ច្បាស់ណាស់ មនុស្សទាំងឡាយដែលខំធ្វើអំពើល្អច្រើន និងប្រឹងសន្សំនូវកុសលកម្ម គឺគេមានបំណងខ្ពស់បំផុតចង់ទៅកើតនៅក្នុងឋានសួគ៌ ឬក៏កើតនៅក្នុងភពមនុស្សក៏ចង់បាននៅក្នុងត្រកូលមហាសាលណាមួយ ។ ហេតុនោះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បានក្រើនរំឭកយើងទាំងអស់គ្នាឲ្យដឹកនាំជីវិតប្រកបដោយសុចរិត និងសីលធម៌ដើម្បីឲ្យយើងបានទៅកើតក្នុងឋានខ្ពង់ខ្ពស់នោះឯង ហើយសំខាន់ជាងនោះទៅទៀត គឺដើម្បីការពារខ្លួនកុំឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងឋាននរក…
ច្បាស់ណាស់ មនុស្សទាំងឡាយដែលខំធ្វើអំពើល្អច្រើន និងប្រឹងសន្សំនូវកុសលកម្ម គឺគេមានបំណងខ្ពស់បំផុតចង់ទៅកើតនៅក្នុងឋានសួគ៌ ឬក៏កើតនៅក្នុងភពមនុស្សក៏ចង់បាននៅក្នុងត្រកូលមហាសាលណាមួយ ។
ហេតុនោះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បានក្រើនរំឭកយើងទាំងអស់គ្នាឲ្យដឹកនាំជីវិតប្រកបដោយសុចរិត និងសីលធម៌ដើម្បីឲ្យយើងបានទៅកើតក្នុងឋានខ្ពង់ខ្ពស់នោះឯង ហើយសំខាន់ជាងនោះទៅទៀត គឺដើម្បីការពារខ្លួនកុំឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងឋាននរក ប្រេតដែលជាឋានថោកទាប ។
ប្រសិនបើយើងទៅកើតនៅក្នុងឋានសួគ៌ តើយើងអាចរស់នៅទីនោះជារៀងរហូតឬ ?
បើតាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបានពន្យល់ថា ឋានសួគ៌មានរយៈពេលយូរអនេកអនន្តមែនហើយ ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាអមតៈនោះទេ ។ សត្វក្នុងឋានសួគ៌នោះក៏នឹងត្រូវស្លាប់ ហើយត្រូវចាប់បដិសន្ធិនៅកន្លែងផ្សេងទៀតនៅពេលណាមួយ ពេលកុសលកម្មរបស់ពួកគេអស់សុពលភាព។
ហេតុនោះហើយ ទើបព្រះពុទ្ធសាសនាមិនបានចាត់ទុកការកើតនៅក្នុងឋានសួគ៌ថាជាជីវិតឧត្ដមបំផុតនោះ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ