នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថា ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា កម្មអាក្រក់ក្តី កម្មល្អក្តី ដែលបុគ្គលបានសាងមកហើយទោះក្នុងអតីតជាតិក្តី បច្ចុប្បន្នជាតិក្តី កម្មនោះរមែងអន្ទោលជាប់តាមយើងជានិច្ច ប្រៀបបាននឹងស្រមោលអន្ទោលបានប្រាណយ៉ាងដូច្នោះដែរ ។ កម្មដែលបុគ្គលបានសាងមកហើយទោះជាបុគ្គលនោះគេចទៅនៅក្នុងញកភ្នំក្តី…
នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថា ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា កម្មអាក្រក់ក្តី កម្មល្អក្តី ដែលបុគ្គលបានសាងមកហើយទោះក្នុងអតីតជាតិក្តី បច្ចុប្បន្នជាតិក្តី កម្មនោះរមែងអន្ទោលជាប់តាមយើងជានិច្ច ប្រៀបបាននឹងស្រមោលអន្ទោលបានប្រាណយ៉ាងដូច្នោះដែរ ។
កម្មដែលបុគ្គលបានសាងមកហើយទោះជាបុគ្គលនោះគេចទៅនៅក្នុងញកភ្នំក្តី ទៅនៅក្នុងអាកាសក្តី ទៅនៅកណ្តាលសមុទ្រក្តី ក៏នៅតែមិនរួចអំពីកម្មនោះតាមឱ្យផលដដែល សាងកម្មល្អឱ្យផលជាសុខ ប្រព្រឹត្តកម្មអាក្រក់ឱ្យផលជាទុក្ខកើតក្តីវិបត្តិផ្សេងៗ ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធត្រាស់ថា កម្លាំងអ្វីស្មើនឹងកម្លាំងកម្មមិនមានឡើយ កម្មល្អក្តី កម្មអាក្រក់ក្តីតែងកប់ទុកក្នុងជីវិតអ្នកសាងជានិច្ច ទោះអតីតក្តី បច្ចុប្បន្នក្តី អនាគតក្តី កម្មនោះតែងមានឱកាសឲ្យផលដូចគ្នា ៕ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ