ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាឱ្យតម្លៃខ្ពស់ទៅលើបុគ្គលពីរពួកថាជាមនុស្សមានគុណសម្បត្តិខ្ពង់ខ្ពស់មានចិត្តសន្តោសដ៏ទូលំទូលាយ និងជាអ្នកមិនលើកខ្លួនឯង ហើយបន្តុះបង្អាប់អ្នកដទៃឱ្យគេអាប់ឱននោះឡើយ ។ បុគ្គលទាំងពីរពួកនោះគឺៈ ១-មនុស្សមនុស្សោ ឬមនុស្សភូតោ មនុស្សដែលមានគុណសម្បត្តិ កាយសម្បទាជាមនុស្សពិតមានចិត្តធម៌នៅក្នុងខ្លួន មានចិត្តអាណិតស្រឡាញ់រាប់អានចំពោះមនុស្សទូទៅ…
ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាឱ្យតម្លៃខ្ពស់ទៅលើបុគ្គលពីរពួកថាជាមនុស្សមានគុណសម្បត្តិខ្ពង់ខ្ពស់មានចិត្តសន្តោសដ៏ទូលំទូលាយ និងជាអ្នកមិនលើកខ្លួនឯង ហើយបន្តុះបង្អាប់អ្នកដទៃឱ្យគេអាប់ឱននោះឡើយ ។ បុគ្គលទាំងពីរពួកនោះគឺៈ
១-មនុស្សមនុស្សោ ឬមនុស្សភូតោ មនុស្សដែលមានគុណសម្បត្តិ កាយសម្បទាជាមនុស្សពិតមានចិត្តធម៌នៅក្នុងខ្លួន មានចិត្តអាណិតស្រឡាញ់រាប់អានចំពោះមនុស្សទូទៅ មានធម៌ជាលក្ខណៈមនុស្សថ្លៃថ្នូរ៤យ៉ាងគឺ មេត្តា សច្ចៈ វិរិយៈ បញ្ញា និងសេចក្តីក្លាហាន។ មានសន្តានចិត្តល្អ មានប្រជាប្រិយភាព ដឹងគុណទោស ខុសត្រូវ ច្បាស់លាស់ គោរពម៉ែឪ គោរពមនុស្សចាស់ទុំ ស្រឡាញ់ក្មេង ស្រឡាញ់រាប់អានមនុស្សជាតិទូទៅ ។
២-មនុស្សទេវោ មនុស្សដែលមានគុណសម្បត្តិខ្ពង់ខ្ពស់ដូចទេវតា មានសន្តានចិត្តប្រកបដោយអ្នកបរិបូណ៌ដោយសីលធម៌មិនប្រមាថមើលងាយមនុស្សទូទៅ ចេះជួយយកអាសាជួយទុក្ខធុរៈអ្នកដទៃគ្រាមានអាសន្នចេះគោរពសិទ្ធិ មានភាពស្និទ្ធស្នាលគ្នា ស្គាល់តម្លៃគ្នាទៅវិញទៅមក គោរពសិទ្ធិសិរីភាពរបស់មនុស្សគ្រប់ឋានៈ ពណ៌សម្បុរ ។
ជីវិតមនុស្សដែលខ្ពង់ខ្ពស់ថ្លៃថ្លូរ ឬថោកទោបនោះ គឺវាជាប់មកជាមួយ និងកម្មផលដែលបានកសាងពីអតីតៈផង និងបច្ចុប្បន្នផងគឺពុំមែនព្រះអាទិទេព ឬព្រះម្ចាស់សួគ៌ឯណាផ្តល់ឱ្យនោះឡើយ ។ សាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ