ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ បុរសជាអតីតយោធាម្នាក់រស់ដោយសាររទេះ និងយករទេះធ្វើជាទីជម្រករស់នៅយ៉ាងកម្សត់ ចំណែកប្រពន្ធក៏ចែកឋានចោល រីឯកូនប្រុសស្រីចំនួន៣នាក់រស់នៅក្នុងមណ្ឌលអង្គការ ព្រោះជីវភាពគ្រួសាក្រីក្រខ្លាំងពេក និងគ្មានទីជម្រកឡើយ ក្រោយកាត់រំសាយពីកងទ័ព។ បុរសកម្សត់មួយរូបខាងលើនេះឈ្មោះស៊ុន…
ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ៖ បុរសជាអតីតយោធាម្នាក់រស់ដោយសាររទេះ និងយករទេះធ្វើជាទីជម្រករស់នៅយ៉ាងកម្សត់ ចំណែកប្រពន្ធក៏ចែកឋានចោល រីឯកូនប្រុសស្រីចំនួន៣នាក់រស់នៅក្នុងមណ្ឌលអង្គការ ព្រោះជីវភាពគ្រួសាក្រីក្រខ្លាំងពេក និងគ្មានទីជម្រកឡើយ ក្រោយកាត់រំសាយពីកងទ័ព។
បុរសកម្សត់មួយរូបខាងលើនេះឈ្មោះស៊ុន ពៅ អាយុ៤៨ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្នស្នាក់នៅក្នុងភូមិប៉ោយប៉ែត សង្កាត់ប៉ោយប៉ែត គ្មានទីជម្រកទេ គឺយករទេះធ្វើជាទីជម្រក (ដេកក្នុងរទេះ)ក្រោយថៃបិទព្រំដែនដោយសារមេរោគកូវីដ១៩ ។
បុរសកម្សត់មួយរូបខាងលើនេះបានអះអាងថា គាត់ជាអតីតយោធាវរៈ០១ចល័ត្រខេត្តបាត់ដំបង ។ បុរសរូបនេះបានប្រាប់កោះសន្តិភាពថា គាត់បានចូលធ្វើយោធាក្នុងសម័យរដ្ឋកម្ពុជាតាំងពីអាយុ១៦ឆ្នាំ ពោលគឺចូលបំរើជាតិក្នុងឆ្នាំ១៩៨៥។
គាត់បានបន្តថា សម័យតស៊ូនោះ គាត់បានឈរជើងតាមសមរភូមិក្តៅដូចជាណាំសាប,អំពិលប្រាំដើមសម័យ.ក៥ រហូតឆ្នាំ១៩៩៤ ទើបរងរបួសដោយសារគ្រាប់កាំភ្លើងរ៉េប៉ាដេ(RPK)របស់ខ្មែរក្រហមនៅចំណុចភ្នំវែងផ្លូវជាតិលេខ១០ បច្ចុប្បន្នខេត្តប៉ៃលិន។
បុរសកម្សត់រូបនេះបានបង្ហាញមុខរបួសដោយសារគ្រាប់កាំភ្លើងខ្មែរក្រហមចំនួន៣កន្លែង ដោយ១កន្លែង គ្រាប់បៀមចំណុចកដៃស្តាំ, ១កន្លែងគ្រាប់បៀមជាប់ខ្នងនិង១កន្លែងទៀតរងរបួសកខាងឆ្វេង។
គាត់បានបន្តថា ដោយសារស្នាមរបួសទាំងនេះ ឈ្មោះគាត់ត្រូវបានក្លាយជាយោធាកាត់រំសាយពិការប្រភេទ២ នៅឆ្នាំ២០០១ ។
អ្វីដែលស្តាប់ទៅគួរឲ្យសង្វែគនោះគឺក្រោយកាត់រំសាយ ប្រពន្ធរបស់គាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ របបសោធននិវត្តន៍គាត់ក៍លក់ផ្តាច់ឲ្យគេ ព្រោះគ្មានប្រាក់ព្យាបាល ទីបំផុតប្រពន្ធគាត់បានចែកឋានចោលនៅឆ្នាំ២០១៤ ដោយបន្សល់ទុកនូវកូនចំនួន៣នាក់ (ស្រី២នាក់) នៅក្នុងបន្ទុកគ្រួសារ។
គាត់បានអះអាងទៀតថា ដោយសាគ្មានទីជម្រក ម្យ៉ាងជីវភាពគ្រួសាមានកាខ្វះខាត ទើបគាត់ប្រគល់កូនៗជាទីស្រឡាញ់ទាំង៣នាក់ទៅឲ្យរស់នៅក្នុងមណ្ឌលអង្គការរហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ក្រែងមានអនាគតនឹងគេ ។
បុរសកម្សត់រូបនេះបានបន្តថា មុនថៃបិទព្រំដែន គាត់ជាកម្មករអូសរទេះនៅច្រកទ្វារអន្តរជាតិប៉ោយប៉ែត លុះសម័យកូវីតនេះមិនអាចរកប្រាក់ឲ្យបន្ទប់ជួលគេបាន គាត់ក៍ធ្លាក់ខ្លួនយករទេះធ្វើជាទីជម្រក និងដេកក្នុងរទេះតាមក្រោមដើមឈើតែម្តង។
គាត់រៀបរាប់ថា ពិតជាអន់ចិត្តព្រោះខំតស៊ូដើម្បីបុព្វហេតុជាតិមាតុភូមិ រហូតក្លាយជាជនពិការ ទីបំផុតគាត់គ្មានអ្វីទាំងអស់សូម្បីដី១ដុំ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ជីវិតរស់ដោយសារការដើរកាយធុងសម្រាមពោពេញដោយដង្កូវ រកអេតចាយយកទៅលក់ ដើម្បីបានប្រាក់ចិញ្ចឹមក្រពះរស់យ៉ាងវេទនាទៅវិញ ។
តាមរយៈកោះសន្តិភាព បុរសកម្សត់ខាងលើបានធ្វើការអំពាវនាវដល់សប្បុរសជនទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេស ពិសេសរាជរដ្ឋាភិបាលមេត្តាជួយដល់គ្រួសាគាត់ផង ពោលគឺចង់បានទីជម្រកមួយ ដើម្បីឲ្យកូនរស់នៅមានភាពកក់ក្តៅដូចគេ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ ធីតា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ