ខេត្តព្រះវិហារ ៖ ទ្រាំងជាប្រភេទរុក្ខជាតិកម្រនិងជាប្រភេទរុក្ខជាតិព្រៃម្យ៉ាងដែលចាស់ពីបុរាណយកស្លឹកទៅចារទុកជាគម្ពីរ និងមានអ្នកខ្លះយកទៅច្នៃធ្វើជាជញ្ជាំងផ្ទះ និងដំបូលផ្ទះ ។ សំរាប់ខេត្ដព្រះវិហារ សហគមន៍ចំនួន ៣ ត្រូវបានពឹងពាក់លើការផលិតទ្រាំងនេះ ដែលដុះមានជាគុម្ពតូចធំបែកមែកធាងសាខានៅតាមព្រៃក្នុងសហគមន៍។
សហគមន៍ ៣ ក្នុងស្រុកសង្កែ ស្រុកឆែបកើត និងស្រុកឆែបលិច ក្នុងខេត្តព្រះវិហារ មានប្រមាណជាជាង ៣០ នាក់ ក្នុងនោះមានស្ត្រីវ័យចំណាស់ប្រមាណជាជាង ១០ នាក់បានប្រកបរបរនេះ ដើម្បីប្រាក់កម្រៃចិញ្ចឹមជីវិត។
លោក សេង សុធា ដែលអ្នកសម្របសម្រួលនៅអង្គការអនុផលព្រៃឈើប្រចាំក្នុងខេត្តនេះ បានប្រាប់សារព័ត៌មានកោះសន្តិភាព នៅថ្ងៃទី ១៣ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២០នេះថា «ដោយសារយើងសិក្សា ឃើញថាមានធនធាន និងសក្តានុពលនៅទីនោះអំពីដើមខ្ជែងនឹង (ដើមគេហៅខ្ជែង ដល់ពេលធាងឬមេឃចាស់ឬងាប់គេហៅថាស្លឹកទ្រាំង) ហើយយើងបានធ្វើការសួរណាំពួកគាត់ក្នុងសហគមន៍ ដូចនេះពួកគាត់ផលិតរបស់របរប្រើប្រាស់ដូចជា វែកបាយ ចង្កឹះ កន្ត្រក និងកន្ទេល ជាដើម។ ដូចនេះ អង្គការយើងជាអ្នកសម្របសម្រួលរកទីផ្សាជូនសហគមន៍ក្នុងខេត្តនេះ ហើយការច្នៃប្រឌិតនិងការផលិត គឺខាងប្រជាជនក្នុងសហគមន៍គាត់អ្នកធ្វើ»។
លោក សេង សុធា បានបន្តថា នៅក្នុងខេត្តនេះ យើងសម្របសម្រួលតាំងក្នុងឆ្នាំ ២០១៧មកម្ល៉េះ នឹងថ្មីនេះដោយសារមានវិបត្តិកូវីដ១៩ ដូចនេះមានប្រជាជនចូលរួមធ្វើច្រើនជាងមុន។ កន្លងមកមុនពេលគាត់ចាប់ផ្តើមធ្វើការងារផលិតសំភារៈពីទ្រាំងនេះ ប្រជាជនខ្លះបានទៅ ប្រកបរបរស៊ីឈ្នួលគេធ្វើស្រែចំការ ជំរះស្មៅឱ្យគេ ហើយនៅពេលគាត់ចាប់ផ្តើមធ្វើ គាត់មិនបានទៅធ្វើការងារជាឈ្នួលគេទៀតទេ គាត់អង្គុយតែធ្វើសំភារៈទាំងនោះ ប៉ុណ្ណោះដែលវាអាចជួយគាត់មិនប្រើកំលាំងច្រើន។ ទ្រាំងដុះក្នុងដីសហគមន៍ដូចនេះ ប្រជាជនដែលនៅក្នុងសហគមន៍អាចយកស្លឹកនឹងបាន។
សូមជម្រាបផងដែរថា អង្គការក៏បានបង្ហាត់បង្រៀនអំពីបច្ចេកទេស ក្នុងការដកហូត ដែលមាននិរន្តភាពដល់ដើមនេះផងដែរ ព្រោះថាបើយើងដកតាមបច្ចេកទេស នោះមេកវានឹងដុះមករហូត (ដើមខ្ជែងនេះដុះធាងនិងមេកជានិច្ច)។ ហើយប្រសិនបើជាត្រូវការមេកល្អឬធាងល្អ ទាល់តែដើមនេះមានអាយុចាប់ពី ១៥ ឆ្នាំ ដល់២០ ឆ្នាំទើបការផលិតសំភារៈអាចស្វិត និងគុណភាពល្អ។
អ៊ំស្រីម្នាក់ក្នុងចំណោម១០នាក់ក្នុងសហគមន៍ ឈ្មោះ ឈឹមឡា មានអាយុ ៥៧ ឆ្នាំហើយ បានផ្លាស់ប្តូរពីការស៊ីឈ្នួលធ្វើស្រែចំការឱ្យគេ មកចាប់អាជីបនេះ តាំងពីឆ្នាំ ២០១៩ បានឱ្យដឹងនូវថ្ងៃនេះថា «ខ្ញុំធ្វើជាមួយស្វាមីរបស់ខ្ញុំ តាំងពីព្រឹកដល់ល្ងាច។ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ ខ្ញុំអាចធ្វើ ចង្កឹះបានជិត ៣០គូ ហើយវែកបាយ បានប្រហែល៤ទៅ៥ រីឯកន្ត្រកបាន ២។ ក្នុងមួយថ្ងៃយើងអាចរកប្រាក់ចំណូលបាន ប្រហែល ៤០០០០ រៀល»។
អ៊ំស្រីបន្តថា អ៊ំអាចធ្វើវែកបាយ ចង្កឹះ កន្ត្រក កន្ទេល និងឈើជ្រាត់ផងដែរ។ ហើយដើមទ្រាំងទាំងអស់ជាដើមឈើក្នុងព្រៃសហគមន៍ ចឹងប្រជាជនគ្រប់រូបអាច យកបាន និងអាចផលិតសំភារៈតាមលទ្ធភាពរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងលក់បាន យើងត្រូវដកភាគរយដើម្បីជូនទៅសហគមន៍វិញផងដែរ។ មិនត្រឹមតែអាចជួយជីវភាពអ៊ំស្រីនោះទេ សព្វថ្ងៃក៏អ៊ំស្រីនៅចិញ្ចឹមកូនតូចផងដែរ។
អ្នកនាង ជឹង ស្រីទូច ដែលជា ស្ថាបនិក Vana Adventure Travel ដោយពួកយើងឃើញ និងចង់ជួយក្នុងការរកកម្រៃបន្ថែមជូនចាស់ៗក្នុងសហគមន៍ទើប ពួកយើងបានជួយលក់សំភារៈទាំងនេះ ដល់ពួកគាត់។ នេះជាតំលៃលក់រាយ ចង្កឹះមួយបាច់ ១២០០០រៀល និងវែកបាយ ១ តម្លៃ១៤០០០រៀល បើលក់ដុំយើងលក់ក្នុងតំលៃផ្សេង។
អ្នកនាង ជឹង ស្រីទូច បាននិយាយថា «ពួកយើងជាខាងទេសចរណ៍ ហើយមានអង្គការអនុផលព្រៃឈើ បានទាក់ទងខាងយើង ដើម្បីមកមើល ឬទៅទូរស្សនានៅសហគមន៍ពួកគាត់ ដូចនេះយើងបានចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការផលិតរបស់សហគមន៍។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ពួកគាត់ចាស់ៗហើយ ហើយយើងមើលឃើញថាផលិតផលដែលពួកគាត់លក់មិនសូវដាច់ ដូចនេះបានជាពួកយើងចង់ជួយលក់និងរកទិផ្សាជូនគាត់»។
សេង សុធា បានបន្តថា ក្នុងនាមតំណាងឱ្យសហគមន៍ លោកស្នើរសុំឱ្យមានការជួយអភិរក្ស ដើមទ្រាំនេះ ពីអាជ្ញាធរ ផងដែរ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ