រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មនុស្សគ្រប់រូបប្រាកដណាស់ថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចចៀសអំពីកំហុសឆ្គងនោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមនុស្សបានសាងកំហុស តើពួកគេបានងាកទៅមើល និងរៀនពីកំហុសនោះដែរឬទេ? តាមរយៈលោកឧកញ៉ាវេជ្ជបណ្ឌិត ម្នាក់បានបកស្រាយថា កុំមើលស្រាលបញ្ហាដែលកើតមានក្នុងជីវិតឱ្យសោះ។
ខាងក្រោមនេះជា ការដកស្រង់ឃ្លា ចេញពីសៀវភៅ បណ្តុំទស្សនៈ ឬ Collection of Philosophy ទំព័រទី២៩-៣១ បោះពុម្ពផ្សាយ ខែមិថុនា គ.ស ២០២០ និពន្ធដោយលោក ឧកញ៉ា វេជ្ជបណ្ឌិត គួច ម៉េងលី MJQUP CollectionOfPhilosophy LifeAndCompassion។
លោកឧកញ៉ាវេជ្ជបណ្ឌិត ដែលមានប្រជាប្រិយភាព សម្រាប់យុវជនគ្រប់បានរូប រូបនេះបានបន្តដូចខាងក្រោមថា ៖
អ្វីល្អៗដែលយើងមិនបានលើកយកមកបង្ហាញ ឬនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃឱ្យបានរីកចម្រើននោះ ពុំមែនជាកំហុសនរណាក្រៅតែពីខ្លួនយើងឡើយ គឺវាជាកំហុសរបស់យើងតែម្តង ដូច្នេះ សូមកុំមានវិប្បដិសារៈឱ្យសោះ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាកំហុសរបស់គេទៅវិញទេ បើគេមិនព្រមស្ដាប់នូវគំនិតល្អៗដែលយើងបានប្រាប់។ អ៊ីចឹងយើងក៏មិនចាំបាច់មានវិប្បដិសារៈដែរ។ អ្វីៗសុទ្ធតែមានហេតុផលរបស់វា។
ហេតុផលនេះហើយ ដែលធ្វើឱ្យយើងអាចស្គាល់ពីសភាពពិត នៃនរណាម្នាក់បានយ៉ាងច្បាស់។ សេចក្ដីបរិសុទ្ធ គឺជាគន្លឹះដ៏ល្អដើម្បីទទួលបាននូវកល្យាណមិត្ត ដែលពោរពេញដោយភក្ដីភាព។ ចូរមើលឱ្យឃើញពីតម្លៃនៃភាពស្លូតបូត និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកដទៃ តាមរយៈក្រសែភ្នែក និងទឹកចិត្តរបស់គេ ។ ហើយយើងត្រូវចេះអធ្យាស្រ័យ និងអនុគ្រោះឱ្យអ្នកដទៃនូវទង្វើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ ។ ក៏ប៉ុន្តែយើងត្រូវចងចាំចំណុចទាំងអស់នោះទុកជាការពិសោធ ដើម្បីកុំឱ្យវាកើតឡើងម្តងទៀត។ ហើយអ្វីដែលយើងត្រូវរៀនជាចាំបាច់នោះ គឺរៀនពីកង្វះខាតរបស់ខ្លួនឯង។
សូមកុំភ្លេចរាល់កំហុសឆ្គងដែលធ្លាប់កើតមាន ហើយត្រូវតែសិក្សាឡើងវិញនូវរាល់បញ្ហា និងចំណុចខ្វះខាតទាំងឡាយដែលយើងធ្លាប់ជួបប្រទះនាពេលកន្លងមក។ កុំមើលស្រាលបញ្ហាក្នុងជីវិត និងកុំបណ្តោយតាមព្រេងវាសនា ។ ត្រូវចេះយកចិត្តទុកដាក់គ្រប់កិច្ចការ។ ខ្ញុំត្រូវតែផ្តល់ការកោតសរសើរនូវអំពើល្អ និងអធ្យាស្រ័យរាល់កំហុសឆ្គង ដែលកើតមានឡើង ព្រោះថាគ្មាននរណាម្នាក់ល្អឥតខ្ចោះឡើយ (នេះជាការស្នើរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ) ។ ក្នុងជីវិត យើងម្នាក់ៗត្រូវចេះផ្តល់កិត្តិយសដល់ខ្លួនឯង និងអ្នកដែលសមនឹងទទួលបានកិត្តិយសនោះ។ ចូរក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួនអ្នក មើលពីជម្រៅចិត្តរបស់អ្នក ហើយឈ្វេងយល់ពីខ្លួនអ្នកឱ្យច្បាស់។
ចូរសួរខ្លួនអ្នកថា ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមានវត្តមាននៅទីនេះ? ចូររកហេតុផលឱ្យឃើញ នោះអ្នកនឹងយល់ពីខ្លួនអ្នកកាន់តែច្បាស់ជាងមុន។ ខ្ញុំត្រូវតែរម្លឹកខ្លួនឯងជានិច្ចថា ខ្ញុំត្រូវតែរៀនឱ្យដូចទៅនឹងរាងកាយរបស់ខ្ញុំដែលលូតលាស់ដូច្នេះដែរ ហើយក៏ត្រូវតែរីកចម្រើនពីអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀននោះដែរ។ រៀនសូត្របានជ្រៅជ្រះ ហើយមានចំណេះដឹងច្បាស់លាស់ ធ្វើឱ្យមនុស្សចេះពិចារណា។
ការពិចារណាថ្លឹងថ្លែងវែងឆ្ងាយធ្វើឱ្យមនុស្សមានហេតុផល យោគយល់ លើកលែង និងអនុគ្រោះ។ ព្រោះថាយើងម្នាក់រស់នៅមិនមែនដើម្បីតែរស់រានមួយមុខឡើយ។ មានបេសកម្មជាច្រើនណាស់ដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីមនុស្សជាតិ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ