បើតាមលំអានបរមបុរាណរបស់ខ្មែរយើង នៅពេលដែលបុរសនារីមានសទ្ធាជ្រះថ្លាធ្វើបុណ្យបំពេញទានក្នុងរដូវភ្ជុំបិណ្ឌពួកគេតែងចូលទៅកាន់ទីអារាមដែលជាកន្លែងគួរដល់នូវការគោរពបូជា ឧទ្ទិសកុសលផលបុណ្យទៅញាតកាទាំង៧សន្តាន លុះចូលទៅដល់ហើអ្នកទាំងឡាយមិនត្រូវសម្តែងកិរិយាណាមួយបែបមិនគប្បី ប្រាសចាកសីលធម៌ សុជីវធម៌របស់ខ្មែរសោះឡើយ ។
ខណៈនេះនារីៗជាទាយិកាត្រូវសង្រួមចរិយាចរិតឫកពាឱ្យបាននឹងធឹង ថ្លៃថ្នូរស័ក្តិសមជានារីខ្មែរ កុំធ្វើភ្នែកឡេមឡឺមក្រឡាប់ចាក់ កុំរពឹសភ្នែកងាកឆ្វេងស្ដាំញឹកញាប់ពេក កុំពោលពាក្យបែបឥតអៀនខ្មាសនៅក្នុងទីអារាម កុំស្លៀកខោជើងកំប៉ុងរឹបរាង កុំស្លៀកសំពត់ខើចខ្លីចូលទៅបត់ជើងថ្វាយបង្គំព្រះសង្ឃ ត្រូវពាក់អាវកតូច ហើយចងពានាក្រមាឬស្បៃវែងផងពោលគឺរៀបចំទាំងចរិតឫកពាទាំងការស្លៀកពាក់ឱ្យសមសួនជានារីខ្មែរដែលមានចរិយាមារយាទរម្យទម ទើបពេញលក្ខណៈជាអ្នកចូលវត្តអារាមនារដូវបុណ្យទាន ។
ចំណែកបុរសៗវិញគប្បីស្លៀកពាក់ខោខ្មៅអាវស ចេះប្រើពាក្យសម្តីឱ្យបានសមរម្យ គោរពព្រះសង្ឃដោយចិត្តស្មោះ ។ ពេលថ្វាយបង្គំព្រះពុទ្ធរូប ឬថ្វាយបង្គំព្រះសង្ឃត្រូវងាកទៅរកលោកដោយចិត្តជ្រះថ្លា កុំថ្វាយបង្គំបែបចំតិតចំតូង ហើយងាកមុខមកនិយាយជាមួយអ្នកអង្គុយឆ្វេងស្តាំ នឹងនាំឱ្យសៅហ្មងដល់អ្នកដែលគេគោរពបូជាដោយភក្តីភាពចំពោះព្រះពុទ្ធសាសនា ។
សេចក្តីដូចពោលមកនេះលោកចាត់ថាជាសីលធម៌ សុជីវធម៌នៃបុរសនារីអ្នកគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាពិតប្រាកដ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ