្ននេះ ឡាក់គីគីជាដំរី មួយក្បាលក្នុងចំណោមដំរី១៥ក្បាល នៅទូទាំពិភពលោកដែលអាចជាសះស្បើយ និងអាចបន្ត នៅរស់រានមានជីវិតពីជំងឺមួយប្រភេទនេះ។
ពេលនេះ នាងរស់នៅជាមួយដំរីឈ្មោលមួយក្បាលឈ្មោះថា “ឈូក” ហើយកំពុងតែរីករាយ ជាមួយនឹងការដើរលេងនៅក្នុងព្រៃ (ព្រឹក-ល្ងាច) និងទំនាក់ទំនងជាមួយភ្ញៀវទេសចរមួយ ចំនួនទៀតផង។
សូមជម្រាបជូនពីប្រវបត្តិដ៏កំស្សត់របស់ដំរីឈ្មោះ ឈូក បន្តិច នៅពេល “ឈូក” អាយុទើបតែបានមួយឆ្នាំ វាបានដើរទៅជាប់នឹងអន្ទាក់ចាប់សត្វព្រៃមួយ ប្រភេទ ដែលបណ្តាលឲ្យគ្រួសាររបស់វាចាកចោលវាទៅ និងបង្កឲ្យវាពិការជើងមុខម្ខាងទៀត ផង។ ក្រុមបសុពេទ្យបានតាមដានព្យាបាលយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ នៅពេលដែលវាត្រូវបាន បញ្ជូនមកដល់មជ្ឈមណ្ឌលសង្គ្រោះសត្វព្រៃភ្នំតាម៉ៅ ដោយរួមបញ្ចូលជាមួយនឹងការច្នៃប្រឌិត ថ្មីមួយពីក្រុមការងារនៃសមាគមផលិតអវយវៈសិប្បនិម្មិត និងរណប កម្ពុជា ដែលនេះមានន័យថា ៖ រហូតមកដល់ពេលនេះគឺរយៈពេល ១៣ ឆ្នាំហើយ “ឈូក” អាចដើរបានដោយរីករាយ។ វាស្ថិតនៅក្នុងវ័យកំពុងលូតលាស់ ដូច្នេះហើយ តម្រូវឲ្យពួកយើងធ្វើជើងសិប្បនិម្មិតថ្មី រាល់ ៦ ខែម្តង។
អង្គការក៏បានអំពាវនាវផងដែរថា សូមចូលរួមគាំពារសត្វព្រៃទាំងអស់គ្នានៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីជួយឧបត្ថម្ភដល់ឡាក់គី និងជើងសិប្បនិម្មិតរបស់ឈូក និងសត្វជាង ១,៣០០ ក្បាលផ្សេងទៀត ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌសង្គ្រោះសត្វព្រៃភ្នំតាម៉ៅ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ