នៅក្នុងគាថាធម្មបទបានពន្យល់ថា បើទោះជាបុគ្គលអាប់ឥតប្រាជ្ញាមានជីវិតរស់នៅដល់ទៅ១រយឆ្នាំក្តី តែជាអ្នកមិនខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងគុណធម៌ គ្មានចិត្តមេត្តា ប្រព្រឹត្តប្រាសចាកសេចក្តីល្អ ជីវិតបុគ្គលនោះគ្រាន់តែរស់ដើម្បីរស់ប៉ុណ្ណោះមិនបានស្មើនឹងបណ្ឌិតដែលរស់នៅសូម្បីតែ១ថ្ងៃផង ។ ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា អ្នកមានអាយុវែង តែបើជីវិតរស់នៅនៃបុគ្គលនោះប្រព្រឹត្តទៅដោយភាពល្ងង់ខ្លៅ…
នៅក្នុងគាថាធម្មបទបានពន្យល់ថា បើទោះជាបុគ្គលអាប់ឥតប្រាជ្ញាមានជីវិតរស់នៅដល់ទៅ១រយឆ្នាំក្តី តែជាអ្នកមិនខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងគុណធម៌ គ្មានចិត្តមេត្តា ប្រព្រឹត្តប្រាសចាកសេចក្តីល្អ ជីវិតបុគ្គលនោះគ្រាន់តែរស់ដើម្បីរស់ប៉ុណ្ណោះមិនបានស្មើនឹងបណ្ឌិតដែលរស់នៅសូម្បីតែ១ថ្ងៃផង ។
ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា អ្នកមានអាយុវែង តែបើជីវិតរស់នៅនៃបុគ្គលនោះប្រព្រឹត្តទៅដោយភាពល្ងង់ខ្លៅ ដោយសេចក្តីធ្វេសប្រហែស ឥតគុណធម៌ មានសេចក្តីប្រមាទក្នុងជីវិត គឺពិតជាមិនប្រសើរឡើយ ។
ចំណែកបុគ្គលដែលរស់នៅដោយប្រាជ្ញា កុំថាឡើយមានអាយុ១រយឆ្នាំ សូម្បីត្រឹមតែមួយថ្ងៃក៏គង់ប្រសើរជាង ព្រោះរស់នៅប្រកបដោយប្រយោជន៍ ញុំាងជីវិតឱ្យប្រព្រឹត្តទៅដោយសេចក្តីមិនប្រមាទ និងដល់ព្រមដោយចិត្តជាកុសលកម្ម ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ