ខេត្តសៀមរាប ៖ វាសនាមនុស្សពិតជាមិនអាចមើលឃើញ និងទាយហេតុការណ៍អ្វីដែលរៀបនឹងកើតឡើងទុកជាមុនមិនបានមែន។ ហើយហេតុការណ៍គ្រោះថ្នាក់នានា ពិតជាមិនអាចស្មានទុកមុនបានទេ។ តួយ៉ាងបុរសម្នាក់ដែលធ្លាប់តែមានដៃទាំងសងខាង និងមានកំលាំងក្នុងការធ្វើការនានាបានពើបប្រទះគ្រោះអកុសលដែលបានផ្លាស់ប្តូរវាសនាគាត់ ឱ្យក្លាយជាមនុស្សដែលមិនមានដៃទាំងសងខាង សម្រាប់ប្រើប្រាស់ដូចមុន។
ប៉ុន្តែបើទោះបីជាលោកជួបនឹងហេតុការណ៍ដែលត្រូវបាត់បង់ដៃទាំងសងខាងក្តី ក៏លោកនៅតែបន្តការរស់រានមានជីវិតនឹងខំតស៊ូ ធ្វើការផ្សេងឱ្យដូចជាមនុស្សធម្មតាវិញ។
វាពិតជាមានតិចតួចណាស់ដែល មនុស្សពិការដៃទាំងសងខាងអាចគូររូបបាន។ លោក ម៉ន ជា ដែលបានបាត់បង់ដៃទាំងសងខាងមានអាយុ ៣០ ឆ្នាំ បច្ចប្បន្នលោកជាជាងគំនូរ នៅក្នុងអូផេន ស្ទូឌីអូ កម្ពុជា (Open Studio Cambodia)នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។
មានស្រុកកំណើតក្នុងខេត្តកំពត លោកម៉ន ជា បាននិយាយថា «ខ្ញុំបានចូលមករៀននៅ ក្នុងអូផេន ស្ទូឌីអូ កម្ពុជា ក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ ហើយតាំងពីខ្ញុំបានចូលមកក្នុងកន្លែងនេះ បានគូររូបបានច្រើនផ្ទាំងដែរ ហើយលក់បានខ្លះ។ ភាគច្រើនអ្នកទិញជាជនបរទេស មិនសូវមានជនជាតិយើងទិញទេ ប្រហែលជាគេគិតថាថ្លៃ។ ហើយគំនូររបស់ខ្ញុំមានតាមទំហំ បើតូចអាចមានតម្លៃចាប់ពី ២០ ដុល្លារអាមេរិក ហើយទំហំធំ អាចមានរហូតដល់ ៦០០ ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយផ្ទាំង»។
លោកបានបន្តថា ក្នុងការគូររូប ជួនកាលក៏លោកបានពឹងលើមិត្តភក្តិ ឬប្រពន្ធឱ្យជួយម្តងម្កាលដែរដូចជាព្រីនជាដើម ហើយការគូររូបទាំងនេះ ត្រូវការក្តោបដៃទាំងសងខាងរបស់លោកដែលនៅសេសសល់និង ដើម្បីកាន់កាំបិតសម្រាប់ចិតទៅលើគំនូរ។ លោកបានបន្តថា លោកក៏មិនទាន់បានអ្វីជាជោគជ័យនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែលោកនៅតែបន្តការរៀននិងការគូរបន្តទៀត។
ដោយមិនមែនជាអ្នកពិការពីកំណើត លោក ម៉ន ជា បានប្រាប់ពីមូលហេតុដែលធ្វើឱ្យលោក ពិការដៃទាំងសងខាងដូចនេះថា «ក្នុងឆ្នាំ២០១០ ខ្ញុំបានទៅធ្វើការក្នុងខេត្តកំពត ជាអ្នកផ្សារដែក ពេលកំពុងផ្សារ ខ្ញុំជួបគ្រោះអកុសល បានឆក់ដៃខ្ញុំទាំងពីរ ខូចស្ទើរតែទាំងស្រុង ដូចនេះពេទ្យបានសម្រេចចិត្តកាត់ដៃ ខ្ញុំទាំងសងខាងតែម្តង»។
ដំបូងៗឡើយបន្ទាប់ពីហេតុនោះបានកើតឡើង លោកមានការតូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ទាំងកំលាំងចិត្ត ពិបាកក្នុងការស្លៀកពាក់និងការហូបចុក និងអ្នកភូមិខ្លះ បានឈប់ហៅឈ្មោះលោក ហើយបែរជាមកហៅលោកថា អាកុតដៃទៅវិញ និងការម៉ាក់ងាយផ្សេងៗទៀត មានមិត្តភ័ក្តខ្លះក៏គេឈប់រាប់អានលោកផងដែរ។ ពេលខ្លះលោកគិតថាលោកពិតជាមិនចង់រស់នៅទៀតទេ ហើយលោកមានបំណងចង់សំលាប់ខ្លួនទៀតផង។
លោក បានបន្តថា «ក្នុងរយៈពេល ២ឆ្នាំដំបូងក្រោយហេតុការណ៍នោះ ខ្ញុំខំផឹកស្រាដើម្បីឱ្យស្លាប់ ខ្ញុំអស់សង្ឃឹម ខ្ញុំក្លាយជាអ្នកពិការ ធ្វើអ្វីមិនបានដូចមុន។ ប៉ុន្តែគឺមានឪពុកម្តាយខ្ញុំ មិត្តភ័ក្តខ្លះ បានលើទឹកចិត្តឱ្យខ្ញុំជានិច្ច។ ហើយក្នុងឆ្នាំ ២០១៣ មានពូម្នាក់ដែលនៅជិតផ្ទះខ្ញុំ ហៅខ្ញុំទៅជួយមើលសត្វទារបស់គាត់ក្នុងខេត្តតាកែវ ដោយឱ្យប្រាក់ខែខ្ញុំ ក្នុងមួយខែបាន២៨ម៉ឺនរៀលដែរ។ ហើយតាំងពីនោះមក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ត្រូវតែមានការតស៊ូឡើងវិញ»។
បន្ទាប់មកក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ មានបុគ្គលិករបស់អង្គការម្នាក់បានហៅលោកទៅរៀនវគ្គបណ្តុះបណ្តាល ក្នុងអង្គការនោះ រយៈពេល ២ឆ្នាំ (២០១៥-២០១៧) បន្ទាប់ពីរៀនចប់លោកត្រូវបានទទួលឱ្យធ្វើក្នុងអង្គការរយៈពេល ១ឆ្នាំជាងទៀត ទើបលោកបានឈប់នៅទីនោះចុងឆ្នាំ ២០១៨ និងបានចាប់ផ្តើមជាមួយអូផេនស្ទូឌីអូកម្ពុជា ដើមឆ្នាំពី២០១៩។
លោកបានបន្ថែមថា «ខ្ញុំរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី ៣ ទេ ព្រោះផ្ទះខ្ញុំនៅឆ្ងាយពីសាលាពេក ហើយខ្ញុំមិនដែលបានទៅទាន់ម៉ោង ដូចនេះក៏សម្រេចចិត្តឈប់រៀនតាំងពីពេលនោះមក»។
សូមជម្រាបជូនថា អូផេន ស្ទូឌីអូ កម្ពុជា គឺជាកន្លែងវិចិត្រសាល រួមទាំងសិល្បករខាងគំនូរ ក្រៅផ្លូវការ ហើយក៏មានការបង្កើតនូវកម្មវិធីតាំងពិព័ណ៍របស់លោក ម៉ន ជា (កម្ពុជា) និងឡុងឡាវី (កម្ពុជា) ដែលអូផេនស្ទូឌីអូកម្ពុជាត្រូវបានបង្កើតដោយស្ថាបនិក ដែលជាស្ត្រីជនជាតិអាមេរិកម្នាក ឈ្មោះ ឡឺរេន (Lauren Iida) ។ គំនូរទាំងអស់ដែលបានគូរដោយសិល្បករ នៅក្នុងអូផេន ស្ទូឌីអូ កម្ពុជា មានលក់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាប និងកំពុងមានគំរោងពង្រីកកន្លែងសម្រាប់លក់ ប៉ុន្តែមានបញ្ហាកូវីដ ១៩ ទើបត្រូវបានផ្អាកសិន ដើម្បីរងចាំវេលាល្អសំរាប់បើក៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ ធីតា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ