មកស្គាល់ប្រវត្តិគ្រូគុនឡុង សាលវ័ន្ត មិនសរសើរមិនបាន
- ភ្នំពេញ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ លោក ឡុង សាលវ័ន្ត ដែលមានឈ្មោះដើមថា ពិន សំណាង គឺជាអតីតកីឡាករល្បីឈ្មោះមួយរូប ដែលមានស្នាដៃរាប់មិនអស់…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ លោក ឡុង សាលវ័ន្ត ដែលមានឈ្មោះដើមថា ពិន សំណាង គឺជាអតីតកីឡាករល្បីឈ្មោះមួយរូប ដែលមានស្នាដៃរាប់មិនអស់ តាំងពីនៅប្រដាល់ ។ លោកមានប្រវត្តិតស៊ូក៏មិនអន់ដែរ ទម្រាំតែលោកអាចឈរជើងជាគ្រូបង្វឹកកីឡាករជម្រើសជាតិ ដែលកំពុងល្បីឈ្មោះនៅក្នុងពេលនេះ។
លោក ឡុង សាលវ័ន្ត គឺជាសន្តិសុខយាម ពេលយប់ប្រចាំនៅក្រុមហ៊ុនលក់រថយន្តមួយកន្លែង នៅរាជធានីភ្នំពេញ បន្ថែមពីលើអាជីពគ្រូបង្វឹកបច្ចុប្បន្ន ។ លោកកើតនៅក្នុងត្រកូលកសិករ ដែលមានស្រុកកំណើតនៅភូមិស្វាយកង់ ឃុំអន្លង់វិល ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ។
លោក ឡុង សាលវ័ន្ត ក៏ធ្លាប់ធ្វើជាកម្មករសំណង់នៅទឹកដីកំណើត មុនពេលលោកចូលប្រឡូកកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរផងដែរ ។ លោកចូលប្រឡូកក្នុងអាជីពមួយនេះ កាលពីឆ្នាំ១៩៩០ គឺនៅពេលលោកមានអាយុ២០ឆ្នាំ ព្រោះតែចង់រកលុយ ។ នៅឆ្នាំ១៩៩២ កីឡាករ ឡុង សាលវ័ន្ត បានឡើងប្រកួតលើសង្វៀននៅ ខេត្តបាត់ដំបង ដោយប្រកួតដំបូងជាមួយកីឡាករ ខាំ ភូថង ហៅក្តាម និងបន្តការប្រកួតឈ្នះៗ ប្រមាណ១០ប្រកួត ទើបគ្រូឱ្យឡើងមកប្រកួតជាលក្ខណៈអន្តរជាតិជាមួយកីឡាករមកពីប្រទេសថៃមួយរូប ហើយក៏មានការចាប់អារម្មណ៍ក្រោយពីលោកមានសំណាងបានឈ្នះជាបន្តបន្ទាប់ ។ ជាកូនកំព្រាឪពុកតាំងពីឆ្នាំ១៩៧៥ ឡុង សាលវ័ន្ត បានសម្រេចចិត្តមកហ្វឹកហាត់នៅភ្នំពេញ បើទោះជាជីវិតនៅក្នុងពេលនោះ ពោរពេញដោយការផ្សងព្រេង។
លោកហ្វឹកហាត់ក្នុងក្លិបប្រដាល់ក្រសួងមហាផ្ទៃជាមួយលោកគ្រូ មាស សុគ្រី និងលោកគ្រូ
ទិត្យ ម៉ៃទី ហើយជាភ័ព្វសំណាងលោកក៏តែងតែដណ្តើមបានម្ចាស់ជ័យលាភីពានរង្វាន់ជាបន្តបន្ទាប់ ដោយបានចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ លេខ២ ជាហូរហែ ។ អ្វីដែលលោកចងចាំមិនភ្លេចនោះគឺការប្រកួតដណ្តើមចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ជាមួយកីឡាករ អេ ភូថង នាឆ្នាំ១៩៩៧ ដណ្តើមពានរង្វាន់សម្តេច ហ៊ុន សែន លើកទី១ ដោយលោករងរបួសបាក់ដៃឆ្វេងតាំងតែទឹកទី៣ ហើយតស៊ូបន្តការប្រកួត ដោយយកដៃស្តាំលើកយួរវ៉ៃបន្តរហូតដល់ទឹកទី៥ លើកដៃលែងរួច ទើបអាជ្ញាកណ្តាលបញ្ឈប់ការប្រកួត ។
ក្រោយ ពេលព្យាបាលបាក់ដៃរួច មានក្មេងៗជាច្រើនសុំហ្វឹកហាត់ជាមួយ ទើបលោកសម្រេចបើកក្លិបខ្លួនឯងតែម្តង ។ ជាមួយគ្នានេះ នៅក្នុងពេលហ្វឹកហាត់ប្រកួតលើសង្វៀន ក៏លោកខិតខំរៀនបណ្តើរក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរ ដោយបន្តការសិក្សានៅវិទ្យាល័យសន្ធរម៉ុក រាជធានីភ្នំពេញ អំឡុងឆ្នាំ១៩៩៧ រហូតដល់បញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ទី១២ ។ នៅក្នុងការរស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ លោកធ្លាប់បានហ្វឹកហាត់កីឡាជាច្រើនប្រភេទដែរ ដូចជាប្រភេទកីឡាកាយសម្ព័ន្ធ តេក្វាន់ដូជាដើម ប៉ុន្តែប្រភេទកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរ គឺជាចំណង់ចូលចិត្តខ្លាំងរបស់លោក ដែលលោកតែងតែរៀនចំណេះទូទៅបណ្តើរ ឡើងប្រកួតលើសង្វៀនរកលុយដោះស្រាយជីវភាពបណ្តើរ។
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨ លោកមានប្រពន្ធ ហើយក៏ជាឆ្នាំដែលលោកបានប្រែក្លាយពីកីឡាករមកជាគ្រូ បង្វឹកដោយបើកក្លិបប្រដាល់គុនខ្មែរដោយខ្លួនឯង នៅសង្កាត់ព្រែកលៀប បច្ចុប្បន្នខណ្ឌជ្រោយចង្វារ រាជធានីភ្នំពេញ ដោយកន្លែងក្លិបនោះលោកសុំគ្រូរបស់ខ្លួន ។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៩ លោកបានប្តូរទីតាំងក្លិបពីព្រែកលៀប មកហ្វឹកហាត់នៅបុរីកីឡា ហើយនៅឆ្នាំ២០០៣ ក្លិបនេះប្តូរទីតាំងមកភូមិទំនប់ សង្កាត់ភ្នំពេញថ្មី ខណ្ឌសែនសុខវិញ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។
ស្ថិតនៅក្នុងវ័យ៤៨ឆ្នាំ លោកគ្រូ ឡុង សាលវ័ន្ត បានរៀបរាប់ទៀតថា ឆ្លងកាត់ការតស៊ូ២២ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ លោកថាបានជួបអស់ហើយ មិនថាត្រជាក់ក្តី ក្តៅរងាក្តី ដោយត្រូវធ្វើជាប្រធានក្លិបផង គ្រូបង្វឹកផង កីឡាករផង ដោយធ្លាប់បានឆ្លងកាត់គ្រប់រសជាតិ ឈឺក៏ឈឺ សប្បាយក៏សប្បាយ ហត់ក៏ហត់ដែរ សម្រាប់ជំនាញកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរនេះ ។ តាំងពីបោះបង់ការប្រដាល់ លោកបានបណ្តុះបណ្តាលកីឡាករចាស់ថ្មីឱ្យចូលរួមប្រកួត និងអភិវឌ្ឍន៍វិស័យកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរជាបន្តបន្ទាប់ ហើយក្នុងនោះលោកក៏ធ្លាប់ធ្វើជាមន្ត្រីគណៈកម្មការបច្ចេកទេសចូលរួមផ្តល់ពិន្ទុការប្រកួត និងជាអតីតគ្រូជំនួយក្រុមជម្រើសជាតិប្រដាល់គុនខ្មែរ រួមជាមួយគ្រូបង្វឹកធំដឹកនាំកីឡាករចេញទៅប្រកួតលក្ខណៈអន្តរជាតិ ។
លោកបានលើកឡើងថា សម្រាប់ការទ្រទ្រង់ក្លិប គឺបានមកពីការបង់ថ្លៃប្រមាណ១០ភាគរយនៃប្រាក់រង្វាន់ ឬតម្លៃខ្លួនប្រកួតរបស់កីឡាករក្នុងក្លិបរបស់លោក និងមានការជួយឧបត្ថម្ភជាថវិកាខ្លះៗ ម្តងម្កាលប៉ុណ្ណោះពីសប្បុរសជន និងថ្នាក់ដឹកនាំសហព័ន្ធកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរ ។ ក្រៅពីនោះគឺលោកធ្វើការក្រៅរកប្រាក់បន្ថែមផងដែរ គឺធ្វើជាសន្តិសុខយាមពេលយប់ពីម៉ោង៦ល្ងាចដល់ ម៉ោង៦ព្រឹក ដែលការងារនេះលោកធ្វើបានរយៈពេល៣ឆ្នាំហើយ ដើម្បីរកលុយទ្រទ្រង់ដល់ជីវភាព ។ លោកមានកូនក្នុងបន្ទុកចំនួន៤នាក់ គឺស្រី៣ និងប្រុស១ ដោយក្នុងនោះក៏ត្រូវរ៉ាប់រងលើកូនសិស្សក្នុងក្លិបផងដែរ ។
លោកនិយាយថា លោកបានបណ្តុះបណ្តាលយុវជនជាកីឡាករសម្រាប់ការប្រកួតនានាជាបន្តបន្ទាប់ ហើយអ្នកខ្លះបានក្លាយខ្លួនជាគ្រូបង្វឹក ហើយកីឡាករល្បីល្បាញក្នុងវិស័យកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរ មិនតិចទេ ដែលលោកបានបណ្ដុះឱ្យល្បី ដូចជា ឡុង វិបុល, រៀម កុសល, ឡុង វ៉ាន់ថន, ឡុង វ៉ាន់ថេត, បឿត សំខាន់, បឿត ខាំ ជាដើម។ ក្រៅពីនេះមានដូចជា ឡុង ជ័យសុផល, ម៉ែន ពីងពាង, ម៉ឺន វ៉ា, ឡុង បូឡា, ឡុង ភិន ហើយបច្ចុប្បន្ន កីឡាករល្បីៗមានដូចជា ឡុង សុវណ្ណឌឿន, ឡុង សំណាង, ឡុង បេងលឿន ជាដើម។
ជារួម កីឡាករនៅក្លិបប្រដាល់សាលវ័ន្តគុនខ្មែរ ក្រោមការបង្វឹកពីលោកផ្ទាល់មានចំនួនរាប់ពាន់នាក់ ដែលអ្នកខ្លះហាត់ហើយក៏បោះបង់ អ្នកខ្លះទៀតក៏ប្រកបអាជីពប្រដាល់ដែរ ។ ប្រសិនបើកីឡាករខិតខំហ្វឹកហាត់ដោយក្តីអំណត់ព្យាយាមនោះ ពេលឡើងប្រកួតជាតិ និងអន្តរជាតិតាមបណ្តាស្ថានីយទូរទស្សន៍ក៏ទទួលបានប្រាក់កម្រៃច្រើនដែរ ដែលមានការប្រកួតរៀងរាល់សប្តាហ៍
ឬច្រើនដងក្នុង១ខែៗ ។ លោកបញ្ជាក់បន្ថែមថា សម្រាប់ប្រាក់រង្វាន់លើកទឹកចិត្តក្នុងការប្រកួតជាមួយកីឡាករខ្មែរគ្នាឯងមួយលើកគឺក្នុងចន្លោះ១៥ម៉ឺនរៀលទៅ២០ម៉ឺនរៀល ប្រកួតគូឯកចន្លោះ៣៥ម៉ឺនរៀលទៅ៤០ម៉ឺនរៀល ។ រីឯប្រកួតអន្តរជាតិមានខ្លះឡើងដល់ ១.០០០ដុល្លារ អ្នកខ្លះ១ប្រកួតទទួលបាន៣០០ដុល្លារ, ៤០០ដុល្លារ និង៥០០ដុល្លារ សម្រាប់អ្នកដែលខិតខំអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនបានល្អ។
លោក ឡុង សាលវ័ន្ត បន្តថា មកទល់មកនេះ លោកកាន់តែសប្បាយចិត្តនឹងការងារជាគ្រូបង្វឹក ជាពិសេសគឺបន្ទាប់ពីត្រូវបានសហព័ន្ធ និងក្រសួងជ្រើសរើសលោកធ្វើជាគ្រូបង្វឹកកីឡាករជម្រើសជាតិ នៅក្នុងអាណត្តិថ្មី ។ លោកប្រកាសថា នឹងប្រឹងប្រែងឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជំរុញកីឡាករជម្រើសជាតិកម្ពុជាឱ្យមានការឈានឡើង និងឈ្នះមេដាយកាន់តែច្រើនបន្ថែមទៀត ។ លោកសំណូមពរឱ្យយុវជននានាចូលរួមហ្វឹកហាត់ឱ្យបានច្រើនកុះករ ដើម្បីសុខភាពផង និងដើម្បីការប្រកួតរកលុយដោះស្រាយជីវភាពផង ក៏ដូចជារួមចំណែកលើកស្ទួយវិស័យកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរឱ្យកាន់តែរីកចម្រើនបន្ថែមតទៅថ្ងៃអនាគត ។
ជាពិសេសគឺគោលដៅដ៏ធំធេងដែលប្រទេសកម្ពុជានឹងទទួលរៀបចំធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះព្រឹត្តិការណ៍កីឡាស៊ីហ្គេម លើកទី៣២ នាឆ្នាំ២០២៣ ខាងមុខ ។ អតីតគ្រូជំនួយជម្រើសជាតិកម្ពុជា លោក ឡុង សាលវ័ន្ត និងគ្រូធំ លោក អេ ភូថង បានដឹកនាំក្រុមជម្រើសជាតិចូលរួមប្រកួតកីឡាស៊ីហ្គេម លើកទី៣០ នៅប្រទេសហ្វីលីពីន កាលពីខែវិច្ឆិកា-ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៩ កន្លងមកនេះ ដោយដណ្តើមបានមេដាយសំរឹទ្ធិ ចំនួន៥គ្រឿង ។
ជាចុងក្រោយ លោក ឡុង សាលវ័ន្ត បានសំណូមពរដល់មហាជននានាដែលស្រឡាញ់ប្រភេទកីឡាប្រដាល់គុនខ្មែរ សូមជួយគាំទ្រលើកទឹកចិត្តតាមរយៈការជួយជ្រោមជ្រែងជាសម្ភារ ឬថវិកាដល់កីឡាករ ឬក្លិបដែលមានការខ្វះខាតទោះតិចក្តី ច្រើនក្តី ដើម្បីជួយជំរុញលើកកម្ពស់វិស័យប្រដាល់គុនខ្មែរឱ្យកាន់តែរីកចម្រើនបន្ថែមទៀត ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ