នៅលើលោកយើងនេះ មានសណ្ឋាគារមួយចំនួនល្បីថា មានព្រលឹងខ្មោចលង ។ អ្នកណាបានទៅដេកនៅសណ្ឋាគារនោះ ពេលចេញមកវិញនិយាយអុីចឹងដូចគ្នា ទោះដេកត្រឹមតែមួយយប់ក៏ដោយ ។ មនុស្សជាច្រើនឮដូច្នេះមានការភ័យតក់ស្លុត តែក៏មានមនុស្សមិនតិចទេឮបែបនេះ បែរជាចង់ស្គាល់រសជាតិខ្មោចលងទៅវិញ ។ ព្រោះតែដូច្នេះ ទើបសព្វថ្ងៃសណ្ឋាគារណាល្បីខ្មោចលង តែងមានភ្ញៀវកក់បន្ទប់ទទួលសឹងមិនឈ្នះ ។
សណ្ឋាគារ Langham នៅទីក្រុងឡុងដ៍
សណ្ឋាគារ Langham នៅក្រុងឡុងដ៍ ប្រទេសអង់គ្លេស កសាងតាំងពីឆ្នាំ១៨៦៥ ។ រយៈពេលជិត១៥០ឆ្នាំកន្លងមក សណ្ឋាគារ Langham តែងមានមោទនភាពបានទទួលអ្នកនិពន្ធ ល្បីៗចូលស្នាក់នៅច្រើនជាងគេ ដូចយ៉ាងអ្នកនិពន្ធ Mark Twain, Oscar Wilde ជាដើម។ សូម្បីអ្នកនិពន្ធ Athur Conan Doyle ក៏ប្រើអារម្មណ៍សប្បាយក្នុងសណ្ឋាគារ Langham ដើម្បីសរសេររឿង «អ្នកសើុបការណ៍ Sherlock Holmes» ដែរ ។
ពាក្យចចាមអារ៉ាមពីរឿងខ្មោចចាប់ផ្តើមកើតមានពេលអ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានរបស់ទូរទស្សន៍ BBC ម្នាក់ចូលស្នាក់នៅបន្ទប់លេខ៣៣៣ របស់សណ្ឋាគារ លុះចេញមកវិញនិយាយប្រាប់មិត្តភក្តិ និងអ្នកនៅជុំវិញ ។ គាត់ថា ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ ពេលភ្ញាក់បើកភ្នែកឡើងស្រាប់តែឃើញមានកញ្ចុំពន្លឺនៅក្បែរខ្លួន ហើយឃើញបុរសម្នាក់ពាក់អាវសម័យ Vietorian ឈរធ្មឹងក្រោមកញ្ចុំពន្លឺនោះ ។
ភ្ញៀវ មុនៗដែលស្នាក់នៅបន្ទប់លេខ៣៣៣ ក៏បាននិយាយដូចគាត់ថា ធ្លាប់ឃើញបុរសពាក់អាវសម័យ Vietorian នោះដែរ ។ ពេលវេលាដែលឧស្សាហ៍បានឃើញជាងគេ គឺខែតុលារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ ក្រៅពីនេះគេនិយាយថា នៅយ៉ខាងមុខបន្ទប់លេខ៣៣៣ មានបុរសម្នាក់ទៀតស្លៀកពាក់ហ៊ឺហាដើរទៅដើរមកម្នាក់ឯង បុរសនោះជួបអ្នកណា ក៏ឧទ្ទេសនាមខ្លួនឯងជាព្រះអង្គម្ចាស់ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ អ្នកដែលធ្វើអត្តឃាតមុនពេលផ្ទុះសង្គ្រាមលោកលើកទី១ ។ ដោយឡែកពួកបុគ្គលិកសណ្ឋាគារ Langham និយាយថា នៅម្តុំបន្ទប់លេខ៣៣៣ មិនមែនមានតែព្រលឹងព្រះអង្គម្ចាស់អាល្លឺម៉ង់ទេ ព្រលឹងណាប៉ូឡេអុងទី៣ ក៏ឧស្សាហ៍បង្ហាញខ្លួននៅទីនោះដែរ ។
ទោះបីមានពាក្យចចាមអារ៉ាមពីព្រលឹងខ្មោចយ៉ាងនេះក្តី សណ្ឋាគារ Langham នៅតែទទួលភ្ញៀវសឹងមិនឈ្នះរាល់ថ្ងៃ ។ ក្នុងចំណោមភ្ញៀវទាំងនោះ អ្នកខ្លះចង់ឃើញអ្នកនិពន្ធ ល្បីៗ ពិសេសអ្នកនិពន្ធ Mark Twain អ្នកខ្លះទៀតចង់ឃើញ ណាប៉ូឡេអុងទី៣ ។
សណ្ឋាគារ Burchianti ប្រទេសអីុតាលី
នៅអីុតាលី សណ្ឋាគារ Burchianti ជាសណ្ឋាគារល្បីខាងមានរចនាបថបុរាណជាងគេ ព្រោះកសាងតាំងពីសតវត្សទី១៥ ។ នៅបន្ទប់ពិសេសរបស់សណ្ឋាគារ មានគំនូរតាមជញ្ជាំងដែលសុទ្ធសឹងជាគំនូរល្បីល្បាញវិសេសវិសាល។ តាមការកត់ត្រាទុកកន្លងមក វិចិត្រករល្បីល្បាញជាច្រើនរូបបានស្នាក់នៅសណ្ឋាគារមានរចនាបថបុរាណនេះ ។
ប៉ុន្តែទោះដូច្នេះក្តី សណ្ឋាគារ Burchianti បានធ្វើឱ្យអ្នកខ្លាចខ្មោចមួយចំនួនធំ សូម្បីដើរជិតក៏មិនហ៊ានដើរផង ព្រោះមានពាក្យចចាមអារ៉ាមស្តីពីព្រលឹងខ្មោចក្នុងសណ្ឋាគារលង ស្តែងៗពេក ។ ប្រការគួឱ្យខ្លាចរបស់សណ្ឋាគារ ត្រូវបានអ្នកកាសែតជនជាតិអីុតាលីម្នាក់និយាយប្រាប់គេ បន្ទាប់ពីស្នាក់នៅចំបន្ទប់ Fresco (បន្ទប់ដែលមេផ្តាច់ការ Mussolini ធ្លាប់ស្នាក់នៅពីមុន) ។ អ្នកកាសែតអីុតាលីរូបនោះនិយាយថា ពេលដេកក្នុងបន្ទប់ Fresco គាត់ឮមានសំឡេងដកដង្ហើមវែងយ៉ាងកម្សត់នៅក្បែរខ្លួនគាត់ បន្ទាប់មកគាត់ទទួលអារម្មណ៍ថា មានគេព្រួសខ្យល់ដង្ហើមដាក់មុខគាត់ ជាខ្យល់ដង្ហើមមានក្លិនចម្លែកមែនទែន ។ គាត់ជឿថា ព្រលឹងមេផ្តាច់ការ Mussolini នៅវិលវល់ក្នុងបន្ទប់នោះនៅឡើយ ហើយគឺព្រលឹងនោះជាអ្នកដកដង្ហើមវែងនៅក្បែរខ្លួនគាត់ និងព្រួសខ្យល់ដង្ហើមដាក់មុខគាត់ ។
មនុស្សជាច្រើនដែលធ្លាប់ចូលដេកនៅបន្ទប់ Fresco និយាយថា ពេលពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រឃើញរូបគំនូរ ក្មេងៗលើជញ្ជាំងបន្ទប់ ស្រាប់តែរត់ឈូឆរចេញពីជញ្ជាំងមកប្រឡែងគ្នាសើចកក្អឹកពេញបន្ទប់ ដូចមនុស្សមានវិញ្ញាណ ពិតៗ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងឮស្នូរង៉េតង៉តរបស់កៅអីយោងទៀត លុះមើលទៅត្រង់ស្នូរនោះនៅលើជញ្ជាំងឃើញស្ត្រីម្នាក់កំពុងអង្គុយយោកខ្លួនលេងលើកៅអីធ្វើពីក្រណាត់ឡែន ។ បន្ទាប់មកពេលជិតភ្លឺឃើញមានស្ត្រីបម្រើសណ្ឋាគារម្នាក់ស្លៀកពាក់របៀបបុរាណ រត់ទៅរត់មករៀបចំបន្ទប់តែម្នាក់ឯង អត់រវល់មើលទៅពួក ក្មេងៗកំពុងប្រលែងគ្នាលើឥដ្ឋ ឬមើលទៅស្ត្រីអង្គុយយោកខ្លួនលើកៅអីឡើយ ។
ពិតណាស់ ទិដ្ឋភាពទាំងអស់នេះមិនមែនអ្នកណាក៏ឃើញពេលខ្លួនមកដេកនៅបន្ទប់ Fresco ទេ អ្នកខ្លះចង់ឃើញមេផ្តាច់ការ Mussolini ឬស្ត្រីអង្គុយយោកខ្លួនលេងលើកៅអីយោក ខំភ្ញាក់រាល់ភ្លឺដើម្បីបានមើលឃើញផ្ទាល់ភ្នែក តែបែរជាអត់បានឃើញអ្វីសូម្បីបន្តិច ប្រហែលមកពីរាសីខ្ពស់ ឬទាបដូចពាក្យគេថាមែនក៏មិនដឹង ។
ចង់ចូលស្នាក់នៅសណ្ឋាគារ Burchianti ពិសេសបន្ទប់ Fresco អតិថិជនត្រូវកក់មុន៣ខែយ៉ាងតិច ទើបមានកន្លែងស្នាក់នៅតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន បើមិនដូច្នេះទេអត់ស្គាល់រសជាតិរហូត ។
សណ្ឋាគារ Russell ប្រទេសអូស្ត្រាលី
សណ្ឋាគារ Russell នៅទីក្រុងស៊ីដនី ប្រទេសអូស្ត្រាលី មានទីតាំងស្ថិតនៅមិនឆ្ងាយបុ៉ន្មានពីរោងមហោស្រព Opera Sydney និងស្ពាន Sydney ដ៏ល្បីល្បាញ ។ ដោយហេតុស្ថិតនៅក្បែរកំពង់ផែ ទើបពីមុនមកសណ្ឋាគារ Russell សម្បូរពួកនាវិកនៃនាវាជំនួញ ធំៗមកស្នាក់នៅហូរហែ ហើយក្រោយមកក៏មានពាក្យចចាមអារ៉ាមពីព្រលឹងខ្មោចពួកនាវិកសមុទ្រនៅក្នុងសណ្ឋាគារនោះ ។
គេតំណាលថា ក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី១ មានពួកនាវិកមួយក្រុមចូលស្នាក់នៅមួយសប្តាហ៍នៅសណ្ឋាគារ Russell ។ ពួកនាវិកទាំងនោះពេលចេញទៅវិញបាននិយាយថា មួយឆ្នាំក្រោយ ខ្លួននឹងត្រឡប់មកស្នាក់នៅទីនេះទៀត ព្រោះពេញចិត្តការបម្រើដ៏គួរចាប់អារម្មណ៍នៅទីនេះ ។ ប៉ុន្តែជាអកុសល ៣ខែក្រោយពួកនាវិកទាំងនោះត្រូវស្លាប់អស់រលីងដោយសារនាវារបស់ពួកគេជួបព្យុះខ្លាំងបោកត្រូវថ្មលិចបាត់ក្នុងបាតសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក ។ ប៉ុន្មានខែបន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់នោះ ពេលមេឃធ្លាក់អ័ព្ទច្រើន គេតែងឃើញនាវារងគ្រោះនោះបង្ហាញខ្លួនច្បាស់ក្នុងស្រទាប់អ័ព្ទ ជាហេតុនាំឱ្យលេចឮពាក្យ «កប៉ាល់ខ្មោច» ជាញឹកញាប់ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានអ្នកដើរសមុទ្រ សូម្បីពួកនាវិកនាវាចម្បាំង ក៏និយាយថាធ្លាប់ឃើញ «កប៉ាល់ខ្មោច» ដែរ ។
ប្រការដែលគួរឱ្យព្រឺសម្បុរជាងនេះ គឺភ្ញៀវដែលស្នាក់នៅបន្ទប់លេខ៨ របស់សណ្ឋាគារ Russell ទាំងអ្នកមុន ទាំងអ្នកក្រោយនិយាយ ដូចៗគ្នាថា ឱ្យតែយប់ជ្រៅបន្តិចឮសំឡេងពួកនាវិកស្រែកច្រៀង និងលោតលេងសប្បាយពេញបន្ទប់ លុះបើកភ្លើងមើលអត់ឃើញអ្វី អត់ឮអ្វីទាំងអស់ តែបើបិទភ្លើងវិញនឹងឮតទៅទៀត។ ភ្ញៀវស្នាក់នៅបន្ទប់លេខ៨ អ្នកខ្លះនិយាយថា ជួនកាលកំពុងដេក សុខៗស្រាប់តែគ្រែដេកយោលទៅយោលមកដូចយោងទោង ។ ក្រៅពីបន្ទប់លេខ៨ ភ្ញៀវនៅបន្ទប់ឯទៀតមិនដែលភ្ញាក់ផ្អើលរឿងអ្វីឡើយ ។ ហេតុនេះអ្នកធ្វើការនៅសណ្ឋាគារ Russell នឹកឃើញឡើងវិញថា លេខ៨ ត្រូវនឹងថ្ងៃដែលពួកនាវិកទាំងនោះសន្យាថា មួយឆ្នាំក្រោយនឹងត្រឡប់មកវិញម្តងទៀត ដូច្នេះហើយទើបពួកគេត្រឡប់មកនៅបន្ទប់លេខ៨ ទាំងអស់គ្នា ។
សណ្ឋាគារ Chelsea នៅអាមេរិក
សណ្ឋាគារ Chelsea នៅក្រុងញូវយ៉ក កសាងក្នុងឆ្នាំ១៨៨៤ ជាកន្លែងដែលមនុស្ស ល្បីៗជាច្រើនស្នាក់នៅ មិនតែបុ៉ណ្ណោះ មនុស្សល្បីខ្លះហាក់ដូចជ្រើសយកទីជាទីសម្រាប់ខ្លួនអស់អាយុសង្ខារទៀតផង ហើយបន្ទាប់ពីអស់អាយុសង្ខារទៅ ព្រលឹងពួកគេក៏ស្ថិតនៅនៅទីនោះទៀត ។
កវីជនជាតិស្កុដឡែនឈ្មោះ Dylan Thomas អស់ជីវិតនាថ្ងៃទី៩ វិច្ឆិកា ១៩៥៣ នៅក្នុងសណ្ឋាគារ Chelsea ។ ពេលប៉ូលិសទៅដល់កន្លែងកើតហេតុ ពួកគេធុំក្លិនស្រាហួងចេញពីមាត់ Dylan ។ ពួកវេជ្ជបណ្ឌិតក្រោយធ្វើកោសល្យវិច័យរួចបានឱ្យដឹងថា មកពីផឹកស្រាច្រើនពេក ហើយខ្យល់ចាប់ទៀត ទើបកវី Dyland អស់ជីវិតទាំងវ័យក្មេងទើបតែ៣៩ឆ្នាំបែបនេះ ។ ប៉ុន្តែអ្នកមានជំនឿខ្លះនិយាយថា មិនមែនមកពីផឹកស្រាច្រើនពេកទេ គឺកវីគួរឱ្យស្រឡាញ់រូបនេះអស់ជីវិតដោយត្រូវខ្មោចយកព្រលឹង ព្រោះតែពេញចិត្តស្នាដៃកំណាព្យរបស់គាត់ពេក ។
ចំពោះភ្ញៀវដែលមកស្នាក់នៅសណ្ឋាគារ Chelsea ក្រោយពេលកវី Dylan Thomas ស្លាប់ទៅ អ្នកខ្លះហ៊ានអះអាងថា ព្រលឹង Dylan អត់ទៅណាទេ គឺនៅវិលវល់ក្នុងសណ្ឋាគារនោះដដែល ដើម្បីធ្វើមិត្តជាមួយព្រលឹងខ្មោច មុនៗ ព្រោះឱ្យតែយប់ខាងខ្នើតខែភ្លឺ ខ្លួនឧស្សាហ៍ឮសំឡេងសូត្រកំណាព្យពីរោះសែនពីរោះ ទាល់តែមិនអាចកំណត់បានថា សំឡេងសូត្រកំណាព្យនោះលាន់ចេញពីត្រង់ណាឱ្យប្រាកដ ។ ពួកអ្នកធ្វើការក្នុងសណ្ឋាគារ ក៏និយាយអុីចឹងដូចគ្នា ។ ចំណែកអ្នកស្នាក់នៅបន្ទប់លេខ៨ និយាយថា មិនត្រឹមតែព្រលឹងកវី Dylan Thomas ទេ ព្រលឹងអ្នកនិពន្ធ Thomas Wolfe ក៏វិលវល់នៅសណ្ឋាគារ Chelsea ដែរ គឺនៅបន្ទប់លេខ៨ ព្រោះឃើញគាត់ដើរទៅដើរមកនៅយ៉មុខបន្ទប់លេខ៨ អត់ទៅបន្ទប់ណាផ្សេងសោះ ។
ដោយឡែកអ្នកធ្លាប់ស្នាក់នៅបន្ទប់លេខ១០០ និយាយដូចគ្នាទាំងអស់ថា ឱ្យតែដេកលក់តែងឮសម្រែកនារីម្នាក់ស្រែកយ៉ាងឈឺចាប់គួរឱ្យអាសូរ ។ លុះស្រាវជ្រាវទៅគេដឹងថា បន្ទប់លេខ១០០ ធ្លាប់ជាបន្ទប់ដែលអ្នកចម្រៀងឈ្មោះ Sid Vieious សម្លាប់សង្សាររបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះសម្រែកឈឺចាប់ដែលគេឮនោះ ពិតជាសម្រែករបស់នារីរងគ្រោះជាសង្សារអ្នកចម្រៀង Sid Vieious ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ